1
Ήταν πολύ επιθετική. Το ένιωσα από την πρώτη στιγμή που με πλησίασε: Περπάτησε προς το μέρος μου κουνιστή και λυγιστή, ισορροπώντας πάνω σε μεταλλικά τακούνια που κατέληγαν σε ριψοκίνδυνες αιχμές. Φορούσε ένα κοντό φόρεμα από αντανακλαστικό λατέξ που εφάρμοζε πάνω της ασφυκτικά και περισσότερο αποκάλυπτε παρά έκρυβε τις λεπτομέρειες του λυγερού κορμιού της. Τα μαλλιά της, που ήταν ίσια και συμπαγή σαν ένα εβένινο κύμα στερεοποιημένης λάβας, κάλυπταν τους ώμους της με μια κάπα αστραφτερής μαυρίλας. Το πρόσωπό της είχε ψηλά ζυγωματικά και σαρκώδη χείλη. Ήταν ζωγραφισμένο μ’ έντονα χρώματα που σχημάτιζαν ένα περίπλοκο σχέδιο από γωνίες και καμπύλες. Μιμούταν το δίχως άλλο κάποια Αφρικανική μάσκα, απ’ αυτές που φυλάσσονται ευλαβικά σε εθνολογικά μουσεία και απεικονίζουν Αφρικανικές θεές της γονιμότητας.
Το σκοτεινό της βλέμμα ήταν περικυκλωμένο από ένα έντονο eye-liner. Καρφώθηκε επάνω μου σαν πινέζα. Πίσω της απλωνόταν η τζαμαρία του εστιατορίου. Πάνω απ’ την οδοντωτή γραμμή του ορίζοντα της πόλης κρεμόταν το διαστημόπλοιο των Ξένων, ή των Αζράη όπως επέμεναν να τους αποκαλούν τα πολιτικώς ορθότατα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Ήταν μια έξυπνη ονομασία, εμπνευσμένη από τη Βόρειο-Ευρωπαϊκή μυθολογία: Τα Αζράη υποτίθεται ότι ήταν λαμπερά ξωτικά-πνεύματα του νερού, διάφανα σαν μέδουσες και σχεδόν μη-απτά, που ζούσαν στα βάθη των Σκανδιναβικών θαλασσών και ανέβαιναν στην επιφάνειά τους τις νύχτες με πανσέληνο.
Μέσα στο βυσσινί φως του δειλινού, το διαστημόπλοιο των Ξένων έμοιαζε με πελώριο μαργαριτάρι. Αιωρούταν πάνω απ’ την πόλη στιλπνό και ολότελα σφαιρικό. Εξέπεμπε μια απαλή ακτινοβολία που το έκανε να μοιάζει με φωσφορίζον φεγγάρι, με το δίδυμο αδελφό του γήινου δορυφόρου.
Η γυναίκα στάθηκε μπροστά μου και σταύρωσε τα χέρια της μπροστά απ’ το στητό της στήθος. «Μπορώ να καθίσω»; Με ρώτησε με κοφτή φωνή. Δίχως να περιμένει την απάντησή μου, θρονιάστηκε στο κάθισμα που βρισκόταν στην απέναντι πλευρά του τραπεζιού που είχα επιλέξει και ακούμπησε τους αγκώνες της πάνω στην αστραφτερή του επιφάνεια. Όπως ήταν λογικό, η συμπεριφορά της μ’ ενόχλησε. Ένιωσα ότι παραβίαζε το ζωτικό μου χώρο:
«Θέλετε κάτι»; τη ρώτησα υιοθετώντας τον δικό της κοφτό τόνο. Την κοίταξα κατάματα και έσμιξα τα φρύδια μου. Η επιφυλακτική μου συμπεριφορά δεν φάνηκε να την επηρεάζει:
«Έχεις κανονίσει κάτι για απόψε»; με ρώτησε.
Την κοίταξα παγερά. Εκείνη δεν χαμήλωσε το βλέμμα της κάτω από την επίμονη ματιά μου.
«Εσένα τι σε νοιάζει»; τη ξαναρώτησα με καχυποψία.
«Βεβαίως και με νοιάζει. Και σένα έπρεπε να σε νοιάζει. Όλους θα έπρεπε να μας νοιάζει».
Το πομπώδες ύφος της, και η εντελώς παράλογη-και συντακτικά αδέξια-απάντηση που μου έδωσε, μ’ έκαναν να χαμογελάσω ειρωνικά:
«Δεν σε καταλαβαίνω», της απάντησα με μια φωνή που ξεχείλιζε από σαρκασμό, «Θεωρείς ότι ολόκληρος ο κόσμος θα έπρεπε να ενδιαφέρεται για το γεγονός ότι απόψε έχω μια συνάντηση»;
Η ειρωνική μου απάντηση είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα: Η άγνωστη γυναίκα δίστασε και έμεινε σιωπηλή. Πρόσεξα ότι τα δάχτυλα της, που ήταν στολισμένα με ασημένια νύχια τα οποία είχαν υποστεί ένα τέλειο μανικιούρ, συσπάστηκαν ελαφρά πάνω στην κρυστάλλινη επιφάνεια του τραπεζιού. Το άρωμά της άγγιξε τα ρουθούνια μου για πρώτη φορά: Ένας έντονος συνδυασμός από τροπικά λουλούδια και από κάτω του μια διακριτική οσμή τεχνητής φερομόνης, προορισμένης προφανώς να ερεθίσει τα σεξουαλικά κέντρα του εγκεφάλου μου.
Ένιωσα μια αναλαμπή σαρδόνιας ικανοποίησης από το γεγονός ότι την είχα αιφνιδιάσει. Δεν περίμενε ν’ αντιδράσω κατ’ αυτό τον τρόπο. Οι περισσότεροι άνδρες φοβούνται τις γυναίκες. Λογικό είναι. Ύστερα από δεκαετίες ορθοπολιτικής επιθετικότητας και διασταλτικών νομολογιών ως προς το τι συνιστά σεξουαλική παρενόχληση, έχει γίνει κοινή συνείδηση στον ανδρικό πληθυσμό ότι ο ασφαλέστερος τρόπος αντιμετώπισης μιας επιθετικής γυναίκας είναι η τακτική της ευγενικής υποχωρητικότητας και του ήπιου κατευνασμού.
Η απρόσκλητη συνομιλήτρια μου δεν το έβαλε κάτω: Έσφιξε τα καλοσχεδιασμένα χείλη της, τα οποία καλυπτόταν με ένα σκουρόχρωμο κραγιόν, και με ρώτησε το εξής:
«Απόψε θα συναντήσεις έναν Ξένο, έτσι δεν είναι»;
«Θα συναντήσω ένα Αζράη, ναι. Έχω κάνει και σχετική ανάρτηση στο προφίλ μου. Πήρα πολλά likes».
«Νιώθεις περήφανος γι’ αυτό»;
«Και γιατί να μην νιώθω; Τα Αζράη προφανώς με προτιμούν. Είναι η τρίτη φορά που μ’ επιλέγουν αυτό το χρόνο».
«Φαντάζομαι ότι αυτό σε κάνει πολύ δημοφιλή».
«Και τι μ’ αυτό»; Τη ρώτησα διατηρώντας το επιφυλακτικό μου ύφος. Το τελευταίο εκείνο σχόλιο είχε ειπωθεί μ’ ένα τόνο περιφρονητικής συγκαταβατικότητας που δεν μου άρεσε καθόλου.
«Δεν θα μπορούσες να αναβάλεις τη συνάντηση σου»;
«Και γιατί να κάνω κάτι τέτοιο»;
«Γιατί τότε θα περάσεις αυτή τη νύχτα μαζί μου».
Στη συνέχεια έγλυψε τα χείλη της επιδεικτικά, για να τονίσει ακόμα περισσότερο τη βαρύτητα της προσφοράς της. Το άρωμά της με άγγιξε για μια ακόμα φορά, πιο έντονα τώρα, σαν άσαρκο δάχτυλο που χάιδεψε τη μύτη μου. Η έκφραση των ματιών της είχε αλλάξει ωστόσο: Ήταν λιγότερο σκληρά και αποφασισμένα. Τα είχε μαλακώσει μια διαβρωτική σκιά αβεβαιότητας. Ξαφνικά τη λυπήθηκα. Ένιωσα ότι δεν είχε υιοθετήσει ολότελα τον ιεραποστολικό της ρόλο. Δεν ήταν εκατό τις εκατό αποφασισμένη να εκτελέσει το χρέος της. Αποφάσισα λοιπόν να τη ρίξω στα μαλακά:
«Κοίτα να δεις», της απάντησα με κατευναστικό τόνο, «Είσαι μια πολύ εντυπωσιακή γυναίκα. Και είναι μεγάλη μου τιμή που επέλεξες να προσεγγίσεις εμένα απόψε. Αλλά έχω δώσει μια υπόσχεση και δεν σκοπεύω να την αθετήσω. Με νιώθεις»;
Στα μάτια της αναδύθηκε ένας στιγμιαίος σπινθήρας απογοήτευσης. Κατάλαβα ότι δεν ήταν η άρνησή μου per se που τη στεναχωρούσε αλλά το γεγονός ότι δεν είχε καταφέρει να εκτελέσει την αποστολή της. Δεν με έβρισκε ελκυστικό. Απλά χρειαζόταν έναν υγιή δότη σπέρματος τώρα που βρισκόταν στις γόνιμες μέρες της. Κι όμως, δεν υπήρχε κανένας λόγος να νιώθει έτσι. Αν δεν ήταν τόσο στενόμυαλη και φανατικά προσηλωμένη στις παραδοσιακές μεθόδους της αναπαραγωγής του είδους, θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιήσει τις υπηρεσίες μιας τράπεζας γονιμότητας.
«Είναι νωρίς ακόμα», πρόσθεσα φιλικά, «προλαβαίνεις να εντοπίσεις κάποιον άλλο υποψήφιο».
Εκείνη με κοίταξε έκπληκτη, αιφνιδιασμένη απ’ το συγκαταβατικό μου θράσος. Δίχως να βγάλει λέξη, σηκώθηκε όρθια και απομακρύνθηκε απ’ το τραπέζι μου με την πλάτη της στητή σαν βέργα.
Πάνω στην ώρα. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ένα ρομπότ-σερβιτόρος έφερε την παραγγελία μου. Τουλάχιστον, θα έτρωγα ήσυχος.
2
Το ηλεκτρικό ταξί με άφησε έξω απ’ το ξενοδοχείο. Έβαλα την κάρτα μου στη σχισμή του POS και το κόμιστρο αφαιρέθηκε αυτόματα απ’ τον τραπεζικό λογαριασμό μου. Η πρόσοψη του πολυώροφου κτιρίου υψώθηκε μπροστά μου σαν την επιφάνεια μιας κάθετης λίμνης που αστραποβολούσε πλημμυρισμένη από βυθισμένα αστέρια. Μια έξυπνη εικαστική παρέμβαση σίγουρα, ένας συνδυασμός ευφυών νάνο-υλικών που κυμάτιζαν και φωτοβολούσαν κάτω από τις προσταγές κάποιου περίπλοκου αλγόριθμου. Είχε νυχτώσει. Η λεπτή λωρίδα τ’ ουρανού που διαγραφόταν ανάμεσα στα πολυώροφα κτίρια που πλαισίωναν το δρόμο ήταν χρωματισμένη με μια απαλή φωταύγεια, το αθροιστικό παράγωγο των αμέτρητων πηγών φωτισμού της πόλης. Οι πόρτες του ταξί άνοιξαν προς τα πάνω, σαν τα έλυτρα κάποιου πελώριου σκαθαριού. Η χλιαρή ανάσα ενός ανοιξιάτικου απόβραδου άγγιξε το πρόσωπό μου.
Το λόμπι του ξενοδοχείου ήταν άδειο. Η τεχνητή νοημοσύνη του ταυτοποίησε την παρουσία μου και ένας μηχανικός ρεσεψιονίστ με καλωσόρισε ευγενικά και μου εξήγησε πως θα έβρισκα το δωμάτιο όπου με περίμενε το Αζράη. Βρισκόταν στο τελευταίο όροφο του κτιρίου και ήταν μια σουίτα. Όφειλα να το παραδεχτώ: Τα Αζράη ήξεραν πώς να κακομαθαίνουν τους καλεσμένους τους.
Η πόρτα της σουίτας άνοιξε απαλά και αθόρυβα. Μπήκα σ’ ένα πελώριο δωμάτιο που καταλάμβανε ολόκληρο το πλάτος και το μήκος του τελευταίου ορόφου. Η απέναντι πλευρά του καταλαμβανόταν από μια σειρά μεγάλων παράθυρων που πρόσφεραν ένα γενναιόδωρο πανόραμα της νυχτερινής πόλης. Στο δάπεδο απλωνόταν μια μεγάλη πισίνα. Ο πυθμένας της ήταν φωτισμένος από μια σειρά απαλών φωτιστικών σωμάτων. Ύφαιναν ένα φαντασμαγορικό σεντόνι γαλαζωπών φωτοσκιάσεων το οποίο κυμάτιζε σε ολόκληρο το ταβάνι. Δίπλα στην πισίνα αντίκρισα ένα πλαστικό κάθισμα, μια αντιμικροβιακή πετσέτα και ένα τραπεζάκι που επάνω του ήταν αφημένο ένα αδιαφανές μπουκάλι και ένα κομψό ποτήρι για κοκτέιλ. Απόλυτη σιωπή επικρατούσε.
Ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Εξάλλου δεν ήταν η πρώτη μου φορά. Γδύθηκα και άφησα τα ρούχα μου πάνω στο κάθισμα, τακτικά διπλωμένα. Οι κινήσεις μου ήταν αργές και μετρημένες. Υπήρχε άφθονος χρόνος. Το Αζράη είχε κλείσει τη σουίτα για όλη τη νύχτα. Έτριψα ολόκληρο το σώμα μου με την απολυμαντική πετσέτα, προσέχοντας να μην αφήσω κανένα κομμάτι και πτυχή του απεριποίητη. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να παρεκκλίνω από το συγκεκριμένο τελετουργικό. Στο κάτω-κάτω οι κινήσεις μου καταγράφονταν από μια διακριτική κάμερα εσωτερικού χώρου. Οποιαδήποτε παράλειψη εκ μέρους μου θα γινόταν αντιληπτή και μια ευγενική υπόδειξη που θα ξεπηδούσε από κάποια αθέατα ηχεία θα με επανέφερε στην τάξη.
Το γλυκό άρωμα της απολυμαντικής πετσέτας με τύλιξε σαν αόρατο θυμίαμα. Μόλις τελείωσα μαζί της, την άφησα δίπλα στα διπλωμένα ρούχα μου, άνοιξα το μπουκάλι και γέμισα το ποτήρι με το αρωματικό του περιεχόμενο. Ήταν ένα υγρό που περιείχε ένα ήπιο ψυχότροπο το οποίο θα χαλάρωνε τις αναστολές μου και θα ενίσχυε την ένταση των σωματικών μου ερεθισμάτων. Τα Αζράη ήταν τελειομανή. Ήθελαν όλα να είναι όσο το δυνατόν πιο ευχάριστα για τους ανθρώπινους συνεργάτες τους.
Πραγματικά, μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα ένιωσα ένα γλυκό γαργάλημα που απλώθηκε σε ολόκληρο το σώμα μου σαν θερμή ανάσα. Ήμουν έτοιμος. Μπήκα στην πισίνα και βυθίστηκα στο χλιαρό νερό της. Η θερμοκρασία του ήταν ρυθμισμένη έτσι ώστε να ταιριάζει απόλυτα με αυτή του ανθρώπινου σώματος. Τα Αζράη είχαν φροντίσει ακόμα και γι’ αυτό. Η φροντίδα τους ήταν συγκινητική. Κολύμπησα με χαλαρές απλωτές μέχρι το κέντρο της πισίνας. Η αίσθηση του χλιαρού νερού πάνω σε ολόκληρο το κορμί μου ήταν πολύ ευχάριστη. Το ένιωθα να γλιστράει επάνω μου σαν απαλό μετάξι. Όταν έφτασα στο κέντρο της πισίνας, ξάπλωσα ανάσκελα πάνω στο ακίνητο νερό και ατένισα το ταβάνι και τη φαντασμαγορία των φωτεινών κυματισμών που λαμποκοπούσαν επάνω του. Όπως και κάθε άλλη φορά, αναρωτήθηκα πώς να ήταν ο κόσμος εκείνων των εξωγήινων πλασμάτων. Οι γήινοι επιστήμονες είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ήταν υδάτινος, ένας πλανήτης-ωκεανός κατά πάσα πιθανότητα. Κατά κάποιο τρόπο τα Αζράη είχαν καταφέρει να εξελιχθούν σε έλλογες μορφές ζωής και είχαν αναπτύξει τεχνολογίες που τους είχαν επιτρέψει να κατακτήσουν τ’ άστρα. Ο τρόπος που εμφανίστηκαν στον κόσμο μας, και η μετέπειτα συμπεριφορά τους, μαρτυρούσε το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι μας μελετούσαν για πολλά-πολλά χρόνια προτού προχωρήσουν στην πρώτη επαφή. Είχαν κατευνάσει τις φοβίες μας, μας είχαν προσφέρει την τεχνολογία της Ψυχρής Σύντηξης που μας επέτρεψε να λύσουμε τα ενεργειακά μας προβλήματα για πάντα και χάρη σε αυτά, μια χρυσή εποχή είχε ανατείλει για την ανθρωπότητα, μια ουτοπία πρωτοφανούς ειρήνης και ευημερίας. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να δουλεύει πια για να ζει. Τα πάντα είναι δωρεάν. Το μοναδικό αντάλλαγμα, το μόνο που είχαν ζητήσει οι κοσμικοί μας ευεργέτες ήταν η συγκεκριμένη τελετουργία που επρόκειτο να ξεκινήσει.
Ένιωσα την παρουσία του Αζράη σχεδόν ενστικτωδώς: Μια ανεπαίσθητη αλλαγή στην υφή του νερού και ένα μικρό γαργάλημα στις πατούσες των ποδιών μου. Το Αζράη βρισκόταν ήδη μέσα στο νερό της πισίνας και κολυμπούσε στον πυθμένα της. Μάλλον με παρατηρούσε. Αποφάσισα να το διευκολύνω. Οριζοντιώθηκα ακόμα πιο πολύ, άπλωσα τα χέρια και τα πόδια μου σε σχήμα Χ και έμεινα εντελώς ακίνητος. Ένιωσα μια κίνηση μέσα στο φωτεινό νερό, μια ρέουσα μετατόπισή ακριβώς κάτω από την οριζοντιωμένη πλάτη μου. Το Αζράη με άγγιξε.
Tags: The Weird Side Daily , Αζράη , ακτινοβολία , αναλαμπή , αναπαραγωγή , ανθρωπότητα , αποστολή , άρωμα , αστέρια , γυναίκα , διαστημόπλοιο , διήγημα , δότης , Εγκέφαλος , είδος , έλυτρο , εξωγήινος , επαφή , επιστήμη , επιστήμονες , Έρικ Σμυρναίος , θάλασσα , ικανοποίηση , ιστορία , κάμερα , κορμί , κόσμος , Κτήριο , μαλλιά , μαργαριτάρι , μάσκα , μάσκες , μέσα μαζικής ενημέρωσης , μυθολογία , μύθος , νερό , νύχτα , ξενοδοχείο , ξένος , ξωτικά , ξωτικό , ονομασία , πανσέληνος , παράθυρο , πισίνα , πλανήτης , πλάσμα , πλάσματα , πνεύμα , πνεύματα , πόλη , προφίλ , ρόλος , ρομπότ , σαρκασμός , σκαθάρι , Σκανδιναβία , Σκιά , σουίτα , συνάντηση , σφαιρικό , σώμα , τάξη , τελετουργικό , τόνος , φαντασία , φεγγάρι , φωνή , φως , χρώμα , ψυχοτρόπο , ωκεανός
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.