Υπάρχει η δυνατότητα επικοινωνίας με τους νεκρούς;
Είναι άραγε ο θάνατος το τέλος της ύπαρξης; Κι αν δεν είναι, υπάρχει αληθινός τρόπος να επικοινωνήσει, να μιλήσει, κάποιος με τους νεκρούς- και μάλιστα με δική τους πρωτοβουλία;
Γιατί για την επικοινωνία με τους νεκρούς, με πρωτοβουλία των ζωντανών, γνωρίζουμε ότι υπάρχουν “μέθοδοι” μέσα από διάφορες παλιές και αρχαίες δοξασίες και θρησκείες. Αν και σίγουρα η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων, θα αποδώσει σε όλες αυτές τις μεθόδους, την αυθυποβολή και την ανθρώπινη φαντασία, όπου το κατάλληλο τελετουργικό και η προϋπάρχουσα πίστη την μετατρέπει-αυτήν τη φαντασία – σε μια “πραγματικότητα”. Η καθαρή επιστημονική μέθοδος αυτό υποστηρίζει και δίκαια το υποστηρίζει, ως επιστήμη.
Η πιο πρόσφατη “μέθοδος επικοινωνίας” με τους νεκρούς, είναι οι γνωστοί πίνακες ουίτζα· επιτραπέζια παιχνίδια σήμερα, αν και παλιά στο 19ο αιώνα ήταν πιο ξεκάθαρα εργαλεία αποκρυφισμού και πνευματισμού, με τα οποία, όπως ορίζει η δοξασία, “επικοινωνείς” με αυτούς που πέρασαν στην “άλλη όχθη”. Μέθοδος που είναι εξαιρετικά γνωστή και ίσως κι αρκετά διαδεδομένη σαν πρακτική στην σημερινή, νεανική κι όχι μόνο, ποπ κουλτούρα, αλλά και εξαιρετικά αμφισβητήσιμη για την αξιοπιστία της. Σίγουρα ισχύει για αυτήν ότι και για τις παλιές αρχαίες δοξασίες, αλλά δεν παύει να ασκεί την γοητεία και μαζί τον φόβο, που πηγάζει από την υπερβατική περιέργεια, σε πολλούς. Ταυτόχρονα, αποτελεί και ένα δυνατό σεναριακό εύρημα για την σημερινή, κορεσμένη σε ιδέες, αγορά των ταινιών τρόμου.
Όπως και να έχει δεν είναι το δικό μου θέμα εδώ. Και αν έχω να πω μια προσωπική άποψη, είναι ότι ακολουθώ κι εμπιστεύομαι την αντικειμενική επιστημονική μέθοδο, μέχρι όμως τα όρια της γκρίζας ζώνης της ανθρώπινης συνείδησης και ύπαρξης, γιατί για πιο πέρα από εκεί δεν μπορώ να γνωρίζω. Μιας και από αυτά τα όρια και πέρα, οι βεβαιότητες και οι σταθερές, αρχίζουν να λυγίζουν και να θολώνουν επικίνδυνα- σε μια κατάσταση που συνήθως είναι ένα εσωτερικό ψυχικό φαινόμενο- και οπότε είναι καλύτερα να κρατάει κάποιος μια σκεπτική απόσταση ασφαλείας.
Γιατί όχι μόνο το ανθρώπινο μυαλό κι η ψυχή έχουν απίστευτες δυνατότητες για την ίδια τους την αυτοκαταστροφή αλλά και γιατί είναι πάντα καλύτερο να αφήνεις τους νεκρούς “στο δικό τους κόσμο”. Γιατί δεν είναι τυχαίο ότι αυτές οι δύο “ομάδες” (οι ζωντανοί και οι νεκροί) οφείλουν, αυστηρά, να μην “μπλέκονται” μεταξύ τους, παρά μόνο μέσω της αδάμαστης μνήμης (των ζωντανών) και σαν τα δύο πλήρως διακριτά φαινόμενα της ζωής και του θανάτου, που βρίσκονται μεν στον ίδιο ατέρμων κύκλο, αλλά οι θέσεις τους σε αυτόν δεν συμπίπτουν -και δεν πρέπει να συμπίπτουν – ποτέ.
Όταν οι πεθαμένοι παίρνουν την πρωτοβουλία
Αλλά, όπως σχολίασα και στη αρχή… Αν εμείς παραμένουμε υπάκουοι στους νόμους της φύσης και των θεών, τι γίνεται αν οι “απέναντι”-οι νεκροί- δεν παραμένουν στα όρια του κόσμου τους, και παρά την δική μας θέληση εισβάλουν στον κόσμο των ζώντων; Κι αν συμβαίνει αυτό, με ποιους τρόπους γίνεται; Σε μια εποχή που καθορίζει η τεχνολογία, επικοινωνώντας με τον ίδιο τρόπο που θα έκανε και κάποιος ζωντανός· με τα τεχνολογικά μέσα της εποχής, αλλά όχι από ένα καθορισμένο, με βεβαιότητα, χωροχρονικά τόπο.
Σύμφωνα με μαρτυρίες, της εποχής του ίντερνετ και με τους σχετικούς, γεννημένους επίσης από το ίντερνετ, αστικούς μύθους, κάποιοι άνθρωποι, που χάνουν αγαπημένους ανθρώπους, βρίσκονται προ της μεγάλης έκπληξης να τους καλούν αυτοί οι αγαπημένοι τους- που είναι νεκροί πια – στο τηλέφωνο.
Κάποιες φορές ο ήχος της φωνής είναι αρκετά αναγνωρίσιμος αλλά παραμορφωμένος με παράσιτα, κι από τηλέφωνα άγνωστα ή τηλέφωνα που δεν χρησιμοποιούνται πια ή πάλι, είναι τηλεφωνικές κλήσεις όπου ακούγεται μόνο ένας επαναλαμβανόμενος ήχος του συστήματος, από τηλέφωνα που μόνο οι εκλιπόντες θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν εκείνη την στιγμή.
Άλλες πάλι φορές η φωνή είναι καθαρή κι εύκολα αναγνωρίσιμη και από τηλέφωνα που τυχαίνει να μην έχουν ακόμα απενεργοποιηθεί, μετά από το λυπηρό γεγονός της απώλειας της ζωής των κατόχων τους. Σχεδόν πάντα, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, ο τόνος της φωνής που ακούγεται είναι ήπιος και μειλίχιος κι όσα ακούγονται από τους έκπληκτους και γεμάτους δέος φίλους και συγγενείς, είναι απλές μικρές φράσεις κι απαντήσεις κατανόησης, χαιρετισμού και συγκατάβασης από τους αγαπημένους τους πεθαμένους.
Κάποιες φορές οι πιο “ντροπαλοί” και μοναχικοί πεθαμένοι, παίρνουν επίμονα τους αγαπημένους τους συγγενείς, από το δικό τους τηλέφωνο-παρόλο που δεν υπάρχει πια κανείς σαν, φυσική παρουσία, στο σπίτι τους- μόνο για να ακούσουν την φωνή τους, χωρίς να ειπωθεί τίποτα από την απέναντι και τόσο μακρινή, για εμάς, όχθη της ανθρώπινης ύπαρξης.
Το πιο συγκλονιστικό-στις περιγραφές- είναι όταν οι ζωντανοί δεν γνωρίζουν ότι κάποιος έχει ήδη πεθάνει και δέχονται ένα τυπικό ή ανεξήγητο, στην πρόθεση του, τηλέφωνο από τον νεκρό-όχι όμως και τρομακτικό- κάποιες ώρες ή λίγες μέρες, μετά το λυπηρό συμβάν του θανάτου του. Ή αντίστοιχα, όταν συγγενείς και φίλοι, καλούν ένα αγαπημένο συγγενή ή έναν φίλο για να τους απαντήσει, σχεδόν πάντα, λακωνικά και χωρίς μακροσκελή διάλογο, ενώ είναι ήδη νεκρός.
Είναι όλα αυτά, απλώς αστικοί μύθοι; Μύθοι που έχουν γεννηθεί στην φαντασία των ανθρώπων, έχουν διογκωθεί κι έχουν γίνει γνωστοί σαν αλήθειες, λόγω και των σύγχρονων μαζικών πλατφορμών των social media (Aυτός είναι εξάλλου κι ο βασικός σημερινός τρόπος διάδοσης των αστικών μύθων). Είναι αυθυποβολές των μαρτύρων, σκληρές φάρσες αναίσθητων ανθρώπων απέναντι στον θάνατο, τεχνικά σφάλματα κι ανθρώπινα λάθη στα επικοινωνιακά δίκτυα, από τα οποία οι συντετριμμένοι από την θλίψη συγγενείς και φίλοι των νεκρών αρπάζονται, απελπισμένα, για να νιώσουν ότι- με κάποιο τρόπο- οι δικοί τους άνθρωποι συνεχίζουν να υπάρχουν; Ή ίσως και να ισχύει το ότι κάποιοι ευφάνταστοι κι εύπιστοι άνθρωποι, τυχαία τεχνικά και ανθρώπινα σφάλματα ή πολύ κακόγουστες φάρσες, στα οποία υπήρξαν παρόντες, να τα υιοθετούν αμέσως, σαν επιβεβαίωση των, μειοψηφικών συνήθως στις κοινωνίες μας, πιστεύω τους- δηλαδή το ότι νεκροί μπορούν να επικοινωνούν μαζί μας, ακόμα και μέσω τηλεφώνου.
Κάποιες ανατριχιαστικές μαρτυρίες και περιπτώσεις
Οι περισσότερες μαρτυρίες, όπως αναφέρονται, είναι συνήθως χωρίς τα πλήρη ονόματα των μαρτύρων, τις τοποθεσίες και τις χρονολογίες, όπου συνέβησαν όλα αυτά, οπότε η επιβεβαίωση ότι οι μαρτυρίες προέρχονται από αληθινά πρόσωπα-ασχέτως των προθέσεων τους και το πόσο αλήθεια λένε- δεν είναι δυνατή. Ανάμεσα πάντως από τις πιο χαρακτηριστικές και -πράγματι- εντυπωσιακές ιστορίες, καταγράφω εδώ δύο (με συνοπτικές περιγραφές κι όχι με πλήρη αναπαραγωγή των ιστοριών):
Σε μια παρέα νεαρών φίλων, ο ένας από αυτούς αρρωσταίνει σοβαρά και πεθαίνει πολύ γρήγορα από την πάθηση του. Ο αδερφός του καλύτερου του φίλου, λαμβάνει, λίγες μέρες μετά την κηδεία του-στην οποία όλοι οι σοκαρισμένοι φίλοι ήταν παρόντες-, ένα άγνωστο τηλεφώνημα, όπου παρά τα παράσιτα της επικοινωνίας, μπόρεσε να διακρίνει ξεκάθαρα, την πολύ ξεχωριστή φωνή του εκλιπόντος, καθώς ζητούσε να μιλήσει με τον καλύτερο του φίλο, λέγοντας: “Κάτι πολύ παράξενο συμβαίνει εδώ”, για να διακοπεί η επικοινωνία αμέσως μετά.
Ένας πωλητής τηλεφωνικών υπηρεσιών, προσπάθησε να πουλήσει, μέσω διαφημιστικής τηλεφωνικής κλήσης, σε μια γιαγιά τις υπηρεσίες της εταιρείας του. Αυτή τον άκουσε με ενδιαφέρον και παρατήρησε ότι πράγματι ήταν πολύ ακριβοί οι τηλεφωνικοί λογαριασμοί του σπιτιού της, αλλά ο σύζυγος της επέμενε να παραμένουν πελάτες σε κάποια άλλη εταιρεία εδώ και χρόνια. Στο τέλος ζήτησε από τον πωλητή να ξαναπάρει αύριο, για να πείσει και τον άντρα της. Όταν ξαναπήρε ο πωλητής, θεωρώντας ότι είναι ήδη πολύ κοντά σε μια επιτυχημένη πώληση, απάντησε ο ηλικιωμένος σύζυγος, ο οποίος έκλεισε, μετά από λίγο και πολύ ενοχλημένος, το τηλέφωνο, αφού πρώτα εξήγησε με πικρία και θλίψη, ότι ο πωλητής σίγουρα είχε κάνει κάποιο λάθος, μια και η γυναίκα του είχε πεθάνει, μόλις πριν 2 εβδομάδες.
Υπάρχουν κι άλλες ανάλογες ιστορίες-αν ψάξει κανείς-, οι οποίες, σίγουρα, για άλλους αναγνώστες να είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσες και ανατριχιαστικές.
Τέλος, συνάντησα και μια ιστορία η οποία είναι επιβεβαιωμένη και μάλιστα ο μάρτυρας της είναι γνωστός συγγραφέας έργων τρόμου, επιστημονικής φαντασίας και θρίλερ. Ο Dean Koontz ισχυρίζεται ότι τον Σεπτέμβριο του 1988, έλαβε μια κλήση, όπου από την άλλη “άκρη της γραμμής” άκουσε μια αχνή φωνή να του λέει: “Σε παρακαλώ, να προσέχεις”, 4 φορές. Η φωνή, υποστηρίζει, του θύμισε ανατριχιαστικά την φωνή της πεθαμένης, πριν από 20 χρόνια, μητέρας του. Ο ίδιος είχε φροντίσει να έχει το τηλέφωνο του απόρρητο και να μην είναι καταγεγραμμένο σε κανένα τηλεφωνικό κατάλογο-για να αποφεύγει διαφημιστικές κι άλλες ενοχλητικές κλήσεις- κάτι που μειώνει πολύ την πιθανότητα κάποιας φάρσας.
Δύο μέρες μετά, τον κάλεσαν από το γηροκομείο, όπου ο αλκοολικός και με διάγνωση σχιζοφρένειας πατέρας του δημιουργούσε προβλήματα με την βίαιη συμπεριφορά του, μήπως και μπορεί να βοηθήσει την κατάσταση. Ο πατέρας του είχε και ένα βεβαρυμένο ιστορικό συστηματικής κακοποίησης εις βάρος της μητέρας του, όταν ήταν ακόμα ζωντανή και του ίδιου, όταν ήταν παιδί.
Όταν πήγε να μιλήσει στον πατέρα του αυτός του επιτέθηκε με ένα μαχαίρι, που είχε κρυμμένο, αλλά ο Koontz, κατάφερε να αμυνθεί και να τον αφοπλίσει, πριν αναλάβουν οι αρχές. Τελικά πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα και πέθανε, μετά από 2 χρόνια, από σοβαρές παθήσεις, λόγω του αλκοολισμού του (Ο Dean Koontz παρόλο που δεν συγχώρησε ποτέ τον πατέρα του για όλα όσα είχε υποστεί από παιδί, φρόντισε για την αξιοπρεπή διαμονή και την ιατρική του περίθαλψη στο ίδρυμα μέχρι το τέλος του).
Και πάλι βέβαια εδώ ένας σκεπτικιστής θα μπορούσε να πει ότι πρόκειται για μια ιστορία πλασμένη ή έστω πολύ διογκωμένη, από ένα αποδεδειγμένα ευφάνταστο και ικανό συγγραφέα, που θέλει να τραβήξει το ενδιαφέρον του κόσμου επάνω του.
Αξίζει να αναφερθεί και το ότι ο Koontz, θεωρείται, από κάποιους, ότι προέβλεψε και την σημερινή πανδημία του κορωνοϊού Covid-19, στο μυθιστόρημα του φαντασίας The Eyes of Darkness, που εκδόθηκε το 1981 (παρόλο που δεν ισχύει στα αλήθεια κάτι τέτοιο σε πολλά, ως προς την ακρίβεια της πρόβλεψης)
Υ.Γ.
Σχόλιο για την σύγχρονη ποπ κουλτούρα του ανεξήγητου και των μυστηρίων
Οι πηγές για αυτό το άρθρο είναι η ίδια η υπάρχουσα ποπ κουλτούρα. Συγκεκριμένα, είναι, κυρίως, διάφορα αγγλόφωνα βίντεο στο youtube. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος επιβεβαίωσης των μαρτυριών και τα κανάλια που προβάλλουν αυτά τα θέματα, είναι γνωστό ότι είναι κανάλια διασκέδασης (entertaiment) και όχι ενημέρωσης και τεκμηριωμένης έρευνας.
Η αξία τους-για μένα- είναι σημαντική ως πολιτισμικά και -με ένα σύγχρονο τρόπο- λαογραφικά προϊόντα της ποπ κουλτούρας, που είναι, σήμερα, κοντά σε αυτό που ονομάζαμε παλιά, “γνήσια λαϊκό”. Όμως ξαναλέω-μια και το έχω επαναλάβει και σε άλλο άρθρο- αξίζει να εστιάσει κανείς και στις προσωπικές ιστορίες, τις ανάλογες με το κύριο θέμα του βίντεο, στα σχόλια. Δεν ανέφερα κάποια από αυτές, γιατί θα ήταν κοπιαστικό και θα ήθελε πολύ χρόνο, αλλά νομίζω ότι εκεί είναι μια ακόμα πηγή της ποπ κουλτούρας του τρόμου, που μπορούμε, λόγω της σημερινής τεχνολογίας, να την βλέπουμε καταγεγραμμένη, εν τη γέννεση της.
Στα σίγουρα υπάρχει “πλούτος” για πολλά ακόμα ανάλογα βίντεο, ιστορίες και άρθρα, ενώ το πιο ερεθιστικό, για τις καρδιές μας που αναζητούν τα ανεξήγητα μυστήρια, είναι το ότι επειδή δεν υπάρχει κάποια ισχυρή σκοπιμότητα από τους χρήστες να προκαλέσουν εντύπωση για την πρόσκαιρη “διασημότητα” των social media, λόγω του είδους και των όρων της αλληλεπίδρασης-ένα σχόλιο σε ένα βίντεο στο youtube, συνήθως θα χαθεί ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα, κι ακόμα κι αν πάρει χιλιάδες λάικς, δεν υπάρχει η δυνατότητα από την πλατφόρμα να γίνει share μαζικά και έτσι στο τέλος “διάσημο”-, μειώνουν πολύ την πιθανότητα, αυτές οι προσωπικές ιστορίες να είναι σκέτα κατασκευάσματα ανθρώπινης φαντασίας, προσχεδιασμένα μόνο για να προκαλέσουν κάποια εντύπωση. Παρόλο που πάντα, μπορεί να είναι σφάλματα και λανθασμένες εντυπώσεις ενός ανθρώπινου νου, που ζητάει το μυστήριο και το ανεξήγητο. Ενός νου “που θέλει να πιστέψει”. Και αυτό το τελευταίο σίγουρα αρκετοί το κατανοούμε.
Κάποιες πηγές:
https://www.ranker.com/list/dean-koontz-dead-mother-premonition-phone-call/jessika-gilbert
Tags: Dean Koontz , social media , The Eyes of Darkness , Youtube , αλκοολικός , ανεξήγητο , αξιοπιστία , αποκρυφισμός , απώλεια , ασθένεια , αστικοί μύθοι , αστικός μύθος , Άσυλο , αυθυποβολή , βία , βιβλία , βιβλίο , γιαγιά , γοητεία , δέος , δοξασία , εισβολή , έκπληξη , ενδιαφέρον , επίθεση , επικοινωνία , επιστήμη , επιστημονική μέθοδος , Επιστημονική Φαντασία , επιτραπέζιο παιχνίδι , εταιρία , ζωή , ζωντανοί , ήχος , θάνατος , Θεοί , θεός , θλίψη , Θρησκεία , Θρύλος , ίδρυμα , Ίντερνετ , ιστορία , κακοποίηση , κανάλι , κηδεία , κλήση , κορονοΪός , κόσμος , μάρτυρας , μάρτυρες , μαρτυρίες , μαρυρία , μαχαίρι , μέθοδοι , μέσα , μητέρα , μνήμη , μύθος , μυστήριο , νεαρός , νεκροί , νεκρός , νόμοι , όνομα , ουίτζα , πάθηση , Παιδί , παιχνίδι , παράσιτα , πεθαμένος , περιγραφή , περιέργεια , περίθαλψη , πνευματισμός , πολιτισμός , ποπ κουλτούρα , Συγγραφέας , συγκλονιστικό , συμβάν , συμπεριφορά , συνείδηση , σχιζοφρένεια , σχιζοφρενής , ταινία , ταινίες τρόμου , τελετουργία , τελετουργικό , Τέλος , τεχνολογία , τεχνολογικά μέσα , τηλέφωνο , τόπος , τρόμος , ύπαρξη , φαντασία , φάρσα , φίλος , Φόβος , φύση , φωνή , χρονολογία , ψυχιατρικό ίδρυμα
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.