”Δεν τον έβλεπε συχνά. Όταν όμως τον έβλεπε ήταν πάντα εκεί. Είχε έναν πολύ παράξενο τρόπο να εμφανίζεται από το πουθενά… Κυριολεκτικά από το πουθενά! Αρκούσε ένα στριφογύρισμα των βλεφάρων της και εκείνος ήταν εκεί. Σαν μια σκιά που έμοιαζε στο φως του ηλίου διάφανη, μα με το πρώτο πέπλο της νύχτας μεγάλωνε αφύσικα, χωρίς να ακολουθεί τους νόμους της φυσικής γινόταν ένα πελώριο τέρας.”
”Το καλοκαίρι κρύβει μυστικά τα οποία εμφανίζονται στην μεγάλη ώρα του δειλινού. Παίρνει τις σκιές και τις τραβάει πολλά μέτρα, σχηματίζοντας πρόσωπα νοερά, γαλήνια και όμορφα. Ο Αντώνης περπατούσε στην άκρη του χωμάτινου δρόμου, έχοντας στο κατόπι του την αδελφή του, φοβισμένη και αγχωμένη να τον παρακινεί να βιαστούν. «Δεν θα τους αρέσει καθόλου που εξαφανιστήκαμε έτσι από το σπίτι» του είπε και έτρεξε να τον προφτάσει.”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 2
ΕπόμενηΕνημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
