“Ψάχνω για ένα κομμάτι πράσινο, ανέγγιχτο από τα χέρια της πύρινης λαίλαπας που καταπίνει τα πάντα στο πέρασμά της. Δεν μπορώ να διακρίνω μέσα στον καπνό. Αναρωτιέμαι τι θα απογίνω. Περνάω μέσα από τα δάχτυλά μου την πράσινη χαίτη μου και την κοιτάω θλιβερά…”
“Τώρα, η πόλη είναι σιωπηλή. Τα πουλιά της έχουν πεθάνει, τα δέντρα των λιγοστών πάρκων της έχουν ξεραθεί και κανένα αυτοκίνητο ή μηχανάκι δεν κυκλοφορεί στα διάπυρα φαράγγια της. Ο φλογερός αέρας τρεμοπαίζει γύρω από τα κουφάρια των κτιρίων της, ραγίζει τους σοβάδες τους και μετατρέπει την άσφαλτο των δρόμων σε μια παχύρρευστη μάζα που μοιάζει με ηφαιστειακή λάσπη…”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
