“Το κουδούνι ήχησε. Η ίδια τραντάχτηκε ολόκληρη, ξυπνώντας από τον βυθό των σκέψεων της. Προχώρησε, όσο γρηγορότερα μπορούσε, στην πόρτα. Πριν ανοίξει, έριξε μια τελευταία ματιά στο τραπέζι. Όλα ήταν στην θέση τους. Ένιωθε λίγο τρακ, είναι η αλήθεια. Της είχε ζητήσει να έρθει αρκετές φορές, μα εκείνη όλο το ανέβαλλε…”
“Η μεταχείριση από το προσωπικό είχε γίνει καλύτερη, αλλά απείχε ακόμη από αυτή που θεωρείται ανθρώπινη. Τουλάχιστον όμως, είχαν πάψει να τη δένουν και οι ενέσεις είχαν μειωθεί αισθητά…”
Το Β’ Μέρος ενός ψυχολογικού διηγήματος απο τον Παναγιώτη Ματσίγκα.
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
