“Το σαλόνι δεν ήταν άδειο. Στον σκούρο-κόκκινο καναπέ του κάθονταν δύο Άγγελοι. Φορούσαν καλοραμμένα κοστούμια από γκρίζο ύφασμα και λευκά πουκάμισα. Τα μαλλιά τους ήταν μακριά και λαμπερά. Έπεφταν στους ώμους τους σαν χρυσαφένιοι καταρράκτες….”
“Δεν ξέρω για τους ανθρώπους, αλλά για τους αγγέλους, η καλύτερη στιγμή, εκείνη που περιμένουν και πάντα χαίρονται όταν έρχεται, είναι όταν οι προστατευόμενοί τους αναζητούν την παρουσία τους. Όταν τους καλούν…”
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
