Διηγήματα-Ιστορίες
“Η όρασή μου αλλοιώθηκε, ο κόσμος παγιδεύτηκε στα τοιχώματα μιας στενής σήραγγας και το φως του ήλιου έγινε πολύ μακρινό, ένα σημαδάκι που περιστρεφόταν αργά στο κέντρο μιας δίνης σκοταδιού. Κάτι ξύπνησε στη βάση της σπονδυλικής μου στήλης, ένα κακό ερπετό που σύρθηκε προς τα πάνω και κουλουριάστηκε γύρω από το λαιμό μου σαν αγκαθωτό περιλαίμιο…”
“Και ξέχασε ο κόσμος το χαμόγελο, και ξέχασε το παράπονο το γραμμένο στα χείλη. Τι να πουν τα μάτια μόνα τους χωρίς το στόμα κόρη μου; Κάποτε τα τραγούδια έλεγαν πως όλα τα λένε τα μάτια, πως τα μάτια μιλάνε για την ψυχή.”
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
