“Στη δεκαετία του ’40 συναντάμε την εξωπραγματική υπόθεση του Hadad, ενός άντρα που θα έκανε τον Χουντίνι να μοιάζει με φτηνό ατάλαντο ταχυδακτυλουργό μπροστά του. Γιατί ο Hadad μπορούσε να εγκαταλείπει όποτε ήθελε το κελί του, όσες χειροπέδες και αν φόραγε, για να ακούσει τα συγκροτήματα τζαζ που έρχονταν στην πόλη…”
“Η εικόνα της καταστροφής ήταν αδιαμφισβήτητη. Όλα θα κατέληγαν πάλι στο νερό. Η ζωή και ο θάνατος. Νερό παντού… Γεννιόμαστε στο νερό και τώρα έρχεται ένας υδάτινος θάνατος να μας περιβάλει, χωρίς τη ζεστή θαλπωρή της μήτρας…”
Ένα weird διήγημα από τη Χαρά Κωστοπούλου.
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
