Μέσα Απριλίου 2020, η καραντίνα έχει γίνει η ρουτίνα που ποτέ δεν ζητήσαμε αλλά πήραμε και πολλοί από εμάς χρειαζόμαστε εύκολους και γρήγορους τρόπους για να ξεφύγουμε για λίγο από αυτήν. Οι ταινίες είναι πάντοτε αγαπημένη λύση και παρακάτω παρουσιάζω μια λίστα με πράγματα που είδα αυτές τις μέρες και απόλαυσα, μαζί με μερικές προσωπικές μου απόψεις, πάντοτε διατηρώντας το κλίμα του “weird”, όπως άλλωστε θέλει και η εποχή. Ακολουθούν 5 – νέες και παλιές – «καραντινάτες» κινηματογραφικές προτάσεις.
Τέσσερις φίλοι, ύστερα από μια προσωπική τραγωδία που τους ενώνει, αποφασίζουν να πάνε για μια περιπετειώδη πεζοπορία στα βουνά της Σουηδίας. Ένας από αυτούς τραυματίζεται στην πορεία και θέλοντας να φτάσουν γρηγορότερα στην κοντινότερη βοήθεια, κόβουν δρόμο μέσα από το επιβλητικό γεμάτο άγνωστο δάσος. Εκεί θα συναντήσουν διάφορα μυστήρια σημάδια κάνοντάς τους να πιστέψουν πως το δάσος αυτό κρύβει πολλά σκοτεινά μυστικά.
Πρόκειται για μια ταινία βρετανικής παραγωγής γυρισμένη σε γραφικά τοπία της Ρουμανίας, που συνδυάζει τη σύγχρονη εποχή με τη σκανδιναβική μυθολογία, ενώ ανάμεσα προσθέτει και στίγματα αγγλικού χιούμορ – δηλαδή black humor. Υπάρχει ένας ξεκάθαρος διαχωρισμός μεταξύ του κόσμου μέσα στο δάσος και του κόσμου έξω από το δάσος, αφού όταν πλέον έχουν εισχωρήσει βαθιά μέσα του, ο χρόνος φαίνεται να μην έχει την ίδια σημασία, ενώ διάφορα παράλογα περιστατικά διαδέχονται το ένα μετά το άλλο. Είναι μια σοβαρή ταινία, που καταφέρνει να αγγίξει με τον τρόπο της το θεατή. Σε πολλά σημεία μου θύμισε το The Wicker Man, το Midsommar, όπως και το Blair Witch Project, ενώ είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Adam Nevill.
Τι συμβαίνει όταν μια νεοφερμένη μπαλαρίνα ανακαλύπτει πως η ακαδημία χορού της είναι απλώς μια βιτρίνα για μια σειρά από αποτρόπαια εγκλήματα; Τι κρύβεται πίσω από τους φόνους και ποιος είναι πραγματικά υπεύθυνος για αυτούς;
Το Suspiria είναι μια από τις πιο χρωματιστές ταινίες τρόμου που υπάρχουν και από τις πρώτες που βγήκαν ποτέ, με το κόκκινο να κυριαρχεί. Πολλές φορές το να είναι αισθητικά ευχάριστο αυτό που παρακολουθούμε παίζει πολύ μεγάλο ρόλο και αυτό το έχει φροντίσει 100% ο Argento. Τα πάντα είναι έντονα: τα χρώματα, η μουσική, οι διάλογοι. Θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της 7ης τέχνης και τρομερά πρωτοποριακή και δημιουργική για την εποχή της. Σίγουρα κατατάσσεται στο weird horror και το γεγονός ότι γυρίστηκε στην Ιταλία και οι προφορές των περισσότερων ηθοποιών δεν είναι αψεγάδιαστες, βγάζει κάτι πολύ γνώριμο, οικείο και συμπαθητικό. Θα μπορούσαμε να πούμε πως εμπεριέχει στοιχεία από το Rosemary’s Baby, όπως και γενικότερα τα έργα του Roman Polanski. Μια μετάφραση του τίτλου είναι «αναστεναγμός».
Οι μαθητές ενός σχολείου αρχίζουν να υποψιάζονται πως οι καθηγητές τους είναι εξωγήινοι και θέλουν να καταλάβουν το σχολείο, την πόλη και ολόκληρο τον κόσμο.
Είναι η πιο διασκεδαστική ταινία (και ίσως η προσωπική μου αγαπημένη) της λίστας. Καλοδομημένο teen horror, πολλοί γνωστοί και καλοί ηθοποιοί, ανάλαφρο αλλά ανατρεπτικό σενάριο. Ταινία που δεν την γνωρίζουν πολλοί για να εκτιμηθεί αρκετά. Υπάρχει character development με «ξεκάθαρους» χαρακτήρες, ενώ η ιστορία εξελίσσεται με πολύ καλούς ρυθμούς, δεν κουράζει και το τέλος δικαιώνει το θεατή. Γίνονται συχνές αναφορές στην ταινία Body Snatchers που βγήκε λίγα χρόνια νωρίτερα (1993) και έχουν πάρει προφανή έμπνευση.
I know what you did last summer (1997) / I still know what you did last summer (1998)
Μια παρέα φίλων χτυπά και σκοτώνει με το αμάξι έναν περαστικό στο δρόμο. Από τον πανικό τους πετούν το πτώμα στο νερό και συμφωνούν να μην ξαναμιλήσουν για το περιστατικό. Ένα χρόνο μετά όμως παίρνουν όλοι ένα σημείωμα που γράφει «Ξέρω τι έκανες πέρσι το καλοκαίρι».
Κλασσική ταινία slash horror, όπου μια ομάδα νέων μπλέκει σε μια περιπέτεια και ένας κατά συρροή δολοφόνος τους κυνηγά για να τους αποκλείσει έναν – έναν, αφήνοντας το “final girl” να ξεφύγει. Συμπεριλαμβάνω και το sequel το οποίο θεώρησα αρκετά καλό με στιγμές που σε άφηναν άφωνο. Αγωνιώδες και ανάλαφρο.
Ύστερα από ένα μεγάλο heartbreak, αλλά και απελπισμένη να βρει την πραγματική αγάπη, η Elaine εμπλέκεται με τη μαγεία και φτιάχνει ξόρκια για να κάνει ανυποψίαστους άντρες να την ερωτευτούν. Τα αποτελέσματα είναι θανατηφόρα.
Όλη η ταινία παρότι γυρισμένη το 2016 δίνει επιτηδευμένα την αίσθηση ότι ανήκει στην δεκαετία του 1970. Light horror και παραμυθένιο που καταφέρνει να σε μεταφέρει αλλού. Ερωτικό αλλά όχι πρόστυχο, αιματηρό αλλά όχι υπερβολικό, eye candy όσον αφορά τη γενική αισθητική. Κάποιοι βρίσκουν την υπόθεση ιδιαίτερα φεμινιστική με δυνατά μηνύματα προς τη σχέση αντρών και γυναικών, πως αντιμετωπίζει ο ένας τον άλλον και τι επιπτώσεις μπορεί να έχει.
Tags: Adam Nevill , Black Humor , Blair Witch Project , Body Snatchers , final girl , horror , I know what you did last summer , I still know what you did last summer , light horror , Midsommar , Polanski , Rosemary's Baby , Sequel , serial killer , slash horror , Suspiria , teen horror , The Faculty , The Love Witch , The Ritual , weird , αγωνία , αίμα , ακαδημία χορού , αμάξι , αναστεναγμός , ανατροπή , άντρας , άντρες , απελπισία , αριστούργημα , βοήθεια , δάση , δάσος , δημιουργία , διάλογος , δολοφονία , δολοφόνος , δρόμος , Έγκλημα , Εγκλήματα , Έμπνευση , εξωγήινοι , εξωγήινος , εποχή , έργο , ηθοποιός , θάνατος , θεατής , Ιταλία , καθηγητές , καραντίνα , κατά συρρόη δολοφόνος , Κινηματογράφος , κόκκινο , κόσμος , κυνήγι , λύση , μαγεία , μαθητές , Μουσική , μπαλαρίνα , μυθολογία , μυστήρια , μυστήριο , μυστικό , νερό , ξόρκι , ξόρκια , οθόνη , πανικός , παρέα , πεζοπορία , περιπέτεια , περιστατικό , πλανήτης , πλοκή , πρωταγωνιστής , πτώμα , Ρουμανία , ρουτίνα , σενάριο , σινεμά , Σκανδιναβία , Σουηδία , σχολείο , ταινία , ταινία τρόμο , Ταινίες , Τέλος , τέχνη , τίτλος , τραγωδία , τραυματισμός , φίλοι , φίλος , φόνος , χαρακτήρας , Χορός , χρόνος
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.