“«Φεγγαράκι μου λαμπρό», άρχισε και πάλι να τραγουδάει καθώς άνοιγε το φερμουάρ της βαλίτσας.
«Δεν μου ‘φεξες ποτέ για να περπατώ», έκανε με την ανάσα της να κόβεται.
Έβγαλε πολλά σακουλάκια μέσα από τη βαλίτσα και τα άφησε δίπλα της στο έδαφος. Φως δεν υπήρχε πέρα από το φεγγάρι κι έτσι δεν φαινόταν τι υπήρχε μέσα στο καθένα…”
“Υποβλητική, πρωτότυπη και μυστηριώδης. Σασπένς και αγωνία, τρόμος και ανυπομονησία, όλα αυτά κατάφερε να τα συνδυάσει εξαιρετικά.”
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
