Η ευχή του Χειμώνα

“Μπορεί να έχουν ξεχάσει πώς με λένε -εδώ εγώ δεν το θυμάμαι πια. Κάποιοι με φώναζαν Τζακ Φροστ, άλλοι Χειμώνα, άλλοι Άγιο Βασίλη, άλλοι Άγιο Νικόλα. Δε βαριέσαι. Τι σημασία έχει ένα όνομα; Μονάχα η έξαψη στα πρόσωπά τους με νοιάζει. Αυτήν περιμένω πώς και πώς, κάθε φορά.”

01 Ιανουαρίου 2021

Χιόνι πέφτει και στρώνεται σαν λευκό χαλί κάτω από τα πόδια του κόσμου. Ντύνει την γη στα χειμερινά της, ή μήπως να πω στα γιορτινά της; Μια απαλή, γιορτινή κουβέρτα έτοιμη να υποδεχτεί αμέτρητα βήματα, άλλα ελαφριά σαν πούπουλα, άλλα βαριά σαν μολύβι. Διαγράφω με το δάχτυλο τις πορείες που ακολουθούν πάνω στο χιόνι. Δεν έχει σημασία πού πάνε. Δε με νοιάζει. Αρκεί το τέλος της κάθε διαδρομής να είναι μαγικό και φωτεινό.

Τους στέλνω τα δώρα μου, άπειρα, μικρά, παγωμένα στολίδια, που μαζεύονται ένα ένα στο έδαφος και στρώνονται χαλί για την υποδοχή του γερο-χειμώνα.

Μπορεί να έχουν ξεχάσει πώς με λένε -εδώ εγώ δεν το θυμάμαι πια. Κάποιοι με φώναζαν Τζακ Φροστ, άλλοι Χειμώνα, άλλοι Άγιο Βασίλη, άλλοι Άγιο Νικόλα. Δε βαριέσαι. Τι σημασία έχει ένα όνομα; Μονάχα η έξαψη στα πρόσωπά τους με νοιάζει. Αυτήν περιμένω πώς και πώς, κάθε φορά.

Αυτή τη φορά τα μισά τους πρόσωπα είναι κρυμμένα πίσω από κακόγουστες μάσκες. Ούτε τις κόκκινες μύτες τους μπορώ να δω, ούτε τα χαμόγελά τους. Βαδίζουν σκυθρωποί, αδιαφορώντας για τα δώρα μου. Ούτε χιονάνθρωπους φτιάχνουν, ούτε παίζουν χιονοπόλεμο, ούτε καν τραγουδούν γιορτινά τραγούδια, όπως άλλοτε. Ακόμα και τα παιδιά, που συνήθως κουβαλούν την χαρά και την ανεμελιά μέσα τους, την ίδια την μαγεία των γιορτών, μοιάζουν να τα έχουν ξεχάσει όλα αυτά.

Δεν με πείραζε ποτέ που δεν θυμούνταν το όνομά μου. Μα τώρα μοιάζουν να αγνοούν την ίδια  την ύπαρξή μου. Αυτό που με τρώει περισσότερο, είναι αυτή η απορία: Πού χάθηκαν τα Χριστούγεννα; Γιατί μοιάζει λες και κάποιος τα έχε κλέψει. Μπορεί να μαγκώθηκαν κάπου ανάμεσα στις μάσκες τους και να μην μπορούν να βγουν.

Θα τους δείξω εγώ. Χοροπηδάω πάνω στο σύννεφό μου, και αυτό ταλαντεύεται κάτω από το βάρος μου. Το χιόνι πέφτει ασυγκράτητο και πυκνό σαν ζάχαρη άχνη πάνω από τους κουραμπιέδες. Χύνεται στους δρόμους, ανακατεύεται με τον παγωμένο αέρα, στροβιλίζεται και σκορπάει, κουδουνίζοντας ανάμεσα από δέντρα, μεταλλικούς μελωδούς και χριστουγεννιάτικα στολίδια κρεμασμένα στις κολόνες.

Παίρνει έναν σκούφο, τον τινάζει ψηλά και αφήνει τον κάτοχό του να τον κυνηγά σαν τρελός, πηδώντας στον αέρα. Οι νιφάδες στρώνονται η μία πάνω από την άλλη σε τρεις χοντρές, στρογγυλές στιβάδες και φτιάχνουν έναν χοντροκαμωμένο, στραβοχυμένο χιονάνθρωπο. Ο σκούφος κάθεται στην κορυφή της πάνω στιβάδας και ο άνθρωπος φτάνει τρέχοντας δίπλα του. Κοιτάει με απορία το κατασκεύασμα της χιονοθύελλας κι ύστερα γελάει με την ψυχή του.

Γύρω του μαζεύονται μερικά παιδιά που μουρμουράνε τα κάλαντα χωρίς ψυχή, σαν να είναι πεπεισμένα πως δεν θέλει κανείς να τα ακούσει. Αρχίζουν κι αυτά να γελάνε στη θέα του χιονάνθρωπου, τρίβοντας τα μικρά τους κεφάλια και χτυπώντας τα τρίγωνά τους με ένταση. Ένα από αυτά τυλίγει το κασκόλ του γύρω από το λαιμό του χιονάνθρωπου. Ένα άλλο μαζεύει στη χούφτα του λίγο χιόνι από το έδαφος και το πετάει με φόρα στο κεφάλι του διπλανού του. Κι έπειτα κάνει κι εκείνος το ίδιο και σε λίγες στιγμές βλέπω γέλια και χαρά, ζωή και κέφι και η μέχρι πρόσφατα κωφάλαλη πόλη αποκτά φωνή.

Γελάω με την καρδιά μου, ενώ παρατηρώ αναψοκοκκινισμένα μάγουλα πίσω από τις μάσκες και υγρά μάτια από γέλιο και χαρά. Να το! Αυτό είναι! Το νόημα των γιορτών επέστρεψε και πάλι. Έχω και πάλι λόγο να υπάρχω, και ειλικρινά δεν γνωρίζω τίποτα άλλο πέρα από αυτό.

Σε λίγο θα αλλάξει ο χρόνος. Τα άστρα τρεμοσβήνουν από προσμονή, ακολουθώντας τον ρυθμό των γέλιων και των τραγουδιών. Για ποιο λόγο να υπάρχουν άραγε κι αυτά, αν όχι για να τα βλέπουν οι άνθρωποι εκεί κάτω και να ονειρεύονται;

Γελάστε, καρδιές μου, γελάστε! Τραγουδήστε δυνατά, φωναχτά, σαν να μην υπάρχει αύριο! Αφήστε τον φόβο για κάποια άλλη εποχή, περασμένη. Ενώστε τις φωνές και τις καρδιές σας για τον γέρο του Χειμώνα, που τόσο του έλειψαν οι χαρούμενες και φωτεινές ευχές σας και οι αγκαλιές σας. Τραγουδήστε και γελάστε, για τον γέρο σας!

Έτσι, παιδιά μου. Είθε ο νέος χρόνος να σας φέρει μόνο δάκρυα χαράς και αγαλλίασης και τα πρόσωπά σας να ρυτιδώνουν μονάχα με χαμόγελα.

Ευτυχισμένο το 2021.

Tags: 2021 , children , christmas , fantasy , jack frost , old man , santa claus , short-story , snow , snowman , The Weird Side Daily , twsd , winter , wish , άγιος βασίλης , άγιος Νικόλας , γέρος , διήγημα , διήγημα φαντασίας , ευχές , ευχή , Ιωάννα Τσιάκαλου , κόσμος , νέα χρονιά , νέο έτος , νέος χρόνος , παιδιά , Τζακ Φροστ , φαντασία , χειμώνα , χειμώνας , χιονάθρωπος , χιόνι , χιονοθύελλα , Χριστούγεννα

Ιωάννα Τσιάκαλου

Δημοσιεύτηκε 1 Ιανουαρίου, 2021

Σχόλια και απόψεις.

Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.