”Η συρόμενη πύλη της υπόγειας πολιτείας άνοιξε με μια μακρόσυρτη κλαγγή. Όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα. Πίσω της εμφανίστηκε ένα παραλληλόγραμμο από ατόφιο σκοτάδι, σπηλαιώδες και φαινομενικά συμπαγές-μια παραφωνία στο τοπίο της άνυδρης λοφοσειράς που κατρακυλούσε μέχρι την παρυφή της γαλήνιας θάλασσας.”
“Και ξέχασε ο κόσμος το χαμόγελο, και ξέχασε το παράπονο το γραμμένο στα χείλη. Τι να πουν τα μάτια μόνα τους χωρίς το στόμα κόρη μου; Κάποτε τα τραγούδια έλεγαν πως όλα τα λένε τα μάτια, πως τα μάτια μιλάνε για την ψυχή.”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
