“Το όνομα του Ναού είναι Ευάνθη. Με κορμό που κανείς δεν γνωρίζει πόσο μεγάλος είναι, φτάνει μέχρι κάτω, πιο κάτω ακόμη και από τον Άδη, στην απέραντη και άχραντη Άβυσσο, την θάλασσα του χάους, που στηρίζει όλους τους κόσμους, τον ορατό και τον αόρατο καθώς και όλα τα όντα…”
“Ναι, έρχονται τα βράδια και κουρνιάζουν γύρω μου, κάτω από τις βελανιδιές μου και τους κέδρους μου. Κουλουριάζονται στο κεφάλι μου, στους ώμους μου, στην κοιλιά μου, στην πλάτη μου, όπου βρουν. Και δεν με αφήνουν ποτέ προτού ξημερώσει. Είναι αδύνατον να κοιμηθώ χωρίς αυτές, πλέον…”
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
