“Το παράξενο ήταν πως κάθε φορά που τραγουδούσε στο παράθυρό της, κοράκια μαζεύονταν γύρω της και την συνόδευαν με κρωξίματα. Κι εκείνη έμοιαζε να καταλαβαίνει την άναρθρη γλώσσα τους, και τους απαντούσε σαν να ήταν άνθρωποι.”
“Το κορίτσι με την κόκκινη κάπα έσιαξε την κουβέρτα που κάλυπτε το καλάθι της και άρχισε να περπατάει στο δάσος. Οι ήχοι του την ακολουθούσαν και τα κοράκια την συνόδευαν. Η ομίχλη είχε καλύψει τα πάντα και το τοπίο έμοιαζε απόκοσμο.”
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
