”Ήταν τέλη Σεπτέμβρη και είχαν ξεκινήσει οι μπόρες. Ο Γουέσλι καθόταν στο τελευταίο θρανίο, όπως πάντα, και περίμενε να ξεκινήσει άλλη μια βασανιστικά βαρετή μέρα. Όλα άλλαξαν όμως όταν η καθηγήτρια μπήκε στην τάξη μαζί με έναν καινούριο μαθητή.”
”Το κρανίο της ήταν γυμνό στην κορυφή του κεφαλιού και οι σάρκες κατεβασμένες και δεμένες στους ώμους της. Τα φιλήδονα χείλη της κατακόκκινα και αισθησιακά, τα μάτια της ολόμαυρα κόλαζαν και άγιο, το άγριο χαμόγελό της γεμάτο ηδυπάθεια.”
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
