Πάντα γύρευα το περισσότερο, και φθονούσα με όλη μου την ψυχή όσους πίστευα ότι το είχαν. Δεν έστρεψα ποτέ το βλέμμα μου στη φωτεινή πλευρά της ζωής, ούτε έμαθα να εκτιμώ αυτά που είχα.
Μέχρι τη νύχτα που έχασα τα πάντα…
“Έπειτα, έφτασε στη σοφίτα και έσπασε και την πόρτα αυτή. Τίποτα όμως δεν είχε προετοιμάσει εκείνον και όλους τους άλλους εθελοντές που ήταν παρόντες. Οι εικόνες με τις οποίες θα έρχονταν αντιμέτωποι θα θύμιζαν σκηνικό από την κόλαση, αν μπορούσαν να κρυφοκοιτάξουν εκεί…”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 2
ΕπόμενηΕνημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
