”Ο μικρός Τζόσουα τράβηξε τη μητέρα του από το χέρι και άνοιξαν δρόμο ανάμεσα στο πλήθος. Έφτασαν μπροστά σε μια εξέδρα και το αγόρι κρεμάστηκε από τα κάγκελα, παρακολουθώντας έναν τύπο ντυμένο ξωτικό να βγάζει λόγο.
«Κυρίες και κύριοι, σήμερα είναι η τελευταία μέρα της όμορφης εκδήλωσής μας. Όποιο παιδάκι θέλει να έρθει, ώστε να φτιάξουμε το άγαλμά του από πάγο, να σηκώσει το χέρι του!»”
“Μπορεί να έχουν ξεχάσει πώς με λένε -εδώ εγώ δεν το θυμάμαι πια. Κάποιοι με φώναζαν Τζακ Φροστ, άλλοι Χειμώνα, άλλοι Άγιο Βασίλη, άλλοι Άγιο Νικόλα. Δε βαριέσαι. Τι σημασία έχει ένα όνομα; Μονάχα η έξαψη στα πρόσωπά τους με νοιάζει. Αυτήν περιμένω πώς και πώς, κάθε φορά.”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
