Η «Οργή του Τυφλού Ποταμού» είναι ένα μυθιστόρημα που ανήκει στο είδος του Κοινωνικού Δράματος και στα υποείδη του Βουκολικού Δράματος, του Ρομαντικού Μυθιστορήματος και εν μέρει στο Δικηγορικό/Δικαστικό Δράμα, και αποτελεί την πρώτη εκδοθείσα ιστορία μυθοπλασίας της φιλόλογου και ποιήτριας Εύας Μαζοκοπάκη.
Η υπόθεσή μας αφορά το μικρό και συντηρητικό (φανταστικό) χωρίο Καλούδι που βρίσκεται στην πεδιάδα που περνά ο (πραγματικός) Τυφλός Ποταμός της επαρχίας Κισσάμου της Δυτικής Κρήτης, και τις αμαρτίες και τις ύβρεις αλλά και τις αρετές και την ανθρωπιά των κατοίκων αυτού. Πάθος και ηθική, θύτες και θύματα, συνθέτουν ένα ιδιαίτερο μωσαϊκό ανθρώπων και καταστάσεων στο ειδυλλιακό αυτό περιβάλλον, και οι Μοίρες και οι Κανόνες της Αρχαίας Τραγωδίας παίζουν ένα ιδιαίτερο παιχνίδι με τις ζωές μερικών οικογενειών και του κοινωνικού τους περίγυρου.
Πλοκή: Η ιστορία της «Οργής του Τυφλού Ποταμού» είναι ένα αρκετά ενδιαφέρον δείγμα του είδους της, με μία αφήγηση που περιλαμβάνει γεγονότα και άτομα σε μία περίοδο 75 χρόνων. Θα μπορούσαμε πάντα να την μειώσουμε σε μία σύνοψή της μέσα από τις σχέσεις και τις συναναστροφές των 4-5 βασικών οικογενειών του δράματος ή να την συγκρίνουμε με άλλες δημοφιλείς ιστορίες του είδους, αλλά αυτό δεν θα την αντιπροσώπευε δίκαια, καθώς θα αγνοούσε την φυσικότητα της εξέλιξης της ιστορίας, την πολύ καλή δομή της και το a la Αρχαία Τραγωδία Δράμα της -απ’ την Άτη στην Ύβρη και από εκεί στη Νέμεση και στην Τίση. Αυτό μάλιστα αποτελεί και την κεντρική θεματική του βιβλίου: η Αποκατάσταση της Δικαιοσύνης, σαν έννοια όμως που ξεπερνά τα όρια της ανθρώπινης διανόησης και μπαίνει στην σφαίρα του υπερφυσικού.
Παρόλο που υπάρχει κάτι το σχεδόν Μεταφυσικό στην ταύτισή της με το Αρχαίο Δράμα -σαν η ίδια η Φύση, οι Μοίρες ή τα Θεία να βγαίνουν από τον δρόμο τους για να φέρουν την πολυπόθητη δικαίωση, τα γεγονότα ποτέ δεν ξεφεύγουν από την σφαίρα του δυνατού (η βουκολική ζωή ή αυτή στις μικρές κοινωνίες δεν ήταν ποτέ όσο αθώες θέλουμε να τις θεωρούμε), και ακόμα και αν η πιθανότητα να συντρέχουν όλα αυτά παράλληλα είναι απειροελάχιστη, το ενδιαφέρον για αυτό το μυστήριο ανθρώπινο ψηφιδωτό ελπίδας και δυστυχίας παραμένει αμείωτο σε όλο σχεδόν το μήκος του βιβλίου.
Γραφή: Φυσικά, τίποτα από αυτά δεν θα δούλευε χωρίς την εξαίσια γραφή της κυρίας Μαζοκοπάκη. Η χρήση της γλώσσας με τις κατάλληλες πινελιές και ιδιώματα είναι σχεδόν ποιητική και οι περιγραφές των βουκολικών τοπίων γλαφυρότατες και γεμάτες ζωντάνια (ο Τυφλός Ποταμός και η πεδιάδα απ’ την οποία περνά θα μπορούσαν να είναι χαρακτήρες από μόνα τους). Από την άλλη, αυτές των σκέψεων των χαρακτήρων γίνονται σαφείς και ευδιάκριτες για τον καθένα ξεχωριστά, και μας παρέχουν μια πλήρη εικόνα για τα συναισθήματά και τον εσωτερικό τους πλούτο (ή την έλλειψή του).
Κάτι που αξίζει ιδιαίτερη αναφορά νομίζω ότι είναι το ότι η μετάβαση από την οπτική ενός χαρακτήρα σε εκείνη κάποιου άλλου δε διαχωρίζεται με κενά μεταξύ των παραγράφων ή κάποια διαφοροποίηση στην δομή του κειμένου, αλλά γίνεται άμεσα –και ομολογουμένως αρκετά ομαλά και ομοιόμορφα.
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου.
Χαρακτήρες: Πέρα όμως απ’ την αξιόλογη πλοκή και την θεσπέσια γραφή, μια ιστορία που αφορά γενιές ολόκληρες ανθρώπων θα πρέπει να έχει και τους κατάλληλους χαρακτήρες για να στηρίξουν την ιστορία και να κάνουν αβίαστα τον αναγνώστη (ή οποιουδήποτε είδους δέκτη) να ενδιαφερθεί γι’ αυτούς. Εκ πρώτης όψεως, οι γλαφυρές περιγραφές της εσωτερικής και εξωτερικής ομορφιάς των «καλών» της ιστορίας και οι αντίστοιχες της ασχήμιας των «κακών» θα μπορούσαν να θεωρηθούν ελαφρώς κοινότοπα και αφελή. Όμως, φτάνοντας περίπου στη σελίδα 200 του κειμένου, συνειδητοποίησα ότι πραγματικά με ενδιέφερε το τι θα συμβεί στους χαρακτήρες αυτούς, ακόμα και αν τα γνώριζα από την ίδια τη δομή του έργου ή και αν δεν ήταν όλοι οι πιο βαθιοί και αναλυμένοι. Μέχρι το τέλος της ιστορίας, είχα καταλάβει πολύ καλά το από πού έρχεται ο καθένας τους και είχα θαυμάσει τις αρετές τους, τους είχα λυπηθεί για τα πάθη τους (ή τις αμαρτίες των προγόνων τους) ή τους είχα αντιπαθήσει για την αμετανόητη συμπεριφορά τους.
Σύνοψη: Η «Οργή του Τυφλού Ποταμού» είναι ένα δραματικό μυθιστόρημα με μία καλοχτισμένη και αρκετά ιντριγκαδόρικη πλοκή, πλούσια σε γεγονότα και σχετικά απλούς αλλά πολύ συμπαθητικούς χαρακτήρες, και με μία γραφή που εκφράζει πρόσωπα και καταστάσεις με τρόπο γλαφυρό και ζωντανό. Είναι ένα βιβλίο που θα μπορούσα να προτείνω με αρκετή άνεση στον οποιοδήποτε, και νομίζω ότι ένας ανοιχτόμυαλος αναγνώστης δύσκολα θα απογοητευτεί.
Βαθμολογία: 8.76/10
Το βιβλίο «Η Οργή του Τυφλού Ποταμού» της Εύας Μαζοκοπάκη κυκλοφορεί από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή και μπορείτε να το βρείτε εδώ.
Tags: Book review , books , The Weird Side Daily , άνθρωποι , Άνθρωπος , βιβλία , βιβλίο , Βιβλιοκριτική , Έλληνες συγγραφείς , Ελληνική Λογοτεχνία , Εύα Μαζοκοπάκη , Εύα Μαζοκοπάκη Βιβλίο , Εύα Μαζοκοπάκη Η Οργή του τυφλού Ποταμού , Εύα Μαζοκοπάκη συγγραφέας , Η Οργή του Τυφλού Ποταμού , Η Οργή του Τυφλού Ποταμού κριτική , κριτικές , κριτική , Λογοτεχνία , λογοτεχνία φαντασίας , Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή , ψυχολογία
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.