Η μικρή Άμπερ

“Αντίκρισα με την άκρη του ματιού μου μια άμαξα με άλογα που έμοιαζαν με λάβα και οδηγό έναν κουκουλοφόρο μαυροφορεμένο με σκελετωμένα χέρια.
Σαν να πάγωσε ο χρόνος ένιωσα στα πλευρά μου αυτά τα δυο σκελετωμένα και παγωμένα χέρια να με τραβάνε πάνω.”

17 Δεκεμβρίου 2020

Είμαι η Άμπερ και θα σου διηγηθώ την ιστορία μου.

Ξύπνησα και άνοιξα το παραθύρι του δωματίου μου. Με το θέαμα που αντίκρισα η καρδιά μου άρχισε να χτυπά πανηγυρικά. Έξω βασίλευε ένα ηλιόλουστο πρωινό με γαλήνιο καιρό. Ήταν μέρα χαράς και γιορτής από αυτές που βγαίνουμε στους δρόμους και δίνουμε νόημα στη μέρα μας. Έτσι λοιπόν όφειλα να κάνω και τότε. Πήρα τον μικρό μου αδερφό από το χέρι και τρέξαμε έξω στη φύση να παίξουμε αγναντεύοντας τις παραμυθένιες ομορφιές του πλανήτη Fantasmagoria. Παίζαμε μπουγελώματα κάτω από τον καταρράκτη του Ποταμού του Λυκόφωτος που βασιλεύει στο εκθαμβωτικό χωριουδάκι μας.

Όταν αργότερα ο ήλιος άρχισε να πέφτει έπρεπε να γυρίσουμε στη μωβ ξύλινη καλύβα μας για να καλωσορίσουμε τους Μουσικούς του Φεγγαρόφωτος όπως κάνουμε κάθε βράδυ πριν από το δείπνο μας. Ωστόσο η μοίρα είχε άλλα σχέδια για’ μένα σαν αυτά από τα παραμύθια με τις κακές μάγισσες και τα κακά λυκάκια. Εκεί που περνούσαμε από τα γρασιδόχτιστα σοκάκια με τις γαλαζοφώτιστες νεράιδες που τραγουδάνε ύμνους τιμής για τη μητέρα νύχτα, αντίκρισα με την άκρη του ματιού μου μια άμαξα με άλογα που έμοιαζαν με λάβα και οδηγό έναν κουκουλοφόρο μαυροφορεμένο, με σκελετωμένα χέρια.

Σαν να πάγωσε ο χρόνος, ένιωσα στα πλευρά μου αυτά τα δυο σκελετωμένα και παγωμένα χέρια να με τραβάνε πάνω και να μου δαγκώνει τα χείλη μια νεκροκεφαλή βγάζοντας πυκνό πράσινο καπνό ο οποίος με έκανε να χάσω τις αισθήσεις μου εγώ και ο αδερφός μου, που προσπαθούσε να με σώσει.

Όταν συνήλθα ξύπνησα σε ένα σκοτεινό κελάρι με νεκρούς πήγασους και ξωτικά και αίμα μονόκερου που φωσφόριζε στο σκοτάδι, να στάζει από το ταβάνι. Στο χωριό μου λένε πως αν πιείς αίμα μονόκερου μπορείς να επιλέξεις αν η ψυχή σου θα μείνει εδώ ή στον κάτω κόσμο των κρινόμενων ψυχών. Δεν είχα ιδέα πως βρέθηκε το αίμα εκεί αλλά φοβόμουν το θάνατο και είχα ένα προαίσθημα ότι πλησιάζει. Έτσι λοιπόν ήπια μια σταγόνα και τότε ένιωσα το κορμί  μου να μουδιάζει από το κρύο. Τη στιγμή εκείνη άναψαν στο κελάρι δυο πυρσοί με φωτιά μπλε χρώματος και από την αντανάκλαση του αίματος είδα εμένα. ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΓΥΜΝΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΛΕΥΡΑ ΜΟΥ ΕΙΧΑ ΓΔΑΡΣΙΜΑΤΑ ΜΕ ΕΝΑ ΣΗΜΑΔΙ ΠΑΛΑΜΗΣ.

Στη συνέχεια άκουσα κάτι βαριά βήματα να κατεβαίνουν από την πετρόκτιστη σκάλα που οδηγούσε στο κελάρι. Έμεινα μαρμαρωμένη από τον τρόμο μου όταν αντίκρισα τον αλλόκοτο εισβολέα όπου για κακή μου τύχη ήταν ο απαγωγέας μου.

“Ώρα να παίξουμε μικρούλα”, είπε με βραχνή φωνή!

Με πλησίασε και εγώ τρέμοντας του απάντησα: «Ποιος είσαι; Πού είμαστε; ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ!»

Σαν να μην άκουσε τίποτα από όσα είπα, με χαστούκισε δυνατά και άρχισα να παραπατάω. Ξάπλωσε το κορμί μου στο αιματοβαμμένο κρύο πάτωμα και ένιωθα πόνο και επαφή στα απόκρυφα σημεία μου. Όταν τελείωσε και αφού μου έδεσε χέρια, πόδια και στόμα, με σήκωσε από τα μαλλιά καθώς τα δάκρυα μου έπεφταν βροχή. Με πέταξε σαν μπαλάκι μέσα σε ένα κιβώτιο και έβαλε μπρος την αλλόκοτη άμαξα του.

Όταν φτάσαμε στον Καταρράκτη του Σεληνόφωτος έβαλε τα κοφτερά και σιχαμερά του νύχια στον λαιμό μου και τον έκοψε. Τα μάτια μου έκλεισαν και δεν ξανάνοιξαν ποτέ. Η ψυχή μου βγήκε από το σώμα και είδα αυτό το κάκιστο πλάσμα να πετάει το αιματοβαμμένο μου κορμί μέσα στον ποταμό. Την επόμενη μέρα το βρήκε ο κύριος Όνλιφαντ, ο κηπουρός του χωριού μας, όταν πήγε για το πρωινό του μπάνιο με την δράκαινα του την Ντέμη. Το άψυχο σώμα μου δόθηκε στους Σεληνήτες αστυνόμους για έρευνα αλλά μάταια. Το νερό έσβησε όλα τα αποτυπώματα του μαυροφορεμένου δράστη.

Η ψυχή μου έκλαψε με ματωμένο δάκρυ όταν είδα τους γονείς μου να με θάβουν δυο μέτρα κάτω από το χώμα και τον μαυροφορεμένο να τους κοιτάει χαμογελαστός από μακριά. Ποτέ κανείς δεν έμαθε τι μου συνέβη εκείνη τη μοιραία ημέρα. Εκτός από εσένα. Που για να σου είναι ορατά τα γράμματα μου, ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ!

-Στη μνήμη της Άμπερ Χάγκερμαν.

Tags: Amber Hagerman , blood , carriage , elfs , fantasy , Fear , killer , murder , river , short-story , The Weird Side Daily , unicorn , unicorns , waterfall , αίμα , άλογα , άμαξα , Άμπερ Χάγκερμαν , δάκρυ , διήγημα , διήγημα φαντασίας , δολοφονία , δολοφόνος , καταρράκτης , λάβα , Λυκόφωτος , μαυροφορεμένος , Μιχάλης Ζωγράφος , μονόκεροι , μονόκερος , νεκροί , νεκρός , ξωτικά , πήγασος , ποτάμι , φαντασία , Φόβος , Ψυχή

Μιχάλης Ζωγράφος

Δημοσιεύτηκε 17 Δεκεμβρίου, 2020

Σχόλια και απόψεις.

Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.