“Το σαλόνι δεν ήταν άδειο. Στον σκούρο-κόκκινο καναπέ του κάθονταν δύο Άγγελοι. Φορούσαν καλοραμμένα κοστούμια από γκρίζο ύφασμα και λευκά πουκάμισα. Τα μαλλιά τους ήταν μακριά και λαμπερά. Έπεφταν στους ώμους τους σαν χρυσαφένιοι καταρράκτες….”
“Ήταν στο κρεβάτι του νοσοκομείου. Έβλεπε δεξιά κι αριστερά μηχανήματα και σωλήνες του εξοπλισμού του κρεβατιού του. Ένιωσε ότι μπορούσε άνετα να κινηθεί, να μιλήσει ή και να σηκωθεί αν ήθελε. Δεν θέλησε όμως. Περίμενε κοιτάζοντας μια το ταβάνι και μια την πόρτα του θαλάμου…”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
