Ο Δρυίδης σηκώνει το ραβδί του ψηλά και χαιρετά την Ανατολή. Τα λόγια βγαίνουν αβίαστα από τα χείλη του. Η φωνή του άλλοτε στεντόρεια, άλλοτε σκέτος ψίθυρος, έτοιμη να υπηρετήσει το σκοπό του Κύκλου. Καλεί τα Ιερά Πλάσματα να εμφανιστούν και να σταθούν ως αρχέτυπα, σύμβολα και προστάτες στα Τέσσερα Σημεία του Ορίζοντα, εκεί που χαράσσεται το όριο ανάμεσα στον κόσμο της καθημερινότητας και τον Ιερό Κύκλο των Δρυϊδων. Κι η πρώτη αχτίδα του ήλιου σπάει το πέπλο της αυγής…
Για όποιον έχει βρεθεί έστω και μια φορά σε Ιερό Κύκλο της Δρυϊδικής Παράδοσης, η στιγμή της επίκλησης των Ιερών Ζώων είναι η αρχή της μαγείας, είναι το σημείο που πλέον ο μύστης εισέρχεται σε ένα άλλο σύμπαν, οι ομίχλες εμφανίζονται για να σχηματίσουν τείχος προστασίας και οι Τέσσερις Αρχετυπικοί Φύλακες δανείζουν λίγη από τη δύναμή τους ώστε να μείνει ο Κύκλος ασφαλής, σταθερός, και οι συμμετέχοντες να νιώσουν όλη τη χαρά και τη μέθεξη που λαμβάνει χώρα στην επερχόμενη τελετή.
Και για να έχετε μια μικρή ιδέα… Οι Δρυϊδικές τελετές είναι κατά κύριο λόγο γιορτές που αφορούν τον Κύκλο του Ήλιου στη Γη, αλλά και κάποιες τελετές μετάβασης, όπως για παράδειγμα τελετή ενηλικίωσης, χειροδεσία (γάμος-handfasting), croning (τελετή στην οποία η γυναίκα αποχαιρετά τη γόνιμη ηλικία και περνά στη φάση της Σοφής Γυναίκας), ή αντίστοιχα ο άνδρας παίρνει τη θέση του Σοφού, αποχαιρετισμό της παρούσας φυσικής ζωής (κηδεία), καθώς και άλλες μικρότερες ευκαιρίες, όπως αποφοίτηση, γενέθλια, ονοματοδοσία, πανσέληνος και νέα σελήνη και πολλές ακόμα ευκαιρίες για γιορτή. Ωστόσο, ιδιαίτερη βαρύτητα έχουν οι οκτώ γιορτές που αφορούν τον Κύκλο του Φωτός. Και σε αυτές η ενέργεια των συμμετεχόντων είναι πολύ πιο ισχυρή, γιατί είναι ήδη συντονισμένοι έντονα με την εκάστοτε αλλαγή της Εποχής. Κι έτσι ξεκινάει ο Κύκλος, και με το ρυθμό του Φωτός έρχεται πάλι η αρχή του, γιατί στον Κύκλο τέλος δεν υπάρχει.
Μα θέτουμε ως έναρξη την Ανατολή, αφού από εκεί ξεπροβάλλει το φως του Ήλιου, και μαζί της την Άνοιξη. Και είναι το σημάδι πως θα αρχίσουμε πάλι να βλέπουμε καθαρά γύρω μας. Έχετε παρατηρήσει πόσο καθαρή είναι η ατμόσφαιρα όταν ανατέλλει ο Ήλιος; Πόσο λαμπερά μοιάζουν όλα; Πόσο ζωντανό είναι το περίγραμμά τους; Τόσο που τα μάτια μας αντιλαμβάνονται την παραμικρή λεπτομέρεια. Σαν τα μάτια που έχει το Γεράκι, σε αρχετυπικό επίπεδο, και εκπροσωπεί το Στοιχείο του Αέρα. Κι έτσι το Ιερό Ζώο της Ανατολής είναι το Γεράκι, αυτό που πετά ψηλά, και μπορεί από εκεί να βλέπει όλη την εικόνα, αλλά και να ξεχωρίζει λεπτομέρειες που δεν αντιλαμβάνεται το ανθρώπινο μάτι, μα το υποσυνείδητο γνωρίζει καλά ότι βρίσκονται εκεί. Όταν, λοιπόν, ο Δρυίδης επικαλείται τη δύναμη του Γερακιού στην Ανατολή, επί της ουσίας επικαλείται την ικανότητα να βλέπει όσα μοιάζουν επιμελώς κρυμμένα, και με τα μάτια της ψυχής αλλά και με τα φυσικά, κι ακόμα όσα πρέπει να μένουν κρυφά για να είναι προστατευμένα. Κι έτσι να μπορεί κι ο ίδιος να προστατέψει τα μυστικά της φυλής του, να προφυλάξει τους ανθρώπους του από κινδύνους που οι ίδιοι ίσως δεν μπορούν να αντιληφθούν. Και το αρχετυπικό Γεράκι ίπταται πάνω από το σημείο που ο Δρυίδης το καλεί, κι εκεί δυνατό και αγέρωχο δανείζει την ικανότητά του σε όποιον είναι πρόθυμος να τη δεχτεί.
Σε μεταφυσικό, ψυχολογικό, μαγικό επίπεδο –διαλέξτε όποια λέξη ταιριάζει με την ιδιοσυγκρασία σας – το Γεράκι είναι ο οδηγός της ψυχής, μέσα από το σκοτάδι της νύχτας στο λαμπερό φως της ημέρας. Επί της ουσίας είναι η δύναμη της πνευματικής, αλλά και σε ένα βαθμό της φυσικής αναγέννησης, αφού συνήθως κοιμόμαστε τη νύχτα και ο Ύπνος είναι ένας από τα αδέρφια του Θανάτου. Γιατί τα μυθολογικά αρχέτυπα είναι πανίσχυρα και εν πολλοίς παρόμοια σε όλους τους πολιτισμούς.
Σειρά έχει ο Νότος και το Καλοκαίρι – αν μιλάμε φυσικά για το Βόρειο ημισφαίριο, αφού στο Νότιο τα πράγματα αντιστρέφονται για να ακολουθήσουν τη φυσική πορεία του Φωτός. Κι εκεί το μεγαλόπρεπο κερασφόρο Ελάφι καλείται για να δώσει όχι μόνο τη χάρη και την ομορφιά του, αλλά και την απαράμιλλη ταχύτητά του στο αέναο κυνήγι της Ζωής, του Θανάτου και της Αναγέννησης. Το Ελάφι συμβολίζει όχι το θήραμα-θύμα, αλλά το πλάσμα που δέχεται να θυσιαστεί ως μέλος της φυλής του, για να τραφεί μια ομάδα άλλης φυλής και με αυτόν τον τρόπο να εξασφαλιστεί όχι μόνο η επιβίωση των ειδών αλλά και η ειρήνη. Εκπροσωπεί το Στοιχείο της Φωτιάς, όχι ως καταστροφική λαίλαπα, αλλά ως δημιουργική και μεταμορφωτική δύναμη, που μπορεί να αλλάξει τα πάντα προς κάτι ομορφότερο, χρησιμότερο και δυναμικότερο. Ο Δρυίδης επικαλείται τη Φωτιά στην καρδιά του Ελαφιού για φέρει στη φυλή του όχι μόνο τροφή, αλλά και ψυχικό σθένος, καθώς και ικανότητα να προσαρμόζεται στις αλλαγές. Το Ελάφι συμβολίζει τον πλούτο, αλλά και την πολεμική ικανότητα. Δεν είναι θύμα, είναι ικανότατος πολεμιστής όταν πρόκειται να υπερασπιστεί τα εδάφη του και τα μέλη της φυλής του.
Σε μεταφυσικό επίπεδο το Ελάφι είναι ο βασιλιάς του Δάσους. Σκεφτείτε ένα μεγαλόπρεπο πλάσμα να στέκει αγέρωχα πάνω σε ένα βράχο και να επιτηρεί τα εδάφ
η που ζει και τρέφεται η ομάδα του. Λίγοι κυνηγοί του ζωικού βασιλείου θα τολμούσαν να επιτεθούν σε ένα κερασφόρο ελάφι όταν βρίσκεται ψηλά σε ξέγαντο. Αν θυμάστε κι από τις ιστορίες και τα δημοτικά ποιήματα της Ελλάδας μας, εκεί που βρίσκει ευκαιρία ο κυνηγός είναι όταν το ζώο πηγαίνει για νερό. Όταν έρχεται σε επαφή με το βαθύ συναίσθημα. Όταν η προσοχή του στρέφεται εντός και δεν έχει την εγρήγορση να κρατήσει ένα κομμάτι της στον έξω κόσμο. Το Ελάφι στέκει και στα δύο πεδία. Η επιλογή του Δρυίδη που θα το επικαλεστεί είναι να ξέρει ποια είναι η κατάλληλη στιγμή να ηγηθεί μιας κατάστασης και ποια η στιγμή να αφεθεί για να μπει βαθιά στο υποσυνείδητο.
Η Δύση και το Φθινόπωρο παίρνουν σειρά. Κι εκεί μέσα από τα κρυστάλλινα νερά της λίμνης ξεπροβάλλει ο Σολομός της Σοφίας. Το ψάρι που γνωρίζει ακριβώς το σημείο που πρέπει να επιστρέψει για να γεννήσει τα αυγά του. Που ταξίδεψε σε μακρινά νερά, άλλοτε παγωμένα κι άλλοτε ζεστά, μάζεψε γνώση με τη δύναμη του Γερακιού και του Αέρα, τη μεταμόρφωσε σε σοφία με τη δύναμη του Ελαφιού και της Φωτιάς, και τώρα αυτό το απόσταγμα σε τρεις στάλες μοναχά το προσφέρει στο Δρυίδη που θα τον επικαλεστεί για να φυλάξει την πύλη της Δύσης, το Στοιχείο του Νερού, τη Μήτρα των Πάντων. Ο Σολομός είναι ένα πλάσμα ελεύθερο, και λένε για αυτόν πως στην καρδιά της λίμνης καραδοκεί για το μαβί φουντούκι που θα πέσει από ένα εκ των εννέα δέντρων που την περιστοιχίζουν. Θα πηδήξει να το πιάσει με το στόμα. Κι αυτός που θα ψαρέψει το Σολομό και θα τον ψήσει για να τον φάει θα έχει μέσα του όλη τη Σοφία του κόσμου.
Ψυχολογικά ο Σολομός, αν και δεν είναι από τα συνήθη πλάσματα της εύκρατης ζώνης όπου ζούμε εμείς εδώ, είναι ένα αρχέτυπο Σοφίας, βαθιάς, εσωτερικής, που σχετίζεται πάνω και πέρα από όλα με την απαρχή της γνώσης και της αγάπης εαυτού. Αυτός που έχει ξεκινήσει να γνωρίζει και να αγαπά τον εαυτό του έχει κάνει έστω και ένα μικρό βήμα προς αυτό που λέμε Shadow Self. Ίσως μας δοθεί η ευκαιρία να το αναλύσουμε κάποια στιγμή με λεπτομέρειες. Για την ώρα και πολύ συνοπτικά ο Σκιώδης Εαυτός μας είναι όλα εκείνα τα κομμάτια μας που έχουμε απορρίψει, κρύψει κάτω από το χαλάκι, όλα αυτά που μας δίδαξαν να μισούμε σε εμάς, τα συναισθήματα που δεν είναι τόσο αποδεκτά, όπως ο θυμός, η απόγνωση, η θλίψη, αλλά και πράξεις και σκέψεις μας που δεν τολμάμε να αποκαλύψουμε καν στον εαυτό μας. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι πως εκεί κρύβεται όλο το δυναμικό μας. Στην αποκάλυψη του τραύματος και της σκιάς, και στη μετουσίωσή τους σε κάτι υγιές και δυναμικό, σε κάτι δημιουργικό. Η ουλή θα υπάρχει για να μας θυμίζει το γεγονός, αλλά ο πόνος θα έχει φύγει για πάντα. Ο Σολομός, είναι το πλάσμα που είναι πλέον έτοιμο να δεχτεί αυτή τη διαδικασία. Δεν ήταν εύκολο να επιστέψει όλο το κοπάδι στα νερά που γεννήθηκαν για να αναπαραχθούν με τη σειρά τους. Πολλά από τα ψάρια χάθηκαν στο δρόμο. Όσα όμως έφτασαν είναι έτοιμα για το επόμενο βήμα.
Όμως το Σολομό στο ταξίδι του ίσως τον πιάσει ο καλύτερος ψαράς. Η Αρκούδα, που συμβολίζει το Στοιχείο της Γης και το Βορρά με τα Άστρα του. Γιατί το Νερό δίχως τη Γη να του δίνει όριο και σχήμα και μορφή δεν έχει σκοπό, ούτε ροή ούτε δύναμη. Και η Αρκούδα τρώει το Σολομό ελεύθερα. Κι έτσι στο μακρύ της ύπνο το χειμώνα, έχει να ονειρευτεί όλα τα όμορφα δάση, όλα τα χαριτωμένα αρκουδάκια που θα γεννηθούν, όλο το μέλι που θα κλέψει το καλοκαίρι, και η καρδιά της θα είναι ήσυχη, τα όνειρά της γεμάτα σοφία, τη σοφία της Φύσης, τη γνώση πως όλα είναι Κύκλος, είναι Σπείρα και κινούνται προς ένα σκοπό, έχουν μια πορεία που μας φέρνει πιο κοντά στα Άστρα, ναι αυτά τα ίδια τα Άστρα της Καρδιάς του Χειμώνα, που κρέμονται αέναα πάνω από τα κεφάλια μας και μας καλούν με μυστικές, κρυστάλλινες φωνές να ταξιδέψουμε στο Άγνωστο.
Μαγικός ο συμβολισμός και η επίκληση της Αρκούδας. Είναι η πιο άγρια υπερασπιστής των μωρών της, αλλά και η πιο τρυφερή μαμά. Ανεξέλεγκτη από την πείνα της όταν ξυπνήσει από χειμερία νάρκη, και πολύ συχνά επικίνδυνη αν αυτό γίνει νωρίτερα από όσο ορίζει ο κύκλος της Φύσης. Μα ονειρεύεται… Και τα όνειρα του χειμώνα είναι βαθιά και πολύ συμβολικά. Το σκοτάδι απλώνεται βαρύ, και το σώμα θέλει να χαθεί στα αστρένια βασίλεια των ουρανών, στα βαθιά νερά του χάους, που η Γη ως στοιχείο μπορεί να μετατρέψει σε τάξη, και να μετουσιώσει, αργά μεν, αλλά σταθερά και σίγουρα σε κάτι καινούργιο… σε Ζωή.
Θα έρθει όμως πάλι η Άνοιξη, και η Αρκούδα θα ξυπνήσει. Θα βγει από τη σκοτεινή σπηλιά της στον Ήλιο, θα αντικρίσει το Γεράκι και πεινασμένη θα κινήσει να βρει το πρώτο της γεύμα. Ο Δρυίδης θα συνεχίσει να κινείται στον Κύκλο της Ζωής και του Φωτός, όπως ο καθένας μας, μόνο που εκείνος το κάνει απόλυτα συνειδητά. Με τέλεια συναίσθηση των δώρων που φέρνει η κάθε μικρή ή μεγάλη εποχή. Και δεν δυσανασχετεί όταν φτάνει κι ο δικός του Χειμώνας και πρέπει να μαζέψει δυνάμεις για να κοιμηθεί. Ξέρει πως αυτό είναι απαραίτητο στάδιο για να ξυπνήσει και πάλι την Άνοιξη. Όποια ερμηνεία κι αν δίνει ο καθένας σε αυτό. Η Ζωή και η Φύση έχουν τη δική τους Σοφία. Μόνο εμείς, οι απλοί άνθρωποι, Δρυίδες ή μη, προσπαθούμε να ακούσουμε ακόμα κάθε νύχτα τα μυστικά των Άστρων, και ίσως λίγοι από εμάς τολμήσουν να ακολουθήσουν τα Μονοπάτια τους.
Πηγές:
- The Inner Teachings of the Order of Bards, Ovates and Druids (OBOD)
- Druid Mysteries, by Philip Carr-Gomm, Former Chosen Chief of OBOD, Rider, UK
- The Path of Druidry, by Penny Billington, Llewellyn Publications
- The Druid Animal Oracle, by Philip and Stephanie Carr-Gomm, Eddison Books
- Animal Magic, by Rachel Patterson, Pagan Portals
Tags: air , Animals , article , bear , ceremony , creatures , Deer , druid , druid ceremonies , druid tradition , Druids , earth , fire , hawk , magic , salmon , seasons , symbol , symbols , The Weird Side Daily , tradition , water , weird articles , Weird Άρθρα , wisdom , αέρας , άρθρα φαντασίας , άρθρα φανταστικού , άρθρο , αρκούδα , γεράκι , Γη , Δήμητρα Μπενίση , Δρυίδες , δρυϊδικές τελετές , δρυϊδική παράδοση , ελάφι , επικλήσεις , Επίκληση , εποχές , Ζώα , ιερά ζώα , ιερές τελετές , ιερή τελετή , κύκλος , μαγεία , μεταφυσικό , νερό , παραδόσεις , παράδοση , περίεργα άρθρα , πλάσματα , σολομός , σοφία , στοιχεία , σύμβολα , σύμβολο , σύμπαν , τελετές , τελετή , φαντασία , φωτιά
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.