“Τώρα, η πόλη είναι σιωπηλή. Τα πουλιά της έχουν πεθάνει, τα δέντρα των λιγοστών πάρκων της έχουν ξεραθεί και κανένα αυτοκίνητο ή μηχανάκι δεν κυκλοφορεί στα διάπυρα φαράγγια της. Ο φλογερός αέρας τρεμοπαίζει γύρω από τα κουφάρια των κτιρίων της, ραγίζει τους σοβάδες τους και μετατρέπει την άσφαλτο των δρόμων σε μια παχύρρευστη μάζα που μοιάζει με ηφαιστειακή λάσπη…”
“Η όρασή μου αλλοιώθηκε, ο κόσμος παγιδεύτηκε στα τοιχώματα μιας στενής σήραγγας και το φως του ήλιου έγινε πολύ μακρινό, ένα σημαδάκι που περιστρεφόταν αργά στο κέντρο μιας δίνης σκοταδιού. Κάτι ξύπνησε στη βάση της σπονδυλικής μου στήλης, ένα κακό ερπετό που σύρθηκε προς τα πάνω και κουλουριάστηκε γύρω από το λαιμό μου σαν αγκαθωτό περιλαίμιο…”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 2
ΕπόμενηΕνημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
