Τις τελευταίες εβδομάδες είναι διαθέσιμη στο Netflix η τριλογία «Οδός Τρόμου». Πρόκειται για την ίδια ιστορία χωρισμένη σε τρία μέρη. Στην ιστορία αυτή, παρακολουθούμε δύο πόλεις, το Σέιντισαϊντ και το Σάνιβεϊλ οι οποίες είναι εκ θεμελίων αντίθετες. Το Σέιντισαϊντ είναι μία περιοχή στην οποία κυριαρχεί η υπανάπτυξη σε όλα τα επίπεδα. Τα εισοδήματα είναι πολύ πιο χαμηλά, τα σπίτια σαφώς πιο φτωχικά, οι ευκαιρίες στους κατοίκους περιορισμένες και η εγκληματικότητα καλπάζει, με αποκορύφωμα τις κατά καιρούς δολοφονίες από ντόπιους που «απλώς τα έχασαν». Το Σάνιβεϊλ είναι αυτό που ονομάζουμε πόλη πλουσίων. Η αφθονία υλικών είναι διάχυτη από άκρη σε άκρη, ενώ οι υποτιμητικές συμπεριφορές προς τους κατοίκους της άλλης πόλης δίνουν και παίρνουν.
Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει τι πραγματικά συμβαίνει στην πόλη του Σέιντισαϊντ. Οι απέναντι κατηγορούν το ποιόν των ντόπιων, ενώ, οι κάτοικοι της πόλης απλώς αποδέχονται τη μοίρα τους. Τουλάχιστον, η πλειοψηφία αυτών. Διότι κάποιοι πιστεύουν πως ο τοπικός θρύλος της μάγισσας του Σέιντισαϊντ ίσως να είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό παραμύθι.
Μέρος πρώτο
Στην πρώτη ταινία βρισκόμαστε στο έτος 1994. Η ιστορία ξεκινά με μία περίπτωση ενός ντόπιου που «απλώς τα χάνει» και δολοφονεί μία συνάδελφό του μέσα στο εμπορικό κέντρο. Ένα τσούρμο έφηβοι μετά από την εξιστόρηση του τοπικού θρύλου από τον “nerd” (έχω μία μεγαλύτερη αδυναμία στους χαρακτήρες αυτούς) της παρέας και μέσα από μία απίθανη αλληλουχία συμβάντων ανακαλύπτουν πως ίσως αυτές οι δολοφονίες οφείλονται σε κάτι παραπάνω από τις κακές συνθήκες διαβίωσης της πόλης. Ανακαλύπτουν πως ίσως ο θρύλος της μονόχειρης μάγισσας Σάρα Φίερ που στοιχειώνει το Σέιντισαϊντ δεν είναι το παραμύθι της περιοχής και πως ίσως η δίψα της για εκδίκηση και αίμα δεν έχει ακόμη κορεστεί.
Μέρος δεύτερο
Στο δεύτερο μέρος της τριλογίας, μεταφερόμαστε στο παρελθόν και συγκεκριμένα στο έτος 1978 στην κατασκήνωση Νάιτγουινγκ για να παρακολουθήσουμε την ιστορία της μοναδικής επιζήσασας από το κυνήγι της Σάρα Φίερ, αλλά και του σερίφη της πόλης και τότε ομαδάρχη, οι οποίοι είχαν έρθει αντιμέτωποι με την οργή της μάγισσας που μετέτρεψε την κατασκήνωση σε λουτρό αίματος.
Μέρος τρίτο
Καθώς ορισμένα μέλη της παρέας προχωρούν περισσότερο προς τη λύση του μυστηρίου, μεταφερόμαστε ακόμη πιο πίσω στο χρόνο και συγκεκριμένα στο έτος 1666, στην απαρχή του θρύλου της Σάρα Φίερ. Βλέπουμε τη ζωή της μέχρι και τη στιγμή του απαγχωνισμού της από τους κατοίκους του οικισμού που διέμενε. Μόνο εκεί μπορεί να βρεθεί το κλειδί της ιστορίας. Τι συνέβη τελικά τότε και ποια είναι η δύναμη που κρύβεται πίσω από τους δεκάδες θανάτους;
Η τριλογία Οδός Τρόμου, που βασίζεται στη σειρά βιβλίων του R.L. Stine, ο οποίος μας έφερε και τις αγαπημένες «Ανατριχίλες» (που αποτελούν για πολλούς την «είσοδό» τους στη λογοτεχνία τρόμου από την παιδική ηλικία) καταφέρνει με έναν ευφυέστατο τρόπο να μπερδέψει σχεδόν όλα τα είδη του τρόμου και ταυτόχρονα να δομεί μία ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Από τον ψυχολογικό τρόμο οι ταινίες μεταπηδούν στο σπλάτερ και από εκεί στο κυνήγι μαγισσών περασμένου αιώνα. Και με κάποιον τρόπο, όλα αυτά δένουν αριστοτεχνικά.
Στη διαδρομή αυτή συναντούμε μάγισσες, πνεύματα και δολοφόνους, αλλά και τελείως διαφορετικές πηγές φόβου, όπως έναν όχλο έτοιμο να προβεί σε οποιαδήποτε ακρότητα, την απόρριψη λόγω ατομικών επιλογών και τον ευτελισμό κάποιου εξαιτίας της καταγωγής του.
Αναμφίβολα, πρόκειται για μία άκρως διασκεδαστική τριλογία για τους φανς του τρόμου και του φανταστικού. Δεν είναι μία κλασική τριλογία τρόμου, τουλάχιστον δε φάνηκε έτσι στα δικά μου μάτια. Την είδα περισσότερο ως μία ωδή στη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο τρόμου και αυτό γιατί όλες οι ταινίες είχαν κοινά σημεία με άλλα αριστουργήματα του χώρου (θα παρατηρήσετε σίγουρα ομοιότητες με το Παρασκευή και 13 και με το Scream για παράδειγμα) και οι αναφορές σε ταινίες και βιβλία ήταν διάχυτες.
Ναι, έχει σχεδόν όλα τα κλισέ και όμως κανένα από αυτά δε χτυπάει άσχημα. Είναι μία τριλογία κομμένη και ραμμένη για συγκεκριμένο κοινό (χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν μπορεί να την απολαύσει ο οποιοσδήποτε), από το στόρυ, μέχρι τις ατάκες και από τα σκηνικά μέχρι τις σπλατεριές (που τις μοιράζει χωρίς καμία φειδώ).
Αν είστε φανς του χώρου, νομίζω πως είναι δύσκολο το να σας απογοητεύσει.
Tags: fan , Netflix , R.L. Stine , Scream , The Weird Side Daily , αίμα , Ανατριχίλες , απαγχονισμός , άρθρα , άρθρο , άρθρο τρόμου , αφθονία , βιβλία , βιβλίο , βιβλίο τρόμου , δολοφονία , δολοφόνος , εγκληματικότητα , επιζών , ζωή , θάνατος , Θρύλοι , Θρύλος , ιστορία , κυνήγι , μάγισσα , μοίρα , μύθοι , μύθος , μυστήριο , Νάιτγουινγκ , ντόπιος , Οδός Τρόμου , όχλος , Παναγιώτης Ματσίγκας , παραμύθι , Παρασκευή και 13 , πόλη , Σάνιβεϊλ , Σάρα Φίερ , Σέιντισαϊντ , σερίφη , σπλάτερ , στοίχειωμα , Συγγραφέας , ταινία , Τριλογία , υπανάπτυξη , Φανταστικό , φόνος , φτώχεια , ψυχολογικός τρόμος
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.