“Εκείνη η παιδική χαρά είναι στοιχειωμένη. Και με τιμωρεί. Το βράδυ γεμίζει με τις ψυχές των χαμένων παιδιών. Των παιδιών που έστειλα εγώ στον άλλο κόσμο.”
“Στέκεται ολόρθη, μαγική και ολόφωτη, σαν να έχει καταπιεί το φεγγάρι. Ασημίζει σαν αστέρι, το φως της διαχέεται παντού. Το βλέμμα αγέρωχο και σταθερό, αγναντεύει τον ορίζοντα σαν κάτι να περιμένει. Διαπερνά τα πάντα, αιχμηρή η ματιά της σαν στιλέτο…”
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
