Freak shows και οι πρωταγωνιστές τους

“Τα freak shows ξεκίνησαν να αποτελούν μέρος της βιομηχανίας της διασκέδασης, τον 16ο αιώνα στην Αγγλία. Η περιέργεια έδωσε κίνητρο στην επιχειρηματικότητα, και διάφοροι επίδοξοι ή μη επιχειρηματίες όργωναν την Ευρώπη προς αναζήτηση ανθρώπων με δυσμορφίες τους οποίους και εξέθεταν σε μουσεία και τσίρκο…”
Η Έλενα Κοτσιλίτη μας παρουσίαζει σε αυτό το άρθρο ορισμένους από τους πρωταγωνιστές αυτών των show και τις ιστορίες που κρύβονται πίσω τους.

10 Μαρτίου 2020

Τα freak shows, ξεκίνησαν να αποτελούν μέρος της βιομηχανίας της διασκέδασης τον 16ο αιώνα στην Αγγλία. Μέχρι τότε, οι σωματικές δυσμορφίες θεωρούνταν κακός οιωνός, ωστόσο περί τα τέλη του 1500 διέγειραν ήδη την περιέργεια του κόσμου. Η περιέργεια έδωσε κίνητρο στην επιχειρηματικότητα και διάφοροι επίδοξοι ή μη επιχειρηματίες όργωναν την Ευρώπη προς αναζήτηση ανθρώπων με δυσμορφίες τους οποίους και εξέθεταν σε μουσεία και τσίρκο έναντι αντιτίμου. Από τα πρώτα “φρικιά” της εποχής ήταν ο Lazarus Colloredο, Ιταλός στην καταγωγή, ο οποίος έφερε τον παρασιτικό δίδυμο αδερφό του Joannes, να κρέμεται ανάποδα από το στήθος του. Ο Colloredo γεννήθηκε το 1617 στη Γένοβα και εξέθετε ο ίδιος τον εαυτό του σε όλη την Ευρώπη κατά την διάρκεια της ζωής του.

Ο Colloredo αποτελεί από τις πιο εξαιρετικές και σπάνιες περιπτώσεις ανθρώπου με παρασιτικό δίδυμο. Ο Δανός ανατόμος Thomas Bartholinus στο βιβλίο του Kirby’s Wonderful and Eccentric Museum (19ος αιώνας) περιγράφει μεταξύ άλλων:

«Είδα τον εν λόγω Bartholinus, Lazarus Colloredo από την Γένοβα πρώτη φορά στη Κοπεγχάγη και ύστερα στη Βασιλεία όταν ήταν είκοσι οχτώ χρόνων. Αυτός ο Lazarus είχε έναν μικρό αδερφό να μεγαλώνει έξω από το στήθος του. Μοιράζονταν το ίδιο ξιφοειδές οστό και το αριστερό του πόδι κρεμόταν προς τα κάτω, είχε δύο άνω άκρα αλλά μόνο τρία δάχτυλα σε κάθε χέρι και κουνούσε τα χέρια, τα αυτιά και τα χείλη του. Ο μικρός αδερφός απέβαλλε τα εκκρίματα του από το στόμα και τη μύτη του και τρεφόταν με ότι και ο μεγάλος του αδερφός.»

Τα αδέρφια Colloredo πέθαναν μετά το 1646, δεν είναι γνωστό πότε.

Ο Laloo Ramparsad (1874-1905) γεννήθηκε στην Ινδία με τον παρασιτικό δίδυμο αδερφό του να κρέμεται από το στήθος του. Ο αδερφός του, τον οποίο ενίοτε έντυνε ως κορίτσι, είχε πόδια, χέρια και λειτουργικό ανδρικό μόριο, δεν είχε όμως κεφάλι. Το 1888 ο Laloo ανακαλύφθηκε από έναν Άγγλο ο οποίος τον έφερε στην Ευρώπη προς έκθεση. Το 1891, ο Laloo βρέθηκε στις Η.Π.Α. όπου και περιόδευσε με γνωστά τσίρκο της εποχής συμπεριλαμβανομένου και του φημισμένου Ringling Brothers Circus. Σκοτώθηκε το 1905 σε ατύχημα με τρένο και ενώ ταξίδευε προς το Μεξικό για περιοδεία.

O Frank Lentini (1889 – 1966) γεννήθηκε στη Σικελία της Ιταλίας μαζί με το παρασιτικό δίδυμο του με αποτέλεσμα ο Lentini να έχει τρία πόδια. Μπορούσε να εκτείνει το τρίτο του πόδι αλλά δε μπορούσε να περπατήσει με αυτό. Ο Lentini αποτελούσε έκθεμα σε αντίστοιχα μέρη της Ιταλίας αλλά και του Λονδίνου μέχρι που σε ηλικία οχτώ χρονών μετακομίζει με την οικογένεια του στις Η.Π.Α. Εκεί εισέρχεται για τα καλά στη βιομηχανία της διασκέδασης έχοντας μάλιστα και δικό του σόου, το The Great Lentini με το οποίο και άρχισε να περιοδεύει μαζί με το τσίρκο, Ringling Brothers Circus. Δούλεψε σε διάφορα τσίρκο για πάνω από σαράντα χρόνια και ήταν πολύ σεβαστός στο χώρο (τον φώναζαν “Βασιλιά”, The King). Παντρεύτηκε και έκανε τρία παιδιά, χώρισε, και έμεινε με τη νέα του σύντροφο μέχρι το θάνατό του. Ο Lentini πέθανε από πνευμονικό οίδημα σε ηλικία εβδομήντα εφτά χρόνων.

Τα παρασιτικά δίδυμα προκύπτουν περίπου με τον ίδιο τρόπο όπως και τα ενωμένα δίδυμα (βλ. επόμενο). Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ένα από τα δύο έμβρυα επικρατεί ως κυρίαρχο εις βάρος του άλλου. Η διαφορά με τα ενωμένα δίδυμα είναι ότι το δεύτερο, πιο αδύναμο δίδυμο έμβρυο δεν αναπτύσσεται πλήρως.

 

Τα ενωμένα δίδυμα (γνωστά και ως Σιαμαία) είναι μονοζυγωτικά δίδυμα των οποίων τα σώματα ενώνονται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Είναι ένα σπάνιο φαινόμενο που εκτιμάται πως επηρεάζει 1 στις 50.000 εγκυμοσύνες ενώ στις μισές περιπτώσεις τα βρέφη πεθαίνουν τις πρώτες 24 ώρες της ζωής τους. Υπάρχουν δύο θεωρίες για την αιτιολογία των ενωμένων διδύμων με τη πιο διαδεδομένη να υποστηρίζει ότι το φαινόμενο οφείλεται σε μη σωστή κυτταρική διαίρεση του γονιμοποιημένου ωαρίου.

Ότι και να συμβαίνει ακριβώς, τα ενωμένα δίδυμα αποτέλεσαν βασικό συστατικό των freak shows τον 19ο και 20ο αιώνα.

Ο Chang και o Eng Bunker (1811 – 1874) (1811 – 1874) γεννήθηκαν ενωμένα δίδυμα στη Ταϊλάνδη και σε αυτούς οφείλεται η επικράτηση του όρου “Σιαμαία”. Ταξίδεψαν στην Αμερική το 1829 όπου και ξεκίνησαν να εμφανίζονται στα διάφορα freak shows της εποχής. Η επιτυχία τους ήταν τέτοια που μέσα σε δέκα χρόνια είχαν γίνει πλούσιοι, σταμάτησαν να περιοδεύουν, έγιναν Αμερικάνοι πολίτες, απέκτησαν σκλάβους και εγκαταστάθηκαν στη Βόρεια Καρολίνα. Το 1843 παντρεύτηκαν δύο αδερφές (ο Chang παντρεύτηκε την Adelaide και ο Eng την Sarah Yates) και απέκτησαν είκοσι έναν απογόνους.

Οι αδερφές Yates ήταν κόρες γνωστού γαιοκτήμονα της περιοχής και είχαν ήδη αρκετές προτάσεις για γάμο. Όταν ανακοίνωσαν τις προθέσεις τους να παντρευτούν τους αδερφούς Bunker, η τοπική κοινωνία δε το πήρε πολύ καλά με αποτέλεσμα κάποιοι να ρίξουν πέτρες στο πατρικό των κοριτσιών και να απειλήσουν ανοιχτά ότι θα τους κάψουν τα σπαρτά αν ο γαιοκτήμονας δε “συμμάζευε” τις κόρες του. Τελικά ο γάμος έγινε και τα δίδυμα αδέρφια έζησαν μέχρι την ηλικία των εξήντα δύο χρόνων· πρώτος πέθανε ο Chang ενώ ο Eng ακολούθησε λίγες ώρες μετά.

H Daisy και η Violet Hilton (1908 – 1969) γεννήθηκαν στο Σάσεξ της Αγγλίας ενωμένες στο οστό της λεκάνης. Ξεκίνησαν τις περιοδείες στα διάφορα shows της Ευρώπης, της Αμερικής και της Αυστραλίας από ηλικία τριών ετών ενώ εμφανίστηκαν και στη μεγάλη οθόνη στις ταινίες “Freaks” (1932) και “Chained for Life“(1952).

Η ανύπαντρη μητέρα τους τις εγκατέλειψε θεωρώντας πως αποτελούσαν τιμωρία επειδή τις γέννησε εκτός γάμου. Τα κορίτσια πουλήθηκαν σε μια γυναίκα (Mary Hilton) την οποία φώναζαν “Θεία” (Auntie). Η “Θεία” κακοποιούσε τα κορίτσια και τις εκμεταλλεύτηκε οικονομικά (επέτρεπε άντρες να επισκέπτονται τα κορίτσια και να τις… εξετάζουν) υπό την συνεχή απειλή ότι θα τις στείλει σε άσυλο.

Παρά τη μεγάλη τους εμπορική επιτυχία η αδερφές Hilton δεν αμείβονταν για πολλά χρόνια. Οι διάφοροι μάνατζερ και κηδεμόνες έπαιρναν όλες τις εισπράξεις χωρίς να τους δίνουν τίποτα. Ωστόσο ο γνωστός illusionist Harry Houdini προσπάθησε να τις βοηθήσει και τα κορίτσια κατάφεραν να απελευθερωθούν μέσω του δικαστικού συστήματος. Πήραν στα χέρια τους για πρώτη φορά χρήματα με τη βοήθεια του δικηγόρου Martin Arnold, το 1931, ο οποίος τους εξασφάλισε αποζημίωση του ύψους των $100,000,000. Το 1969 οι αδερφές Hilton πέθαναν από την ίωση Hong Kong η οποία είχε προκαλέσει πανδημία μεταξύ του 1968 και 1969.

H Millie και η Christine McCoy 1851 -1912) γεννήθηκαν στη Βόρεια Καρολίνα της Αμερικής από σκλάβους γονείς. Πουλήθηκαν από τον ιδιοκτήτη τους, Jabez McCoy, σε ηλικία 10 μηνών ενώ 14 μήνες μετά πουλήθηκαν ξανά σε έναν showman. Η πρώτη τους εμφάνιση έγινε το 1853 στο πρώτο πανηγύρι της πολιτείας Καρολίνα. Περιόδευσαν με διάφορα τσίρκο για τριάντα χρόνια ως τραγουδίστριες και ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής λόγω της καταπληκτικής τους φωνής (η Millie τραγουδούσε άλτο ενώ η Christine σοπράνο). Στη διάρκεια της καριέρας τους κατάφεραν να ευδοκιμήσουν οικονομικά στο βαθμό που αγόρασαν την φάρμα McCoy και έχτισαν το σπίτι τους όπου και έμεναν μεταξύ περιοδειών. Το 1912 η Millie πέθανε από φυματίωση ενώ η αδερφή της ακολούθησε την επόμενη μέρα.

 

Ο Grady Stiles (1937 -1992) γεννήθηκε στο Πίτσμπουργκ της Αμερικής με εκτροδακτυλία (δάχτυλα σαν δαγκάνες αστακού) στα χέρια και στα πόδια. Ο Stiles ήταν γνωστός ως Lobster Boy (αγόρι αστακός) και προερχόταν από οικογένεια με μακρά ιστορία στη πάθηση ήδη από το 1840. Ο πατέρας του έπασχε από την ίδια διαταραχή και όταν γεννήθηκε ο Grady δούλευε σε τσίρκο. Σε ηλικία εφτά χρονών ο Grady άρχισε να συνοδεύει τον πατέρα του στις παραστάσεις.

Ενώ δούλευε στο τσίρκο ο νεαρός Stiles γνώρισε τη μελλοντική του γυναίκα, Mary Teresa. Παντρεύτηκαν και έκαναν παιδιά, δύο από τα οποία γεννήθηκαν με εκτροδακτυλία. Στην αρχή όλα ήταν ειδυλλιακά μέχρι που ο Stiles άρχισε να πίνει και να χτυπά τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Ο Stiles αν και χρησιμοποιούσε ενίοτε αναπηρικό καροτσάκι, συνήθιζε να μετακινείται χρησιμοποιώντας τα χέρια του κάτι που με τον καιρό του προσέδωσε ισχυρή μυϊκή δύναμη στο στήθος και στα άνω άκρα. Ο συνδυασμός του αλκοολισμού του με τον ευέξαπτό του χαρακτήρα, τον έκανε επικίνδυνο για την οικογένειά του.

Έπειτα από έναν φρικτό ξυλοδαρμό, μια νύχτα του 1973, η γυναίκα του αποφάσισε να ζητήσει διαζύγιο. Ο Stiles ξαναπαντρεύτηκε αλλά τον χώρισε και η δεύτερή του γυναίκα. Αλκοολικός χωρίς επιστροφή, ο Grady Stiles διατήρησε χαμηλό προφίλ μέχρι το 1978. Τότε ήταν που σκότωσε τον αρραβωνιαστικό της μεγαλύτερής του κόρη, την προηγούμενη του γάμου τους.

Αν και ομολόγησε τη δολοφονία, καταδικάστηκε σε 15 χρόνια με αναστολή και δεν μπήκε ποτέ στη φυλακή. Έπασχε ήδη από κίρρωση του ήπατος και είχε εμφύσημα, αποτέλεσμα χρόνιας χρήσης τσιγάρου, και η πολιτεία αποφάσισε πως δεν θα του παρέχει ικανοποιητική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στη φυλακή.

Για λόγους που διαφεύγουν της λογικής, η πρώτη του γυναίκα Mary τον ξαναπαντρεύτηκε το 1989. Το γεγονός ότι δεν μπήκε στη φυλακή τον έκανε να αισθάνεται παντοδύναμος και ότι μπορεί να ξεφύγει με ότι κι αν κάνει, κι έτσι ήταν ακόμη πιο κακοποιητικός απέναντι της. Το 1992 η Mary αποφασίζει ότι αρκετά έχει ανεχτεί και προσέφερε στο γείτονα και φίλος της, Chris Wyant, την αμοιβή των $1500 για να σκοτώσει τον άντρα της.

Ο Wyant πυροβόλησε τον Stiles στο κεφάλι ενώ εκείνος έβλεπε τηλεόραση στο σπίτι του στη Φλόριντα. Αντίθετα με τον Stiles, όταν ο Wyant κρίθηκε ένοχος καταδικάστηκε σε 27 χρόνια φυλάκισης και η Mary σε 12 χρόνια.

Ο όρος εκτροδακτυλία προέρχεται από τις λέξεις έκτρωμα + δάκτυλος και είναι μια γενετική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από πλήρη ή μερική απουσία δαχτύλων και συχνά συνδυάζεται με σχισμές στα άκρα. Οι μεταλλάξεις που μπορούν να προκαλέσουν εκτροδακτυλία είναι αρκετές με τις πιο συνηθισμένες να συμβαίνουν στο γονίδιο ΤΡ63 και να κληρονομούνται με αυτοσωμικό επικρατητικό τρόπο. Αυτό
σημαίνει πως αρκεί ο ένας γονέας να φέρει τη μετάλλαξη και να τη μεταβιβάσει στα παιδιά του τα οποία έχουν 50% πιθανότητα να την εκδηλώσουν αν ο γονέας φέρει τη μετάλλαξη σε ένα από τα δύο αντίγραφα του γονιδίου, και 100% αν τη φέρει και στα δύο αλληλόμορφα γονίδια.

 

Η Annie Jones (1865 – 1902) γεννήθηκε στη Βιρτζίνια των Ηνωμένων Πολιτειών και άρχισε από πολύ νωρίς να εκτίθεται σε διάφορες freak παραστάσεις της εποχής με το όνομα The Bearded Woman. Ήδη σε ηλικία ενός έτους βρέθηκε ως έκθεμα στο μουσείο Barnum της Νέας Υόρκης ως το τριχωτό μωρό (The Infant Esau). Η Jones γεννήθηκε φέροντας δασύτριχο πηγούνι και πάσχοντας από μια ακραία μορφή υπερτρίχωσης που την ακολούθησε σε όλη της τη ζωή. Για περίπου τριάντα έξι χρόνια δούλεψε στο “Barnum’s Greatest Show on Earth” αλλά και σε διάφορα σχετικά μουσεία. Στη πολυτάραχη ζωή της βίωσε την απαγωγή όντας παιδί ακόμα, από γιατρό που ήθελε να τη χρησιμοποιήσει για ιδιωτικές παραστάσεις, παντρεύτηκε, χώρισε, περιόδευσε στην Ευρώπη ενώ το 1902 αρρώστησε και πέθανε στο Μπρούκλιν σε ηλικία τριάντα εφτά χρόνων.

Η Alice Doherty (1887 – 1933) γεννήθηκε στη Μινεάπολις των Η.Π.Α. με μια πολύ ακραία και σπάνια μορφή υπερτρίχωσης με το επιστημονικό όνομα hypertrichosis lanuginosa γνωστή και ως “το σύνδρομο του λυκάνθρωπου”. Οι γονείς της την εισήγαγαν στην βιομηχανία των freak shows στην ηλικία των δύο χρόνων με τη μητέρα της να αποτελεί τον κύριο μάνατζερ. Η Alice περιόδευε με το όνομα Woolly Girl παρά τη θέλησή της και με μοναδικό σκοπό να στηρίζει οικονομικά την οικογένειά της, αποσύρθηκε από το χώρο το 1915, προσπάθησε να διατηρήσει την ιδιωτικότητά της και πέθανε σε ηλικία σαράντα έξι χρόνων

Ο Fedor Jeftichew (1868 – 1904) γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας και έμεινε γνωστός στην ιστορία ως Jo-Jo the Dog-Faced Boy. Έπασχε από υπερτρίχωση και ήταν ήδη διάσημος performer στη χώρα του αλλά η φήμη του εκτοξεύθηκε όταν σε ηλικία δεκαέξι ετών τον έφερε στην Αμερική ο Phineas Barnum (1810 – 1891), στις παραστάσεις του οποίου δούλεψε και η Jones. Να αναφέρω δυο λόγια μόνο για τον Αμερικανό Barnum, ο οποίος ήταν επιχειρηματίας, πολιτικός, showman, συγγραφέας, εκδότης και ιδρυτής του τσίρκου “Barnum & Bailey Circus” (1871 – 2017). Η τελευταία του παράσταση έγινε στις 21 Μαΐου, 2017 και επιτέλους κατέβασε αυλαία έπειτα από 146 χρόνια λειτουργίας.
Η επίδραση του Jeftichew στη ποπ κουλτούρα ήταν τέτοια που λέγεται πως, μεταξύ άλλων, αποτέλεσε έμπνευση για τη φυσική εμφάνιση του χαρακτήρα Chewbacca (Star Wars) και του Τέρατος στη ταινία της Disney “Η Πεντάμορφη και το Τέρας”.

Η υπερτρίχωση, ή αλλιώς δασυτριχισμός, δεν είναι κάτι το τόσο σπάνιο ιδιαίτερα στις Μεσογειακές χώρες. Πρόκειται για τριχοφυΐα σε περιοχές του σώματος που κανονικά είναι άτριχες ή έχουν πολύ λίγες τρίχες. Επιδρά εξίσου και στα δύο φύλα, ενώ γίνεται περισσότερο προφανής στις γυναίκες. Το σύνδρομο αυτό έχει έντονο κοινωνικό χαρακτήρα, καθώς το στίγμα είναι τέτοιο που οδηγεί τους πάσχοντες σε ψυχολογικό τραύμα και κατάθλιψη. Η ιατρική αιτία της υπερτρίχωσης έγκειται πρωτίστως σε υπερβολική έκκριση ανδρογόνων και πρόκειται για μια νόσο που σχετίζεται με διαταραχές του ενδοκρινολογικού συστήματος. Η κλινική εικόνα του πάσχοντος ποικίλει από πολύ λίγες τρίχες στο πηγούνι για τις γυναίκες, ή περισσότερες τρίχες από το συνηθισμένο στη πλάτη για τους άντρες, μέχρι τις τραγικές περιπτώσεις της Jones και του Jeftichew.

Στη περίπτωση της Dohertry η κατάσταση ήταν διαφορετικής αιτιολογίας. Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες τα βρέφη απορρίπτουν το βρεφικό τους χνούδι το οποίο αντικαθίσταται στα σημεία που πρέπει (για παράδειγμα, δεν έχουμε τρίχες στις παλάμες ή έχουμε χνούδι, σχεδόν ανεπαίσθητο, στο μέτωπο) από το τρίχωμα που θα φέρουν σε όλη της τους τη ζωή. Στη Doherty όμως δε συνέβη αυτό. Δεν
απέβαλλε ποτέ το βρεφικό χνούδι το οποίο σταδιακά μετατράπηκε σε κανονικό τρίχωμα.

 

Η δημοτικότητα των freak shows άρχισε να φθίνει κατά το 1890 ενώ μέχρι το 1950 είχαν εξαφανιστεί. Ο κύριος λόγος ήταν οι αλματώδεις εξελίξεις στο τομέα της ιατρικής. Τα λεγόμενα ‘φρικιά’ έφεραν τώρα ξεκάθαρες, ιατρικές διαγνώσεις και τα freak shows έχασαν σταδιακά τη λάμψη τους καθώς δεν υπήρχε κάτι το ανεξήγητο ή το μυστικιστικό με τις παθήσεις των πασχόντων και οι ‘θαυμαστές’ ιστορίες που προσπαθούσαν να πουλήσουν οι διοργανωτές των shows, δεν γίνονταν πλέον πιστευτές.

Ταυτόχρονα η άνοδος της τηλεόρασης και του κινηματογράφου γύρω στο 1920 προσέφερε στο κοινό έναν νέο και εναλλακτικό τρόπο διασκέδασης. Οι άνθρωποι πλέον μπορούσαν να βλέπουν στις οθόνες πιο παράξενα και πιο περίεργα πράματα ενώ κάθονταν αναπαυτικά στο σπίτι τους ή στο κινηματογράφο της γειτονιάς τους.

Ο κύριος ωστόσο λόγος που τα freak shows σταμάτησαν τη λειτουργία τους ήταν η άνοδος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για ανθρώπους με αναπηρία. Ωστόσο, και ενώ βρίσκονταν στην ακμή τους, τα freak shows δέχονταν σκληρή κριτική. Το 1861 ο Βρετανός ιστορικός Henry Mayhew έγραψε σχετικά:

«Τα freak shows αντί να αποτελούν το μέσο για μια συζήτηση κανόνων ηθικής, μετατράπηκαν σε μια πλατφόρμα διδασκαλίας της πιο σκληρής ακολασίας.»

Θα μπορούσε να εκφραστεί ακόμα πιο αυστηρά ο κος Mayhew αλλά ας λάβουμε υπόψη ότι ήταν Βρετανός λόγιος στα μέσα του 1800…

Τα freak shows δεν υπάρχουν πια. Υπάρχουν τηλεοπτικές εκπομπές, όμως, όπως το ‘My 600 Pound Life’ του καναλιού TLC, όπου εκθέτει τις ζωές αμερικανών με κλινική παχυσαρκία. Ή την εκπομπή “Little People, Big World” από το ίδιο κανάλι, όπου δείχνει τις ζωές ανθρώπων που πάσχουν από περιορισμένη ανάπτυξη (πάθηση γνωστή και ως νανισμός).

Ίσως να μη διαφέρουμε και πολύ από εκείνους που κατέκλυζαν τα freak shows κάτι εκατοντάδες χρόνια πριν, ίσως φέρουμε την ίδια λαίμαργη περιέργεια για το διαφορετικό. Μόνο που τώρα παρατηρούμε μέσα από την ασφάλεια και ιδιωτικότητα του σπιτιού μας, μέσα από την κλειδαρότρυπα που μας προσφέρει η οθόνη της τηλεόρασής μας. Ξεχνάμε ότι οι άνθρωποι είμαστε όλοι ίδιοι μέσα μας, φέρουμε τους ίδιους φόβους και τις ίδιες αγωνίες.

Πηγές:
allthatsinteresting.com
thehumanmarvels.com
nypost.com
huffpost.com
cnpedia.org
historicmysteries.com
weirdhistorian.com
priceonomics.com Endocrinology of Hirsutism, Kopera et al, Int J Trichology. 2010 Jan-Jun; 2(1): 30–35

 

 

Tags: Alice Doherty , Annie Jones , Barnum , Barnum & Bailey Circus , Big World , Chang Bunker , Chewbacca , Daisy Hilton , disney , Eng Bunker , Frank Lentini , Freak show , Grady Stiles , Harry Houdini , Henry Mayhew , hypertrichosis lanuginosa , Kirby’s Wonderful and Eccentric Museum , Laloo Ramparsad , Lazarus Colloredο , Little People , Lobster Boy , My 600 Pound Life , Phineas Barnum , Ringling Brothers Circus , showman , star wars , The Bearded Woman , The Infant Esau , Thomas Bartholinus , Violet Hilton , Woolly Girl , Αγγλία , αδελφός , ακολασία , άκρα , αλκόολ , αλκοολισμός , Αμερική , αναπηρικό καρότσι , ανδρογόνα , ανεξήγητο , ανθρώπινα δικαιώματα , απαγωγή , Άσυλο , βία , βιομηχανία , γάμος , γενετική , γενετική διαταραχή , Γιατρός , γοίδιο , δάκτυλο , δασυτριχισμός , διαζύγιο , διαίρεση , διασκέδαση , διαταραχή , δίδυμο , δολοφονία , δολοφόνος , δυσμορφία , έβρυο , εγκυμοσύνη , εκτροδακτυλία , έκτρωμα , έμβρυα , ενωμένα δίδυμα , επιχειρηματικότητα , Η Πεντάμορφη και το Τέρας , ηθική , ΗΠΑ , θάνατος , θεωρίες , Ιατρική , Ιταλία , καταδίκη , κατάθλιψη , κίρρωση του ήπατος , κληρονομικότητα , κλινική εικόνα , κοινωνία , Κορίτσι , κόσμος , κύτταρο , Μεξικό , μετάλλαξη , νανισμός , ξυλοδαρμός , οίδημα , οιωνός , ονοζυγωτικά δίδυμα , οστό , παρασιτικό δίδυμο , Παράσταση , παχυσαρκία , περιέργεια , περιοδεία , πόδι , πολιτικός , ποπ κουλτούρα , Ρωσία , Σιαμαία , Συγγραφέας , σύνδρομο του λυκάνθρωπου , Ταϊλάνδη , ΤΡ63 , Τραγούδι , τραγουδιστής , τραύμα , τρίχες , τσίρκο , υπετρίχωση , φυλακή , χέρι , ωάριο

Έλενα Κοτσιλίτη

Δημοσιεύτηκε 10 Μαρτίου, 2020

Σχόλια και απόψεις.

Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.