“Έπιασαν μια μικρή ακατάληπτη-για ένα τρίτο παρατηρητή – σύντομη κουβέντα, που από τον τόνο και το ύφος της, έμοιαζε πότε να είχε μικρές σκληρές εντάσεις και πονεμένες γωνιές παντού κι άλλοτε μια αβάσταχτη τρυφερότητα κι ένα κοινό σπαρακτικό λυγμό, που θα έκανε κάποιον, που είχε ανοιχτά τα αυτιά της ψυχής του, να βουρκώσει, κι ας μη καταλάβαινε λέξη από όσα μιλήθηκαν…”
Είναι άραγε ο θάνατος το τέλος της ύπαρξης; Κι αν δεν είναι, υπάρχει αληθινός τρόπος να επικοινωνήσει, να μιλήσει, κάποιος με τους νεκρούς- και μάλιστα με δική τους πρωτοβουλία;
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
