Το Μυστήριο της Χαμένης Αυτοκρατορίας

“Μεγαλύτερη από την Ευρώπη και την Μικρά Ασία μαζί, πέρα από τις Ηράκλειες στήλες και προηγμένη για την εποχή της, η Ατλαντίδα αποτελεί ένα αίνιγμα που εξακολουθεί να απασχολεί ακόμα ερευνητές και ιστορικούς, παρά το γεγονός ότι πρωτοεμφανίστηκε μόλις το 360 π.Χ…”

Διαβάστε στον παρακάτω σύνδεσμο ένα άρθρο της Χριστίνας Ατματζίδου για την ιστορία της αινιγματικής Ατλαντίδας.

Μεγαλύτερη από την Ευρώπη και την Μικρά Ασία μαζί, πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες και προηγμένη για την εποχή της, η Ατλαντίδα αποτελεί ένα αίνιγμα που εξακολουθεί να απασχολεί ακόμα ερευνητές και ιστορικούς, παρά το γεγονός ότι πρωτοεμφανίστηκε μόλις το 360 π.Χ. Ένα αίνιγμα, το οποίο απλόχερα μας πρόσφερε ο Πλάτωνας, μέσα από τους διαλόγους του ‘’Τιμαίος’’ και ‘’Κριτίας’’.

Ο αρχαίος Έλληνας Φιλόσοφος, ο οποίος κάποτε διέπρεψε και που τα έργα του συνεχίζουν να διατηρούν την επιρροή τους τόσο σε τοπικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, ήταν ο πρώτος που αναφέρθηκε στον μέγα θρύλο της χαμένης Ατλαντίδας, μιας περιοχής όπου σύμφωνα με τον μύθο κατοικούσαν άνθρωποι με υπερφυσικές ικανότητες, πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες. Όλα ξεκίνησαν όπως αναφέρεται, από την διαίρεση της γης στους Θεούς, όταν ο Ποσειδώνας έλαβε την Ατλαντίδα, την οποία τελικά παρέδωσε στους ημίθεους γιους του προκειμένου να την αναστήσουν. Ένας εκ των δύο, παντρεύτηκε την Λευκίππη, και έτσι γεννήθηκε η Κλειτώ, την οποία ο Θεός της θάλασσας ερωτεύτηκε αθεράπευτα, τόσο που αποφάσισε να δημιουργήσει ένα ασφαλές μέρος μονάχα για εκείνη, το οποίο και προστάτεψε με κυκλικές ζώνες από γη και θάλασσα, ώστε η αγαπημένη του να έχει την καλύτερη ζωή που θα μπορούσε ποτέ να της προσφερθεί.

Η θνητή Κλειτώ, βρέθηκε να μένει τελικά σε ένα χαμηλό βουνό, πενήντα στάδια μέσα από την ακτή. Έπειτα από αυτή του την ενέργεια, ο αγαπημένος της Ποσειδώνας, φρόντισε να χαράξει τούτο το βουνό σε ένα παλάτι, το οποίο περικύκλωσε με τάφρους. Έτσι η Ατλαντίδα απέκτησε ένα κυκλικό σχήμα, σαν εκείνο του δαχτυλιδιού, με ένα νησάκι να κοσμείται στην μέση αυτού. Στην συνέχεια, οι κάτοικοί της, ακολούθησαν το παράδειγμα του άρχοντα των ωκεανών, και ξεκίνησαν να φτιάχνουν, με πολύ κόπο, γέφυρες ώστε να ενώσουν το βουνό με το υπόλοιπο νησί. Η εξέλιξη αυτή, οδήγησε ακόμα και στην κατασκευή τούνελ, προκειμένου να περνούν τα πλοία, αλλά και αποβάθρες ώστε να αράζουν εκεί. Κατά τον ίδιο τρόπο, σε εκείνη την περίοδο ακμής της Ατλαντίδος, ανοίχθηκε και ένα πελώριο κανάλι προς τη θάλασσα, ενώ είχαν μεριμνήσει ώστε κάθε άνοιγμα ή είσοδος προς το νησί να προστατεύεται από τοίχους και πύλες. Για τις ανάγκες της σωστής φύλαξης της περιοχής, δεν έλειψαν επίσης τα τείχη, τα οποία και χτίστηκαν επιμελώς από κόκκινες, μαύρες αλλά και λευκές πέτρες, προερχόμενες από τις τάφρους τους, ενώ φέρεται να καλύφθηκαν από μπρούτζο, κασσίτερο και ορείχαλκο.

Κάτι που απασχόλησε επίσης τους ερευνητές, ήταν και η προέλευση του ονόματός της, ένα ερώτημα το οποίο θα μπορούσε να απαντηθεί από δύο εκδοχές: Η πρώτη, θέλει την Ατλαντίδα να πήρε το όνομα της από τον Άτλαντα, τον πιο επιδέξιο Τιτάνα, τον οποίο τιμώρησε ο Δίας υποχρεώνοντάς τον να βαστά για πάντα στις πλάτες του γη και ουρανό. Από την άλλη, η δεύτερη θεωρία που ακούγεται πιο ενδιαφέρουσα, αναφέρει ότι η Κλειτώ, η αγαπημένη του Ποσειδώνα, του χάρισε πέντε ζευγάρια δίδυμων αγοριών, ο μεγαλύτερος εκ των οποίων ήταν ο Άτλαντας, που βασίλευσε στο νησί, το οποίο και πήρε το όνομα του προς τιμήν του.
Αν μη τι άλλο, επρόκειτο για μια περιοχή, η οποία σύμφωνα με τον Πλάτωνα αποτελούσε πέρασμα προς άλλα νησιά, ενώ χαρακτηριζόταν και από επεκτατικές διαθέσεις. Αφού όπως αναφέρει και ο Κριτίας, 9.000 χρόνια πριν από τον Πλάτωνα, είχε καταλάβει πολλές περιοχές από την Ευρώπη και την Τυρρηνία, μέχρι την Λιβύη και την Αίγυπτο, επιβάλλοντας στους ανθρώπους των περιοχών την δουλεία.

Αποφασισμένη να διαπρέψει, να εξελιχθεί και να ακμάσει, η Ατλαντίδα ήρθε σε σύγκρουση ακόμα και με την Αθήνα, λίγο πριν ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για την ολική καταστροφή της. Η δίψα της για εξουσία και επικράτηση στην περιοχή όπου άνθισε ο πολιτισμός και οι τέχνες, ήταν μάλλον η αφορμή που εξόργισε τους Θεούς, οδηγώντας το υπέρλαμπρο νησί στην κατάληξη που του άξιζε σύμφωνα με τους θεϊκούς νόμους: Στον αφανισμό του, ο οποίος ήρθε σταδιακά, αρχικά με πλημμύρες και σεισμούς και στην συνέχεια, με την ολική βύθισή του στα βάθη του ωκεανού, σε έναν ωκεανό ο οποίος τελικά δεν κατέληξε να είναι τίποτα άλλο παρά ο υγρός τάφος της παντοδύναμης αυτοκρατορίας.

Υπήρξε τελικά η αυτοκρατορία της Ατλαντίδας; Ή ήταν απλώς μια αλληγορία του μεγάλου δασκάλου του Αριστοτέλη, με σκοπό να εκφράσει τις πολιτικές του πεποιθήσεις, όπως υποστηρίζει πλήθος ιστορικών; Σίγουρα, αποτελεί ένα ερώτημα το οποίο δεν θα απαντηθεί σύντομα, παρά τις συνεχείς ανακαλύψεις παρόμοιων υδάτινων πολιτισμών ανά τον κόσμο. Οι απόψεις σχετικά με την εγκυρότητα αυτών των πληροφοριών διίστανται, όμως κάτι το οποίο θεωρείται βέβαιο, είναι πως η χαμένη Ατλαντίδα του Πλάτωνα θα αποτελεί πάντα έναν μύθο που εγείρει την περιέργεια κάθε μυαλού και φαντασίας.

Tags: The Weird Side Daily , weird άρθρο , Αθήνα , Αίγυπτος , αίνιγμα , άρθρα , άρθρο , άρθρο φαντασίας , άρθρο φανταστικού , Άτλαντας , Ατλαντίδα , Γη , γιός , Δίας , Ελλάδα , εξουσία , Ευρώπη , ημίθεοι , Ηράκλειες στήλες , θάλασσα , θνητοί , Θρύλοι , Θρύλος , ικανότητα , ιστορία , ιστορικοί , κανάλι , καταστροφή , Κλειτώ , Κριτίας , Λευκίππη , Μικρά Ασία , μύθοι , μύθος , νησί , ουρανός , παλάτι , Πλάτωνας , πλημμύρα , πλοία , πλοίο , πολτισμός , Ποσειδώνας , σεισμός , τάφος , τάφρος , τέχνες , Τιμαίος , Τιτάνας , τούνελ , φιλόσοφος , ωκεανός

Χριστίνα Ατματζίδου

Δημοσιεύτηκε 12 Ιουλίου, 2021

Σχόλια και απόψεις.

Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.