Διηγήματα-Ιστορίες
“Στέκεται ολόρθη, μαγική και ολόφωτη, σαν να έχει καταπιεί το φεγγάρι. Ασημίζει σαν αστέρι, το φως της διαχέεται παντού. Το βλέμμα αγέρωχο και σταθερό, αγναντεύει τον ορίζοντα σαν κάτι να περιμένει. Διαπερνά τα πάντα, αιχμηρή η ματιά της σαν στιλέτο…”
Αιμορροούσα γλώσσα/ μιλούν τα όργανά σου,/ την παρουσία μηνύουντου άφευκτου γήρατός σου./ Κάθε στιγμή, σήψης βοή./ Κάθε «μετά», ανυπαρξίας βορά./
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
