Ο ουρανός απλώνεται πάνω από το κεφάλι μου σαν μια πελώρια γλώσσα φωτιάς. Γκρίζος και πορφυρός, λες και κάποιος δαίμονας ξεβράστηκε από την κόλαση. Τα πάντα μυρίζουν κάρβουνο. Ο αέρας κουβαλάει μαζί του τα αποκαΐδια. Στάχτη πέφτει παντού σαν μαύρο χιόνι.
Πέφτει στα βλέφαρά μου. Νιώθω τα μάτια μου να καίνε, ενώ το βλέμμα μου γεμίζει μαυρίλα. Τα κομμάτια της φωτιάς πλέουν γύρω μου σαν μαυριδερά πουλιά που ξέφυγαν από το βασίλειο του Άδη.
Ψάχνω για ένα κομμάτι πράσινο, ανέγγιχτο από τα χέρια της πύρινης λαίλαπας που καταπίνει τα πάντα στο πέρασμά της. Δεν μπορώ να διακρίνω μέσα στον καπνό. Αναρωτιέμαι τι θα απογίνω. Περνάω μέσα από τα δάχτυλά μου την πράσινη χαίτη μου και την κοιτάω θλιβερά.
Έχει αρχίσει να παίρνει ένα βαθύ γκρίζο χρώμα, ενώ τα ροζιασμένα μου δάχτυλα γίνονται δύσκαμπτα, ζαρώνουν και βάφονται μελανά. Καταλαβαίνω πως εγώ είμαι το τελευταίο κομμάτι της Γης. Αν χαθώ εγώ, θα χαθούν όλα μαζί μου.
Τα μάτια μου βουρκώνουν καθώς περνούν από μπροστά τους εικόνες αιματηρές, στη θέα των οποίων δεν θα άντεχε κανένα ον με καρδιά. Την αρχή του τέλους έφεραν άνθρωποι παρακινημένοι από απληστία, αναζητώντας χρυσό, αγνοώντας πως χωρίς εμάς δεν έχει καμία αξία.
Είμαι η τελευταία του είδους μου. Με ξέρατε ως Δρυάδα, ως πνεύμα των δέντρων, ως μικρότερη θεότητα των δασών. Αυτό που δεν μάθατε ποτέ είναι πως δεν μπορείτε να επιζήσετε χωρίς εμένα. Εγώ κάνω την Γη να αναπνέει. Χάρη στην καρδιά μου χτυπάει η δική σας.
Τα δέντρα μου αποσώνονται, το ίδιο και η ζωή μου. Μόνο να θυμάστε πως θα σας πάρω μαζί μου εκεί που θα πάω.
Τα βλέφαρά μου μουσκεύουν. Εύχομαι αυτά τα τελευταία δάκρυα να ήταν αρκετά για να σβήσουν την πύρινη καταδίκη αυτού του κόσμου. Όμως τι να σου κάνουν μια χούφτα δάκρυα από μόνα τους;
Χρειάζεται θέληση, πυγμή και πράξη για να σωθεί αυτός ο κόσμος. Και λίγοι είναι εκείνοι που διαθέτουν και τα τρία.
Σβήνω, αργά και σταθερά. Νομίζω πως θέλω απλά να κοιμηθώ. Να ξαπλώσω σε μια γωνιά και να ξεκουραστώ. Ο χρόνος τελειώνει. Το νιώθω στα δάκρυά μου που στεγνώνουν.
Τώρα όλα εξαρτώνται από σένα, άνθρωπε. Το μέλλον είναι στο χέρι σου. Καληνύχτα…
Tags: story , The Weird Side Daily , Άδης , άνθρωποι , αξία , απληστία , Γη , δαίμονας , δάση , δάσος , δέντρα , δέντρο , διήγημα , διήγημα φαντασίας , Διηγήματα , Δρυάδα , Δρυάδες , είδος , ιστορία , ιστορία φαντασίας , ιστορίες , Ιωάννα Τσιάκαλου , καπνός , κάρβουνο , καρδιά , κόλαση , κόσμος , λαίλαπα , λογοτεχνία φαντασίας , μάτια , μαυρίλα , ουρανός , πνεύμα , πνεύματα , πουλί , Πουλιά , πράσινο , στάχτη , φυτά , φυτό , φωτιά , χαίτη , χιόνι
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.