“Η Νίμουε κράτησε την αναπνοή της. Μέσα απ’ το πυκνό πέπλο της άχρωμης ομίχλης αναδύθηκε μια τεράστια σκιά. Ένα κεφάλι. Μακρόστενο και τερατώδες, μ’ ένα ρύγχος που το κάλυπταν σκληρές φολίδες…”
“Τα μαλλιά μου είναι κόκκινα. Ρουμπίνια από αίμα, γλυκό κρασί. Τα χείλη μου κεράσια. Ροδαλά και απαλά, σαν πέταλα. Στην κορυφή του κεφαλιού μου απλώνονται αγκάθια σαν στεφάνι. Είναι το στέμμα μου, η επέκταση του νου μου. Όπως κατάλαβες είμαι βασίλισσα εδώ.”
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
