“Κάθε φορά που αδειάζει το μυαλό του από την πολυλογία της καθημερινής ζωής, ανακαλύπτει ότι ο ψυχρός και ακίνητος αέρας του Μητρώου είναι γεμάτος με σιγανούς ψιθύρους, με απαλές φωνές που ηχούν ξερές σαν πανάρχαιες περγαμηνές. Αφηγούνται ξεχασμένες ιστορίες σαν παλιά γραμμόφωνα.”
“Ο Λουκ συνοφρυώθηκε. Είχε ξαναπεράσει από εδώ; Οι δρόμοι του φαίνονταν γνώριμοι. Του έμοιαζαν με τους δρόμους της κωμόπολης που βρισκόταν πίσω από τα χωράφια. Όχι, όχι. Ακόμη σε αυτή βρισκόταν…”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
