Μία απ’ τις πιο απόκοσμες αλλά και πιο αγαπητές μορφές στην Τέχνη, είναι εκείνη των Ζόμπι. Με ρίζες στην παράδοση της Αϊτής και διαφόρων χωρών της Αφρικής. Οι Ζωντανοί Νεκροί είχαν, έχουν και πιθανότατα θα έχουν την τιμητική τους στην 4η, την 7η, την 9η και την ν-οστή (στην οποία θα καταταχτούν τελικά τα βιντεοπαιχνίδια) τέχνη, αφού είναι ταυτόχρονα μια εξαιρετική μεταφορά για όλα όσα μας φοβίζουν σε εμάς τους ίδιους και στον σύγχρονο τρόπο ζωής και ένα μέσο σχολιασμού αυτών, αλλά και ένας αρκούντως απομακρυσμένος από εμάς «εχθρός» για να δούμε να ηττάται με βίαιους και αιματοβαμμένους τρόπους.
Αυτοί οι αιματοβαμμένοι τρόποι εξόντωσης είναι που θα μας απασχολήσουν σήμερα, καθώς θα μιλήσουμε για την δεύτερη ταινία του σκηνοθέτη Zack Snyder που κυκλοφόρησε την χρονιά 2021, το «Army of the Dead». Ο κύριος Snyder επιστρέφει στο είδος της πρώτης του σκηνοθετικής δουλειάς, του «Dawn of the Dead» του 2004 –μίας επανεξέτασης της κλασικής πλέον ομότιτλης ταινίας του 1978 από τον George Α. Romero- αυτή τη φορά σε ένα Λας Βέγκας πηγμένο στα σαρκοβόρα τέρατα και θωρακισμένο από ψηλά τείχη. Μια ομάδα βετεράνων του πολέμου με τους Ζωντανούς Νεκρούς καλείται να μπει στην απαγορευμένη Πόλη της Αμαρτίας και να διαρρήξει το χρηματοκιβώτιο ενός υπερπολυτελούς ξενοδοχείου ύστερα από την πρόταση του ιδιοκτήτη. Ο χρόνος όμως είναι εναντίον τους, καθώς η πόλη θα βομβαρδιστεί με πυρηνικές κεφαλές σε μία μέρα για την πλήρη εξόντωση των Απέθαντων εχθρών. Κυρίες και κύριοι, το «Army of the Dead»!
Στην σκηνοθετική καρέκλα βρίσκουμε ένα αρκετά χαλαρό και στο στοιχείο του Zack Snyder, ο οποίος φέρνει όλες τις ιδέες και τις ψυχώσεις που λατρεύουμε, μισούμε, λατρεύουμε να μισούμε και μισούμε να λατρεύουμε, αυτή τη φορά με έναν αισθητά πιο ζωντανό και ανάλαφρο χρωματικό κώδικα. Από την εισαγωγή του και μόνο φαίνεται ότι θα είναι μία από εκείνες τις φάσεις του, με την κλασική του εισαγωγή με το cool χαλαρό ροκ soundtrack να βρίσκεται σε έντονη αντίθεση με τις βίαιες εικόνες του και το slow motion να δίνει και να παίρνει. Η μουσική του από την άλλη συνοδεύει αρκετά όμορφα τις σκηνές του, τόσο αυτές της δράσης, όσο και τις δραματικές. Σίγουρα κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν πρόκειται για μία καλοφτιαγμένη ταινία.
Η μυθοπλασία των ζόμπι αποτελεί μια ιδανική ευκαιρία για απλές υποθέσεις με χώρο για μεγάλες κοινωνικοπολιτικές αλήθειες για την Ανθρώπινη Φύση και την Ανθρωπότητα γενικά. Ο κύριος Snyder μας ρίχνει μερικές ιδέες για τέτοιου είδους σχολιασμό και μία αντίστοιχη πιθανή ενδιαφέρουσα κατεύθυνση, στην αρχή της ταινίας («Αξίζουν να πεθάνουν τα ζόμπι; Δεν ενοχλούν κανένα στο Βέγκας») αλλά και σε μεγάλο μέρος της διόλου ευκαταφρόνητης διάρκειάς της (η κοινωνία και οι σχέσεις των Νεκρών στο μολυσμένο Βέγκας και διάφορες αλλά και οι ομοιότητές τους με τους Ζωντανούς). Και κάπου εδώ είναι που έρχεται αυτή η τελευταία φράση στον τίτλο: οι Χαμένες Ευκαιρίες. Γιατί υπάρχουν μερικές τόσο ωραίες και φρέσκιες ιδέες για τα τέρατα(;) του τίτλου και ευκαιρίες για δράμα, αλλά μένουν σε μεγάλο βαθμό ανεκμετάλλευτες. Για να μην παρεξηγηθώ, υπάρχει ένα τίμιο (έστω και τυπικό) δραματικό υπόβαθρο στην ιστορία, αλλά δυόμιση ώρες σηκώνουν κάτι λίγο πιο δυνατό σε διαχείριση τόσο όμορφων ιδεών. Και γενικά η ταινία παραπατούσε στον τόνο της –αν και τελικά μάλλον το πλήθος των φορών που δούλεψε ήταν μεγαλύτερο από εκείνων που δεν λειτούργησε.
Οι (πολλοί) χαρακτήρες από την δική τους πλευρά ήταν αρκετά διασκεδαστικοί και σίγουρα τράβηξαν το ενδιαφέρον μου. Οι πρωταγωνιστές ήταν συμπαθητικοί, κάποιοι από τους ανταγωνιστές όσο χρειαζόταν αντιπαθητικοί, ενώ άλλοι αρκετά κατανοητοί και με μερικές ενδιαφέρουσες για το είδος ιδέες (μερικές απ’ τις οποίες δεν εξελίχθηκαν, αλλά υπήρχαν προοπτικές). Όσο για το καστ, αντιμετώπισε με αρκετά αποτελεσματικό τρόπο τόσο τους χαρακτήρες που ερμήνευαν, όσο και τις μεταξύ τους σχέσεις και το όποιο δράμα της ταινίας. Θα έλεγα τέλος ότι οι χαρακτήρες είχαν αρκετό «ψαχνό» ώστε να στηρίξουν και μία ενδιαφέρουσα θεματολογία, αν και τελικά αυτό δεν έγινε ή δεν ήταν μέσα στους στόχους της ταινίας.
Σύνοψη:
Και φτάνουμε στην σύνοψη. Το “Army of the Dead” ήταν μία διασκεδαστική ταινία στο απέθαντο είδος του πολέμου κατά των ζόμπι. Παρά τις όποιες χαμένες ευκαιρίες για πιο ενδιαφέρουσες θεματικές και εξερεύνηση του κόσμου και του είδους, σίγουρα είναι μια καλοφτιαγμένη ταινία με καλές ερμηνείες, ευχάριστους χαρακτήρες και όμορφη μουσική. Έχουμε λοιπόν ένα sup{Pass} για την βαθμολογία της, και την πρόταση να το τσεκάρετε αν είστε φαν του είδους.
Θα επιστρέψουμε με περισσότερα και πιο περίεργα πράγματα!
Tags: Army of the Dead , article , Cinema , dead , fantasy , fantasy movie , Film , horror , horror movie , movie , Review , team , The Weird Side Daily , twsd , war , zombie , άρθρο , ζόμπι , ζωντανοί νεκροί , Κινηματογράφος , κριτική , νεκροί , ομάδα , πόλεμος , σινεμά , ταινία , φαντασία , χαρακτήρες , Χρίστος Θωμάτος
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.