“Γύρω του υπήρχε σκοτάδι, αλλά η μορφή του ξεχώριζε, λες και βρισκόταν μέσα σε μια μπάλα ολόλευκου φωτός. Δεξιά και αριστερά του είχε από μία στοίβα από κόλλες αναφοράς που το ύψος τους του έφτανε ως τους ώμους. Ήταν γυμνό και κρατούσε σε κάθε χέρι από ένα στυλό, των οποίων μόνο οι μύτες ήταν στερεές, το υπόλοιπο υλικό χανόταν προς τα πίσω σε μια ουρά από υγρό μαύρο μελάνι που αιωρούταν και ήταν σαν να έρχεται προς την μύτη σαν εβένινη κορδέλα ή σαν λουρί για ένα μυτερό κατοικίδιο, με κολάρο για να το ελέγχει τα δάχτυλα του αλλόκοτου γραφιά…”
“Κι αν ο τρόπος που αυτή η σελίδα επεξηγεί στον αναγνώστη την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι, είναι θλιβερό. Τόσο γιατί δεν υπάρχω πια για να εμποδίσω εσένα να ανοίξεις το ημερολόγιο κάποιου ξένου, όσο γιατί φοβάμαι πως αυτή η στιγμή αναπόφευκτα θα φτάσει. Πιθανότατα, πολύ σύντομα…”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
