Οι δεισιδαιμονίες διατηρούνται. Τα φαντάσματα που περιγράφουν τα παραμύθια είναι, σαν τις χάρτινες τίγρεις, τρομαχτικά στην όψη. Ωστόσο υπηρετούν τον ίδιο σκοπό: ‘Αν ο άνθρωπος αρνείται να τα φοβηθεί, τότε αυτά οφείλουν να φοβούνται τον άνθρωπο’.
”Η καλύβα ορθώνεται εμπρός μου σαν γέρικο σκαρί. Ο αέρας τσιρίζει στο σβέρκο μου. Τα ξερά φύλλα τρίζουν κάτω από τις μπότες μου. Η νύχτα πέφτει. Έχω χαθεί εδώ και ώρα με τσέπες άδειες και το Σαράβαλο νεκρό. Δεν έχω επιλογές.”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 2
ΕπόμενηΕνημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
