Ένα από τα χαρακτηριστικά του είδους μας που μας καθιστά μοναδικούς σε αυτό τον πλανήτη είναι η φαντασία. Αυτή μπορεί να έχει πολλές πτυχές και εκφάνσεις, από τη γέννηση φανταστικών κόσμων όπως αυτούς που με τόση μαεστρία έχτισε ο Τόλκιν, ως τη δημιουργία σουρεαλιστικών πινάκων ανάλογους του Νταλί. Η φαντασία όμως δεν περιορίζεται μόνο στην τέχνη. Αντίθετα, οι προεκτάσεις της εμφανίζονται σε πολλούς ακόμα τομείς. Έτσι λοιπόν, όταν πρόκειται για τον βασανισμό ενός άλλου ανθρώπινου όντος, τα άτομα του είδους Homo sapiens sapiens έχουν επιδείξει ανά τους αιώνες τρομερή δημιουργικότητα. Έχουν καταφέρει να σκαρφιστούν τους πιο ειδεχθείς και φρικαλέους τρόπους που θα μπορέσουν να παρατείνουν τη ζωή των θυμάτων μεγιστοποιώντας ταυτόχρονα την οδύνη, τον πόνο και τα ουρλιαχτά. Σε αυτό το άρθρο λοιπόν θα παρουσιαστούν πέντε από τους πιο φρικιαστικούς τρόπους που έχει γεννήσει η αστείρευτη φαντασία των ανθρώπων και έχουν υλοποιηθεί και χρησιμοποιηθεί για να χαρίσουν τη μέγιστη ικανοποίηση στους βασανιστές από τον αργό θάνατο των θυμάτων τους.
1. Ο Ματωμένος αετός
Το όνομα του συγκεκριμένου βασανιστηρίου δεν είναι καθόλου τυχαίο. Πρόκειται για μια τεχνική που χρησιμοποιούσαν οι Σκανδιναβοί καθώς εκ της άγριας φύσεώς τους θα μπορούσαμε να πούμε, αδυνατούσαν να συμβιβαστούν με έναν απλό, κοινότοπο θάνατο. Στη συγκεκριμένη μέθοδο, αφότου το θύμα δενόταν χειροπόδαρα για να εξασφαλιστεί πως δεν θα μπορούσε να διαφύγει με κανένα τρόπο το αποτρόπαιο πεπρωμένο του, ο εκτελεστής το χάρασσε από το ύψος του κόκκυγα ως τον θωρακικό κλωβό. Έπειτα κάθε πλευρό αποκοπτόταν μεθοδικά από την σπονδυλική στήλη, αφήνοντας έτσι τις άκρες να προεξέχουν προς τα έξω θυμίζοντας πράγματι φτερά αετού. Τα εσωτερικά όργανα του ατόμου ήταν εκτεθειμένα και ανά πάσα στιγμή ο εκτελεστής-βασανιστής μπορούσε να τα αφαιρέσει. Μερικές φορές, σαν ο πόνος να μην ήταν ήδη αρκετός, σκόρπιζαν αλάτι πάνω στην ανοιχτή πληγή. Αν και υπάρχει διαμάχη για το εάν αυτή η μέθοδος χρησιμοποιήθηκε πραγματικά ή απλά πρόκειται για έναν μύθο, αναμφίβολα και μονό η σύλληψη μιας τέτοιας φρικαλέας ιδέας θανάτωσης προκαλεί κάτι περισσότερο από αναστάτωση.
2. Το βασανιστήριο των μπαμπού
Σε αυτή την περίπτωση δε μιλάμε για μια μέθοδο που πιθανώς χρησιμοποιήθηκε αιώνες πριν. Αντίθετα, την ύπαρξή της επιβεβαιώνουν ορισμένοι από τους Αμερικάνους που κατάφεραν να επιζήσουν από τους Ιάπωνες κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στα εδάφη της Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου. Εδώ, τα μπαμπού που χρησιμοποιούνται ευρέως σήμερα ως διακοσμητικά εσωτερικού χώρου ή καλαμάκια του μέλλοντος, ήταν οι τελεστές αυτού του βασανιστηρίου που μπορούσε να διαρκέσει λίγες φρικτές μέρες. Το άτυχο θύμα δενόταν πάνω σε νεαρά, μυτερά μπαμπού. Δεδομένου πως τα συγκεκριμένα φυτά έχουν εξαιρετικά γρήγορους ρυθμούς ανάπτυξης, σε λίγες μόνο μέρες κατάφερναν να μεγαλώσουν αρκετά ώστε να τρυπήσουν το σώμα του θύματος και να μεγαλώσουν μέσα του χαρίζοντάς του έναν εξαιρετικά αργό και επίπονο θάνατο.
3. Σύρσιμο, απαγχονισμός και διαμελισμός στα τέσσερα
Αν και κάθε ένα από αυτά θα μπορούσε να αποτελέσει ένα βασανιστήριο από μόνο του, ικανό να χαρίσει έναν ιδιαίτερα άσχημο θάνατο, οι Άγγλοι είχαν καταφέρει να βρουν τη χρυσή τομή ώστε να χρησιμοποιήσουν και τα τρία ταυτόχρονα στο ίδιο θύμα. Η συγκεκριμένη τιμωρία αφορούσε κυρίως άτομα τα οποία χαρακτηρίζονταν ως προδότες. Αρχικά, το θύμα δενόταν πάνω σε ένα ξύλινο συνήθως πλαίσιο το οποίο έσερνε ένα άλογο ως το μέρος όπου θα λάμβαναν χώρα τα υπόλοιπα βασανιστήρια και τελικά η εκτέλεση. Έπειτα, έδεναν ένα σκοινί γύρω από το λαιμό του ατόμου και το άφηναν σχεδόν να πεθάνει από ασφυξία. Όταν έχανε τις αισθήσεις του, χαλάρωναν τη θηλιά και έδιναν την τελική πινελιά. Το έδεναν σε ένα τραπέζι όπου έκαναν μια τομή στην κοιλιακή χώρα και άρχιζαν να αφαιρούν τα εσωτερικά και γεννητικά του όργανα τα οποία έκαιγαν στην πυρά. Είτε ζωντανό είτε όχι, κλείνοντας την μακάβρια εκτέλεση έκοβαν τα τέσσερα άκρα του και το κεφάλι.
4. Lingchi ή θάνατος από χίλιες τομές
Η συγκεκριμένη πρακτική που απαγορεύτηκε επίσημα να χρησιμοποιείται το 1905 (!) έρχεται από την Κίνα. Θα μπορούσε να πεις πως θυμίζει κάποιου είδους διεστραμμένο διαγωνισμό. Στόχος ήταν να δουν πόσες τομές μπορούσαν να κάνουν στο θύμα μέχρι αυτό τελικά να πεθάνει. Το άτομο ήταν δεμένο σε ένα ξύλινο στύλο που το καθιστούσε ανίκανο να αντιδράσει απέναντι σε αυτούς που ξεκινούσαν να αφαιρούν μικρά κομμάτια σάρκας, συνήθως από το στέρνο μέχρι τελικά να φθάσουν στον θωρακικό του κλωβό. Οι τομές συνεχίζονταν έπειτα και στα υπόλοιπα άκρα του ατόμου μέχρι τελικά αυτό να αφήσει την τελευταία του κραυγή. Τα χέρια και τα πόδια του ατόμου αποκόπτονταν από τον υπόλοιπο κορμό ως ένας τρόπος επιθανάτιας τιμωρίας. Ο Fou Tchou-Li ήταν το τελευταίο άτομο που υπέστη αυτό το φρικτό βασανιστήριο ως αντίποινα για τη δολοφονία ενός Μογγόλου πρίγκιπα. Μάλιστα, οι τελευταίες του στιγμές έχουν βιντεοσκοπηθεί.
5. Το λευκό βασανιστήριο
Στις προηγούμενες περιπτώσεις ο κοινός παρανομαστής είναι ο μη διαχειρίσιμος σωματικός πόνος. Ωστόσο, το συγκεκριμένο βασανιστήριο δεν περιλαμβάνει τίποτα από τα παραπάνω. Στην πραγματικότητα, εδώ δεν υπάρχει κανένα είδος σωματικής βίας. Ο τελεστής δεν είναι άνθρωπος αλλά ένα χρώμα! Η μέθοδος είναι εξαιρετικά απλή. Το θύμα τοποθετείται σε ένα μικρό λευκό δωμάτιο χωρίς παράθυρο, με λευκά σεντόνια, λευκά ρούχα, αδιάκοπο λευκό φως και λευκό φαγητό (ρύζι). Ο κρατούμενος σε αυτή την περίπτωση είναι μόνος και δεν έχει καμία δυνατότητα επικοινωνίας με άλλους, ούτε οπτική, ούτε λεκτική. Τα αποτελέσματα που έχει αυτή η λευκή κόλαση στον κρατούμενο είναι τρομακτικά. Το άτομο αρχίζει να έχει κενά μνήμης. Βρίσκεται σε μια κατάσταση όπου δε μπορεί να θυμηθεί το πρόσωπο ούτε καν πολύ οικείων του ατόμων. Χάνει την αίσθηση του εαυτού του και αρχίζει να βυθίζεται όλο και περισσότερο στην παράνοια έπειτα από αλλεπάλληλες παραισθήσεις και την ανικανότητα του να διακρίνει τι είναι πραγματικό και τι όχι. Αρκετά συχνά οδηγούνται σε καταστάσεις αυτοτραυματισμού ή ακόμα και αυτό-ακρωτηριασμού. Τα άτομα διατηρούνται σε καθεστώς απόλυτης απομόνωσης για μήνες ή ακόμα και χρόνια. Η μέθοδος χρησιμοποιείται στο Ιράν ενώ το αμερικανικό σωφρονιστικό σύστημα την έχει επίσης εντάξει με απολύτως νόμιμο τρόπο και ελαφρώς παραλλαγμένη αλλά ωστόσο εξίσου φρικτή για την τιμωρία των «χειρότερων των χειροτέρων».
Μπορείτε να διαβάσετε εδώ το Μέρος Β’.
Tags: Fou Tchou-Li , Homo sapiens sapiens , Lingchi , Αγγλία , αετός , ακρωτηριασμός , αλάτι , άλογο , απαγχονισμός , απομόνωση , ασφυξία , Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος , βασανισμός , βασανιστήρια , βασανιστήριο , βία , γεννητικά όργανα , δημιουργικότητα , διαγωνισμός , διαμελισμός , δολοφονία , δωμάτιο , εκτελεστής , επικοινωνία , εσωτερικά όργανα , θάνατος , θηλιά , θύμα , θωρακικός κλωβός , ιαπωνία , καλαμάκι , κελί , κενό μνήμης , Κίνα , κόλαση , κόψιμο , κράτηση , κραυγή , λευκό , λευκό βασανιστήριο , μακάβριο , Ματωμένος Αετός , μνήμη , μπαμπού , νεκρός , Νταλί , οδύνη , όργανα , ουρλιαχτό , παράνοια , πεπρωμένο , πλανήτης , πόνος , προδοσία , προδότης , πτώμα , πυρά , σάρκα , Σκανδιναβία , στέρνο , στύλος , σύρσιμο , σωφρονισμός , σωφρονιστικό σύστημα , τελεστής , τέχνη , τιμωρία , Τόλκιν , τομή , τρόμος , φαντασία , φρικαλέο , Φρίκη , φτερά
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.