“Λευκό σαν το γάλα, ξεπρόβαλλε μέσα απ’ τα χορτάρια και σύρθηκε μέχρι τη αυλόπορτα. Το κορμί του δεν είχε τελειωμό.
Είναι ήρεμο φίδι, έλεγε η γιαγιά. Προστατεύει το σπίτι”.
Η Αλέξα. Το έξυπνο δώρο που είχα κάνει στον πάμπλουτο και μισάνθρωπο Θείο μου. Το αποκορύφωμα των προσπαθειών μου να ξεφύγω μια και καλή από τον κόσμο της μετριότητας και του άγχους για την επιβίωση…
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
