“Το παγωμένο νερό διαπέρασε το μάλλινο πανωφόρι και βρέχοντας το βαμβακερό πουκάμισο, το κόλλησε στο κορμί του. Στην αιφνίδια ψυχρολουσία, ο Τζάκο τινάχτηκε πίσω, χτυπώντας την πλάτη στην τραχιά επιφάνεια ενός τοίχου”.
“Ήταν δεκαπενταύγουστος και η Αθήνα είχε ερημώσει. Εκείνη ήταν η μέρα που την είδα: Μια σιλουέτα, μαύρη και ασαφή, να τρεμοπαίζει πάνω απ’ την πυρακτωμένη άσφαλτο του οδοστρώματος…”
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
