“Έκλεισα την πόρτα της κρεβατοκάμαράς μας. Μετά την κλείδωσα. Όχι ότι υπήρχε κάποιος πρακτικός λόγος να κάνω κάτι τέτοιο, απλά ένιωθα πιο άνετα έτσι. Όσο να’ ναι χρειαζόμουν τον προσωπικό μου χώρο. Ο εξωγήινος στεκόταν δίπλα στην πόρτα και με κοιτούσε….”
“Έπιασαν μια μικρή ακατάληπτη-για ένα τρίτο παρατηρητή – σύντομη κουβέντα, που από τον τόνο και το ύφος της, έμοιαζε πότε να είχε μικρές σκληρές εντάσεις και πονεμένες γωνιές παντού κι άλλοτε μια αβάσταχτη τρυφερότητα κι ένα κοινό σπαρακτικό λυγμό, που θα έκανε κάποιον, που είχε ανοιχτά τα αυτιά της ψυχής του, να βουρκώσει, κι ας μη καταλάβαινε λέξη από όσα μιλήθηκαν…”
ΣΕΛΙΔΑ 3 / 3
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
