”Η Άννα σήκωσε το κεφάλι της για να δει τον γιγαντιαίο όγκο να περνά μπροστά από τον ήλιο και τυφλώθηκε στιγμιαία από τις ακτίνες του. Αμέσως μετά, σκοτάδι τους κάλυψε. Ήταν η πρώτη πτήση της ιπτάμενης πολιτείας και η πρώτη φορά που την έβλεπε. Πρώτη για αυτήν και για όλους τους υπόλοιπους. Είχαν στρέψει την προσοχή τους στον λαμπερό, καλοκαιρινό ουρανό και κοιτούσαν μαγεμένοι το δημιούργημα.”
”Το ανθρώπινο δράμα. Αυτό το σκοτεινό τέρας. Κάθε άνθρωπος εισάγεται στην διαφθορά αν θέλει να επιβιώσει. Κάποιοι, που παραμένουν κοιμισμένοι καθ’ όλη την ζωή τους, μιλούνε για αγάπη και αρμονία με τον δυνάστη. Ποτέ μου δεν τους κατάλαβα. Ένιωθα μια φυσική αποστροφή απέναντι στους πνευματικούς δούλους. Αυτούς που εκτιμώ και μνημονεύω είναι τους ανθρώπους που βούτηξαν με το μένος αετού μέσα στο σκοτάδι και βγήκαν από την άλλη πλευρά, λαμπεροί και λαβωμένοι. Αυτοί έζησαν. Οι άλλοι βρίσκονται σε άρνηση. Και ανάμεσα τους είμαστε εμείς.”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 5
ΕπόμενηΕνημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
