Πάντα γύρευα το περισσότερο, και φθονούσα με όλη μου την ψυχή όσους πίστευα ότι το είχαν. Δεν έστρεψα ποτέ το βλέμμα μου στη φωτεινή πλευρά της ζωής, ούτε έμαθα να εκτιμώ αυτά που είχα.
Μέχρι τη νύχτα που έχασα τα πάντα…
”Ο Μάθιου ανατρίχιασε όμως κατευθείαν αντιλήφθηκε από τι προερχόταν ο ήχος, σκουριά και μόνο σκουριά. Καμία νύφη. Έκλεισε την πόρτα πίσω του και άναψε τον φακό. Το σαλόνι ήταν τακτοποιημένο λες και έμενε κάποιος εκεί πριν λίγες μέρες και απλά απουσίαζε για διακοπές, όμως μια μυρωδιά σήψης και μούχλας επιτέθηκε στα ρουθούνια του.”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 12
ΕπόμενηΕνημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
