”Δεν τον έβλεπε συχνά. Όταν όμως τον έβλεπε ήταν πάντα εκεί. Είχε έναν πολύ παράξενο τρόπο να εμφανίζεται από το πουθενά… Κυριολεκτικά από το πουθενά! Αρκούσε ένα στριφογύρισμα των βλεφάρων της και εκείνος ήταν εκεί. Σαν μια σκιά που έμοιαζε στο φως του ηλίου διάφανη, μα με το πρώτο πέπλο της νύχτας μεγάλωνε αφύσικα, χωρίς να ακολουθεί τους νόμους της φυσικής γινόταν ένα πελώριο τέρας.”
”Βρέθηκα κοντά σε εκείνα τα μέρη, τα αποκαλούμενα «Πατημένα». Μου είχαν πει πως κρατούσαν αυτό το όνομα από τότε που τα πάτησαν τα ξωτικά. Έκτοτε, κανένας λογικός άνθρωπος δεν πλησίαζε. Φήμες έλεγαν πως τα βράδια έβγαιναν από τα δάση γαλάζιες πύρινες γλώσσες, οι κεραυνοί έβγαζαν πόδια και περπατούσαν στις κορυφές των δέντρων, ενώ μυστήριες μουσικές και χαρούμενες φωνές γλεντιού αντηχούσαν από άκρη σε άκρη.”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 4
ΕπόμενηΕνημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
