“Σε κάθε δέντρο σε αυτό το δάσος ζούσε και μια νύμφη, και κάθε μέρα τραγουδούσανε και χορεύανε. Τα βράδια, τους απαγγέλανε ποιήματα που τα μαθαίνανε από τα άστρα. Ήταν τα καλύτερα χρόνια και οι πιο ξέγνοιαστες μέρες για τα δέντρα του δάσους. Άλλα κάποια μέρα οι νύμφες άρχισαν να φεύγουν σιγά σιγά, και πήγαν μακριά σε άλλα δάση μυστικά,”
Διαβάστε στον παρακάτω σύνδεσμο ένα φθινοπωρινό διήγημα από τον Λεωνίδα Καλλιάρα.
“Αν συνεχίσουν να σκοτώνουν κάθε γυναίκα που γεννιέται με το χάρισμα να διαβάζει τα μελλούμενα, να ψυχανεμίζεται τον καιρό και ν’ ανακαλύπτει τις θεραπευτικές χρήσεις των φυτών, στο τέλος θα τους φάνε οι αρρώστιες και η πείνα! Κανείς δεν θα υπάρχει για να τους προστατεύει από τις κακοκαιρίες που θα καταστρέφουν τις σοδειές τους και από τις επιδημίες που θα σέρνονται ανάμεσά τους!”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 2
ΕπόμενηΕνημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
