”Τα πάντα γύρω του φλέγονταν, μπορούσε να μυρίσει την οσμή της απανθρακωμένης σάρκας. Τα χέρια του, τα ρούχα του ήταν ποτισμένα με αίμα. Όχι το δικό του, εκείνος δεν ήταν τραυματισμένος. Στεκόταν ακίνητος, μαρμαρωμένος στην άκρη της χαράδρας του όρους Στόρμ, το ιερό τόπο της φυλής των Νούρι. Στην αγκαλιά του κρατούσε σφιχτά το σώμα της αγαπημένης του Ανελίν. Το λευκό φόρεμά της είχε γίνει κατακόκκινο, το πρόσωπό της ήταν ωχρό.”
“Ο άνεμος θρόιζε αναμεσά στις φυλλωσιές των δέντρων. Μύριζα τον ερχομό του. Καταχνιά και ομίχλη σμίλευαν τα κορμιά των νεράιδών της νέας εποχής που πλησίαζε. Αυτό το δυσοίωνο κομμάτι του χρόνου που έρρεε γεμάτο καυτό ήλιο, ιδρώτα, θάνατο και μίζερη ραστώνη ερχόταν στο τέλος του…”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 3
ΕπόμενηΕνημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
