Τα Σάρκινα Δέντρα – Μέρος Β’

“Μια μέρα όμως ο κουκουλοφόρος Ζόφος θα έβγαζε την κουκούλα του και παρέα με τους υποτακτικούς και υποστηρικτές του, θα έπαιρναν όπλα και θα γέμιζαν την όμορφη Πολιτεία με αίμα και σάρκα.”

Πρόεδρος Τεύκρος

Ο πρόεδρος Τεύκρος είχε χαρακτηριστεί ως ο «Αδιάφθορος». Τίποτα δεν τον άγγιζε, δεν έταζε για να πάρει πίσω, δεν έκανε διακρίσεις. Οι αρετές του ήταν πολλές για αυτό και ο λαός τον αγαπούσε. Ποτέ του όμως ο Τεύκρος δε ζήτησε τη δόξα. Ποτέ δε ζήτησε να λατρεύουν οι άλλοι το πρόσωπό του. Ήταν η ιδέα πίσω από το πρόσωπο που ήθελε να περάσει. Και αυτό δεν ήταν τίποτα παραπάνω από την αίσθηση της δικαιοσύνης και της ελευθερίας.

Είχε δημιουργήσει μία κοινωνία όπου όλοι ήταν ευχαριστημένοι. Οι δομές και τα θεμέλια της Πολιτείας ήταν γερά και κανένας δεν ήθελε να τα διαταράξει. Μόνο εκείνα τα σιχαμένα ανθρωποειδή που διψούσαν για σκοτάδι, που λέγονταν σατράπηδες ήθελαν να επικρατήσουν. Τους άρεσε το αίμα, τους άρεσε ο πόλεμος, η έννοια  εξουσία με τον χείριστο τρόπο. Δεν υπήρχε γιατί στο γεγονός πως οι σατράπηδες ήθελαν να καταστρέψουν την Πολιτεία όπως την είχε δημιουργήσει ο Τεύκρος. Ήταν απλά καθάρματα. Έπρεπε όμως για να στήσουν το πραξικόπημα που ήθελαν να βρουν τον κατάλληλο αρχηγό. Εκείνη τη δύσμορφη σιλουέτα του Συνταγματάρχη Ζόφου που μπήκε κρυφά στην πόλη σαν κουκουλοφόρος.

Ο Τεύκρος ήταν μια ιδέα που τα σκυλιά ήθελαν να κατασπαράξουν. Εκείνος είχε πάρει μέρος σε μάχες και γνώριζε την οδύνη του πολέμου από πρώτο χέρι. Για αυτό ήταν τόσο πολύ ενάντια του πολέμου. Θεωρούσε πως πόλεμος πρέπει να γίνει μόνο αν λεηλατηθεί η δικαιοσύνη και η ελευθερία. Τα ιδανικά που πρέσβευε η Πολιτεία όπως ήταν.

Μια μέρα όμως ο κουκουλοφόρος Ζόφος θα έβγαζε την κουκούλα του και παρέα με τους υποτακτικούς και υποστηρικτές του, θα έπαιρναν όπλα και θα γέμιζαν την όμορφη Πολιτεία με αίμα και σάρκα. Τέτοια καταστροφή δεν είχε γίνει στα χρονικά. Οι σατράπηδες έπιασαν τον Τεύκρο και τον έκλεισαν σε ένα μπουντρούμι που δεν το έβλεπε ήλιος. Ο Ζόφος έτσι πήρε την ιδέα και προσπάθησε να κάνει μπουντρούμι όλη την Πολιτεία.

Η ιδέα όμως που πρέσβευε ο Τεύκρος ήταν άσβεστη…

 

Η ομάδα του Λέοντος

Αυτό, το οποίο ήταν σίγουρο ήταν πως ο Τεύκρος είχε συσπειρώσει μία ομάδα και την είχε εκπαιδεύσει για παν ενδεχόμενο. Ήταν η ομάδα του λέοντος, όπως ονομαζόταν. Και αυτό είχε συμβεί γιατί ο Τεύκρος ήθελε να είναι καθόλα έτοιμος. Γνώριζε μέσα στη σοφία του πως ήταν πολύ πιθανό να έρθει κάτι νοσηρό για να διαταράξει τα ήσυχα και ειρηνικά νερά της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης. Και εκεί χρειάζονταν δραστικά μέτρα. Έτσι λοιπόν ένα από τα μέλη αυτής της ομάδας θα ηγείτο στην αποκαθήλωση του Ζόφου. Όλο αυτό όμως θα χρειαζόταν σχέδιο και στρατηγική. Η ομάδα αποτελείτο από συμβούλους του Τεύκρου, στρατιωτικούς αλλά φυσικά και απλούς πολίτες, οι οποίοι ορισμένες φορές είναι πιο ήρωες και από τους ήρωες. Η ομάδα είχε εκπαιδευθεί κυρίως με ήθη όπως το θάρρος και η γενναιότητα. Έτσι λοιπόν όταν ο Ζόφος διέταξε να εξοντωθεί ένα μεγάλο κομμάτι πολιτών και να τοποθετηθούν ως ανίερα δέντρα στην πλατεία της Πολιτείας θα έκρυβε ένα μεγάλο μυστικό. Οι υπόλοιποι πολίτες θα κλείνονταν σε φυλακές αν δεν άφηναν τα δημοκρατικά τους φρονήματα και να γίνονταν και εκείνοι σατράπηδες.

Το θέμα ήταν πως αρχικά η ομάδα του λέοντος δεν γνώριζε που βρίσκονταν οι υπόλοιποι πολίτες, αφού ο Συνταγματάρχης Ζόφος και οι σατράπηδες είχαν φροντίσει και εκείνοι από την πλευρά τους να έχουν ένα μυστικό σχέδιο. Ο Ζόφος περίμενε πρώτα να εδραιωθεί στο Κράτος και έπειτα θα έπαιζε το παιχνίδι με όσους δημοκρατικούς κρύβονταν και θα ήθελαν να αλλάξουν και πάλι το καθεστώς.

Πέρασε καιρός και η ομάδα του λέοντος από το κρησφύγετό της είχε μάθει για την αποτρόπαιη πράξη των σάρκινων δένδρων.

Έπειτα ένας αγγελιοφόρος σατράπης βγήκε στην πλατεία και έβγαλε διάγγελμα πως μέσα στις σάρκες των αποσυντιθεμένων, πλέον σωμάτων κρυβόταν ένα κλειδί για το μεγαλειώδες μπουντρούμι που είχε στηθεί από τον Ζόφο. Το έβλεπαν σαν παιχνίδι. Όλη αυτή η μακαβριότητα που είχαν δημιουργήσει τους φαινόταν διασκεδαστική.

Τότε ήταν που η ομάδα του Λέοντος θα έκανε το πρώτο βήμα και θα έστελνε ένα από τα μέλη της να πάρει το κλειδί. Αυτό που ο Ζόφος δεν είχε ψυλλιαστεί ήταν πως ο κλειδοκράτωρ δε θα έτρεχε μόνος του να ανοίξει το μπουντρούμι αλλά θα γυρνούσε πίσω στο κρησφύγετο με εκείνο το κλειδί και θα προχωρούσε στο επόμενο στάδιο του σχεδίου.

Από την ομάδα του Τεύκρου όλοι επιθυμούσαν να είναι εκείνοι που θα διαπράξουν αυτό το επικίνδυνο παιχνίδι αλλά ένας βγήκε μπροστάρης και δεν ήταν άλλος παρά ο ίδιος ο Τεύκρος. Δεν δεχόταν αντίρρηση. Εκείνος θα έπαιρνε το ρίσκο και μεταμφιεσμένος θα έπαιρνε το κλειδί μέσα από τα σάρκινα δέντρα…

Συνεχίζεται…

Διαβάστε το Ά Μέρος εδώ.

Tags: death , drama , enemy , key , short-story , team , The Weird Side Daily , war , αρχηγός , δέντρα , διήγημα , δόξα , εχθροί , εχθρός , θάνατος , κλειδί , κουκουλοφόρος , μπουντρούμι , νεκροί , ομάδα , πόλεμος , Πολιτεία , πραξικόπημα , πτώμα , σάρκα , σάρκινα δέντρα , σατράπηδες , Τζωρτζίνα Κουρουσιακλή

Τζωρτζίνα Κουρουσιακλή

Δημοσιεύτηκε 16 Μαρτίου, 2021

Σχόλια και απόψεις.

Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.