Αυτός ο τρυφερός φύλακας που κάθε βράδυ, καθόταν σε μια κουνιστή καρέκλα, δίπλα στην κούνια ενός βρέφους που κοιμόταν γαλήνια και με την μαγική αύρα του, του χάριζε γλυκά όνειρα. Στο παρελθόν ήταν το δικό του υπνοδωμάτιο. Τον επισκέπτονταν οι αγαπημένοι του και ένας γλυκός σκυλάκος ξάπλωνε δίπλα του κουλουριασμένος. Στο μέλλον φαινόταν να είναι ζει εκεί το μωρό που είχε πάρει τη μορφή νεαρού αγοριού γεμάτο όνειρα.
”Η καλύβα ορθώνεται εμπρός μου σαν γέρικο σκαρί. Ο αέρας τσιρίζει στο σβέρκο μου. Τα ξερά φύλλα τρίζουν κάτω από τις μπότες μου. Η νύχτα πέφτει. Έχω χαθεί εδώ και ώρα με τσέπες άδειες και το Σαράβαλο νεκρό. Δεν έχω επιλογές.”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 7
ΕπόμενηΕνημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
