Ο Χέρμπερτ κοίταξε τη Σκιά του στον απέναντι τοίχο της αυλής. Η μαύρη ψιλόλιγνη σιλουέτα της έμοιαζε ζωντανή, υπενθυμίζοντάς του την άρρηκτη σύνδεσή του μαζί της.
”Προερχόταν από μια μακριά, καθαρόαιμη βασιλική οικογένεια. «Μια γενιά μαγισσών και βασιλιάδων», όπως συνήθιζε να λέει η μητέρα της. Μια υπέροχη τριανταφυλλιά, που ήταν θαλερή, μια φορά και ένα καιρό. Τώρα, το μόνο που απέμενε από εκείνη την τριανταφυλλιά, ήταν μονάχα η ίδια: Ένα μικρό, μαραμένο ρόδο, μισό ζωντανό, μισό πεθαμένο. Και όλα τα υπόλοιπα ήταν απλά αγκάθια.”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 4
ΕπόμενηΕνημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
