Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, είχα μια και μοναδική εμμονή χαραγμένη στο νου μου. Τα όνειρα.
Τι ήταν, γιατί τα βλέπουμε, γιατί μερικά είναι καλά και άλλα άσχημα; Είναι προσπάθεια του υποσυνείδητου για να εκφραστεί, όπως υποστηρίζει ο Φρόυντ; Είναι κρυφές επιθυμίες που επιλέγουμε να θάβουμε μέσα μας; Είναι όντως απόκρυφα μηνύματα για το μέλλον μας και αν ναι από ποιόν; Τον Θεό; Το Πεπρωμένο; Το σύμπαν; Και γιατί όταν ξυπνάμε , ξεχνάμε το 90% από όσα είδαμε, μυρίσαμε και ακούσαμε;
Όπως και να’χει, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι τα όνειρα, έστω και λίγο, δεν τον έχουν επηρεάσει. Χάρη σε αυτά συγγραφείς, ζωγράφοι, μουσικοί και άλλοι καλλιτέχνες πήραν την έμπνευση να δημιουργήσουν μερικά από τα καλύτερα έργα τους.
Μεγαλώνοντας λοιπόν, έψαχνα διάφορες ερμηνείες για το φαινόμενο αυτό από πολλά πρόσωπα από διαφορετικούς αιώνες και πότε καμία δεν ικανοποίησε την περιέργειά μου. Μέχρι που “ξέθαψα”, με πολύ κόπο να σημειώσω, ένα χειρόγραφο ενός επιστήμονα που μελετούσε τις ιδιότητες του συνειδητού ονείρου, του φαινόμενου κατά το οποίο ο κοιμισμένος γνωρίζει ότι ο ονειρεύεται και μάλιστα είναι ικανός να διαμορφώνει το όνειρο του όπως εκείνος επιθυμεί. Ο επιστήμονας αυτός, ο Δόκτωρ Ανδρόνικος Μακάριος, έκανε ένα πείραμα. Χρησιμοποιώντας τεχνικές ύπνωσης σε συνδυασμό με παράξενα αποκρυφιστικά τελετουργικά, εισήλθε σε ένα συνειδητό όνειρο και κατάφερε να δημιουργήσει έναν εντελώς νέο κόσμο. Όσο έμενε κοιμισμένος, ο ονειρικός του κόσμος όχι απλά παρέμενε ζωντανός, αλλά συνέχιζε να αλλάζει και να εξελίσσεται γύρω του, όπως και ο δικός μας, με χλωρίδα, πανίδα, χρόνο, ακόμα και είδη ανθρώπων. Όλη η έρευνα του βασίστηκε σε κείμενα της αρχαίας Ελλάδας και της Αιγύπτου όπου υποστήριζαν ότι ο Μορφέας, θεός των Ονείρων, ήταν στη πραγματικότητα άνθρωπος και μάλιστα ο μόνος που ανακάλυψε όλα τα μυστήρια πίσω από το πέπλο του ύπνου.
Ενθουσιασμένος με τις ανακαλύψεις του, αποφάσισα να ξεκινήσω τα δικά μου ονειρικά πειράματα. Δεν επιθυμώ να βαδίσω στα χνάρια του προκάτοχου μου του Μακαρίου, κυρίως επειδή το γεγονός ότι το ημερολόγιο και οι σημειώσεις του τελειώνουν απότομα πολύ πιθανόν να σημαίνει ότι κάτι δεν πήγε καθόλου καλά κατά τη διάρκεια της “κοσμογονίας ” του. Για αρχή, με μεγάλη προσοχή, θα περιπλανηθώ σε όλη την έκταση του πρώτου ονείρου που θα δω. Ύστερα θα δοκιμάσω ορισμένα από τα τελετουργικά που αναγράφονται.
Δευτέρα 2 Μαρτίου 2020
Επιτέλους, μετά από εξονυχιστική μελέτη, προετοιμασία του εξοπλισμού και ώρες εξάσκησης στο συνειδητό όνειρο, είμαι έτοιμος για το πρώτο πείραμα. Αρχικά θα ανακατατεύω το μείγμα που περιγράφει ο δόκτωρ στο χειρόγραφο του. Ελπίζω να δουλέψει. Χρειάστηκαν τεράστιες οικονομικές αλλά και προσωπικές θυσίες για να φτάσω ως εδώ.
Τρίτη 3 Μαρτίου 2020
Επιτυχία! Το πρώτο όνειρο που καταγράφω. Η εμπειρία ήταν αναμφίβολα ψυχεδελική. Περπατούσα σε ένα κάτι που φαινόταν να είναι η πόλη της Αθήνας. Πιο συγκεκριμένα, η αφετηρία του ονείρου μου ήταν ακριβώς στη μέση της πλατείας Συντάγματος και δοκίμασα να πάρω το γνωστό μου δρόμο από εκεί μέχρι το Πολυτεχνείο. Όμως, όσο περπατούσα, οι δρόμοι γίνονταν όλο και πιο παράξενοι, γεμάτοι με παράλογα αδιέξοδα, άλλοι συνέχιζαν στα τείχη πολυκατοικιών, από τις οποίες ελάχιστες υπήρχαν στη πραγματικότητα, καθώς οι περισσότερες δεν τηρούσαν καν τις βασικές αρχές της γεωμετρίας και της μηχανικής. Η ατμόσφαιρα ήταν μουντή, με ένα απέραντο ουρανό χωρίς ήλιο ή σελήνη ή άστρα. Το γεγονός ότι ήμουν μόνος μου σε όλη αυτή τη παράξενη αντανάκλαση της Αθήνας με ανατρίχιασε ακόμα πιο πολύ. Παρ’όλα αυτά συνέχισα με αποφασιστικότητα την εξερεύνηση μου. Δεν άργησα να χαθώ μέσα σε αυτές τις διεστραμμένες οδούς. Οτιδήποτε μέσα στα όρια της λογικής δεν φαινόταν να υπάρχει. Τότε ήταν που έκανα τη πρώτη μου απόπειρα να πάρω τα ηνία του ονειρικού μου ταξιδιού. Ψιθυρίζοντας τα απόκρυφα λόγια των σημειώσεων ενώ παρέμενα σε πλήρη συγκέντρωση, συνειδητοποίησα ότι τα πειράματα και η εξάσκηση στο διαυγές όνειρο απέδωσαν καρπούς. Με μια σκέψη, ένα νεύμα, ένα κούνημα του χεριού μου, οι δρόμοι άλλαζαν και μετατρέπονταν στους δρόμους που γνωρίζω στη πραγματικότητα. Άρχισα να περπατώ προς την Ακαδημίας και σε κάθε μου βήμα, τα πλακάκια, οι τοίχοι, τα δέντρα μέχρι και ολόκληρα κτήρια άλλαζαν σχήμα και χρώμα μπροστά στα μάτια μου.
Δευτέρα 9 Μαρτίου 2020
Το τελευταίο αντίο στην παλιά μου ζωή, το διαζύγιο βγήκε. Το δωμάτιο του παιδιού άδειασε. Ένα κομμάτι μου εύχεται να μην είχαν έρθει σε αυτό το σημείο τα πράγματα. Από κάθε τέλος, όμως, ξεπροβάλλει μια νέα αρχή. Ίσως ήταν η μοίρα που συνωμότησε για να βρω τις σημειώσεις του Μακαρίου και να συνεχίσω το έργο του. Αναρωτιέμαι τι θα κάνω στο σημερινό όνειρο. Στο πρώτο έκτισα την ονειρική αντανάκλαση της Αθήνας, στο δεύτερο δημιούργησα έναν ολοκαίνουργιο Πειραιά χρησιμοποιώντας τις πέτρες από τα ερείπια των Μακρών Τειχών. Στα επόμενα πετούσα πάνω σε ένα καταγάλανο ουρανό πάνω από τοπία τόσο μαγευτικά και ξένα που όμοια τους δεν υπάρχουν στον κανονικό κόσμο. Κολυμπώντας κυριολεκτικά στον αέρα, διέσχισα τεράστια φαράγγια με πυκνές ζούγκλες στο πάτο τους, απέραντους ωκεανούς κάτω από τρεις κατακόκκινους ήλιους και σμαραγδένια δάση με δέντρα πιο ψηλά από ουρανοξύστες, μέχρι και έναν ανάποδο κόσμο όπου δέντρα, βουνά και πόλεις ήταν στη θέση του ουρανού και από κάτω μου ήταν τα σύννεφα και στο κέντρο, πάντα στο κέντρο ένας ήλιος, όχι σφαιρικός, πιο πολύ έμοιαζε με ένα τεράστιο εκτυφλωτικά φωτεινό δαχτυλίδι. Καθώς τα υπνωτικά του Μακαρίου αρχίζουν να δρουν, μια νέα σκέψη γεννιέται στο νου μου, αφού πρόσεξα ότι δεν το έχω συναντήσει ακόμα και οι σημειώσεις δεν το αναφέρουν καθόλου. Αν το σημερινό όνειρο μετατραπεί σε εφιάλτη , θα είμαι ικανός να τον αλλάξω;
Τρίτη 10 Μαρτίου 2020
Δεν ξέρω αν ήταν όντως εφιάλτης, ειδικά έτσι όπως τέλειωσε. Ακόμα τρέμω και συγκρατώ τα δάκρυά μου. Σε σύγκριση με άλλα όνειρα ήταν ανιαρό στην αρχή, αν και τώρα που ξύπνησα εύχομαι να είχε παραμείνει έτσι. Ένα μουντό και νεκρό δάσος, όπου το έδαφος κάτω από τα πόδια μου ήταν γεμάτο στάχτη και σκόνη. Δεν επιθυμούσα να μεταμορφώσω πάλι τα πάντα τριγύρω μου, ούτε να περιπλανηθώ ξανά πετώντας. Τότε μου ήρθε η ιδέα, που καλύτερα να μην μου ερχόταν, να δοκιμάσω τελικά την άλλη τεχνική του Μακαρίου και των προκατόχων του. Μάζεψα λίγη από τη στάχτη και τη σκόνη και αφού συγκέντρωσα τη θέληση και τη φαντασία μου τις φύσηξα και περιπλανήθηκαν σαν σύννεφο μακριά μου. Για μερικά λεπτά έμεινα να το κοιτάω να στροβιλίζεται και να διασπάται μπροστά μου, σαν δυο γαλαξίες που ενώνονται και χωρίζουν ξανά και ξανά, δημιουργώντας χρώματα που δεν έχω ξαναδεί και εκπέμποντας μια απόκοσμη αλλά γαλήνια θερμότητα στο γκρίζο και παγωμένο τοπίο, ώσπου τελικά το συννεφάκι από σκόνη και στάχτη “προσγειώθηκε” στον κατάμαυρο κορμό ενός κομμένου δέντρου. Πλησίασα σιγά σιγά, καθώς παρατήρησα ότι κάτι σχηματιζόταν. Τίποτα δε μπορούσε να με προετοιμάσει για αυτό που αντίκρισα. Εικάζω ότι ήταν μια εικόνα γεννημένη από τις καταπιεσμένες, εδώ και καιρό, αναμνήσεις μου. Μια επίπληξη από το ίδιο μου το υποσυνείδητο. Για πρώτη φορά στις ονειρικές μου περιπλανήσεις, ένιωσα ανήμπορος και αδύναμος, καθώς κοιτούσα το μικρό ακίνητο σώμα του, τα μικρά κλειστά του μάτια. Θυμήθηκα τη σιωπή του δωματίου, εκείνη την αποπνικτική σιγή, όταν γεννήθηκες γιε μου. Χωρίς να το καταλάβω γονάτισα και έκλαψα με δυνατούς λυγμούς, διότι δεν άντεχα να υποστώ αυτή τη σιγή για δεύτερη φορά, ειδικά εδώ, στη μονή ζωή που με έχει απομείνει. Ούρλιαξα να ξυπνήσει, ούρλιαξα και ακούστηκα σαν βροντή άγριας καταιγίδας
“ΖΗΣΕ!”
Το έδαφος σείστηκε, η σκόνη και η στάχτη σηκώθηκαν και τύλιξαν σαν μια ασημένια κουβέρτα όλο το τοπίο. Τότε το άκουσα, ένα κλάμα βρέφους. Όμως είχα χάσει εντελώς τον έλεγχο και έπρεπε να ξυπνήσω. Ήταν όντως ζωντανός; Όπως οι λαοί στα όνειρα του Δόκτωρ Μακαρίου; Αν ήταν όντως ζωντανός, μπορώ να τον ξαναβρώ όταν κοιμηθώ; Δεν έχω χρόνο για χάσιμο. Ετοιμάζω ήδη τα υλικά και μελετώ ξανά τις σημειώσεις. Θα σε βρω γιε μου. Ο πραγματικός κόσμος σε πήρε από μένα. Άλλα εγώ είμαι πια ο νέος αφέντης του Ονείρου, και θα δημιουργήσω εκεί τη ζωή που μας στερήθηκε.
Tags: The Weird Side Daily , Αδιέξοδο , Αθήνα , Αίγυπτος , αίνωας , ανακάλυψη , ανάμνηση , Ανδρόνικος Μακάριος , απόκρυφος , άστρα , Ατμόσφαιρα , βουνό , γαλαξίας , δέντρα , δέντρο , διαζύγιο , διήγημα , δόκτωρ , δρόμος , είδη , είδος , Ελλάδα , εμμονή , Εμπειρία , Έμπνευση , εξάσκηση , εξοπλισμός , επιθυμία , επιστήμονας , έργα , έργο , έρευνα , ερμηνεία , εφιάλτης , Ζωγράφος , Ήλιος , Ημερολόγιο , ηνία , θέληση , θεός , θυσία , καλλιτέχνες , καλλιτέχνης , καταιγίδα , κοσμογονία , κόσμος , λογική , μάτια , Μέλλον , μεταμόρφωση , μήνυμα , μηχανική , Μιχάλης Κανιάρος , Μορφέας , Μουσική , μουσικός , μυαλό , μυστήρια , μυστήριο , Νους , οδός , Όνειρα , όνειρο , πανίδα , Πειραιάς , πείραμα , πειράματα , πέπλο , πόλη , σελήνη , σημείωση , σιωπή , σκόνη , στάχτη , συγγραγέας , συγγραφείς , συγγραφή , σύμπαν , σύννεφο , σχήμα , τείχη , τελετουργία , τελετουργικό , τοίχος , ύπνος , ύπνωση , Υποσυνείδητο , φαινόμενο , φαντασία , Φρόυντ , χειρόγραφο , χλωρίδα , χνάρι , χνάρια , χρόνος , χρώμα
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.