Η Μαντάμ LaLaurie έμενε στην πολυτελή οικία της, στη Royal Street της Νέας Ορλεάνης από το 1831 μέχρι το 1834. Πριν καταλήξει εκεί, είχε μια ταραχώδη ζωή. Είχε ήδη παντρευτεί δύο φορές με επιφανείς και εύπορους άντρες της Αμερικανικής κοινωνίας οι οποίοι μετά από λίγο καιρό πέθαιναν μυστηριωδώς, αφήνοντας την Delphine LaLaurie μόνη, να φροντίζει τα παιδιά τους και την αξιόλογη περιουσία που της είχαν αφήσει. Ο τρίτος της σύζυγος ήταν ο ιατρός Leonard Louis Nicolas LaLaurie. Το ζευγάρι δεν έμοιαζε να τα πηγαίνει πολύ καλά. Η κατάσταση μάλιστα έμοιαζε να είναι τόσο δύσκολη που η Delphine είχε καταφύγει στο δικαστήριο της περιοχής για να βγάλει ένα διαζύγιο της εποχής, δηλαδή μια βεβαίωση που θα της επέτρεπε να μην μοιράζεται το ίδιο κρεβάτι με τον άντρα της.
Πριν η Delphine αρχίσει να αντιμετωπίζει προβλήματα με τον γάμο της, ως εύστροφη και ιδιαιτέρως πλούσια γυναικά, έκανε μια επιχειρηματική κίνηση για να εξασφαλίσει πως ακόμα και αν ο άντρας της την παρατούσε δεν θα έμενε άστεγη. Η Delphine αγόρασε ένα οικόπεδο στην Νέα Ορλεάνη, αυτό που θα γινόταν σύντομα το σπίτι με αριθμό 1140 στη Royal Street. Η διώροφη έπαυλη που χτίστηκε με τη βοήθεια σκλάβων, όπως κάθε τι εκείνη την εποχή στο Νότο, ήταν ένα πολυτελές, κομψό κτίριο, σημάδι οικονομικής ευημερίας της Delphine. Ήταν από τις ελάχιστες γυναίκες της εποχής που είχαν τα χρήματα για να κάνουν οι ίδιες μια τέτοια επένδυση.
Η Delphine ήταν μια ευγενική και κοινωνική γυναίκα στα μάτια των φίλων και γειτόνων της. Μάλιστα, κάποιοι σημείωναν την αξιοθαύμαστη καλοσύνη με την οποία συμπεριφερόταν στους σκλάβους που έβλεπε στο δρόμο. Το γεγονός πως είχε απελευθερώσει δύο σκλάβους την έκανε να μοιάζει ακόμα πιο αγαθή στα μάτια τους. Ευκατάστατη, κοινωνική και φιλική, αποτελούσε πρότυπο γυναίκας της εποχής. Λίγο καιρό όμως αφότου χτίστηκε η έπαυλη στην Royal Street άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες που έκαναν τη γνώμη που είχαν σχηματίσει οι γείτονες για την Delphine να κλονιστεί. Είχαν αρχίσει να παρατηρούν πολλές μικρές λεπτομέρειες που δεν έκαναν τη Delphine να μοιάζει κοινωνική και ευγενική αλλά σαδιστική και αποτρόπαια.
Υπήρχαν φήμες πως κρατούσε μια υποσιτισμένη εβδομηντάχρονη μαύρη γυναίκα ως σκλάβα, αλυσοδεμένη στην κουζίνα, με την υποχρέωση να υπηρετεί διαρκώς την αφέντισσά της, την Delphine. Άλλοι έλεγαν πως ο άντρας της Delphine χρησιμοποιούσε τους σκλάβους για να εξασκεί ιατρική-Βουντού και να πειραματίζεται γενικότερα σε αυτούς, εφαρμόζοντας όσα μάθαινε όταν σπούδαζε ιατρική. Ταυτόχρονα, αν και η Delphine φερόταν καλά σε άλλους σκλάβους, οι δικοί της έμοιαζαν ατημέλητοι και σε γενικότερα σε άθλια κατάσταση. Η επιβεβαίωση του ότι κάτι δεν πήγαινε καλά πίσω από τις κλειστές πόρτες της έπαυλης ήταν τα αρχεία της πόλης όπου αναφερόταν ότι σε διάστημα τεσσάρων ετών, δώδεκα σκλάβοι είχαν πεθάνει στα χέρια της Delphine, φαινομενικά από φυσικά αίτια. Ανάμεσά τους ήταν και κάποια παιδιά.
Όλα αυτά, έβαλαν σε σκέψεις πολλούς επιφανείς πολίτες της περιοχής ώστε τελικά ένας δικηγόρος να χτυπήσει την πόρτα της Delphine. Της εξήγησε πως βρισκόταν εκεί για να ελέγξει ότι δεν κακοποιούσε κανένα σκλάβο όπως τόσο πολύ ακουγόταν, και πως οι συνθήκες διαβίωσής τους ήταν ανθρώπινες. Η Delphine άφησε τον δικηγόρο να δει μόνος του πως δεν έτρεχε τίποτα. Έτσι, όταν βγήκε από την έπαυλη δεν είχε δει τίποτα που θα τον έκανε να παραπέμψει την Delphine στο δικαστήριο. Η πραγματικότητα ήταν όμως πως φρικτά πράγματα συνέβαιναν μέσα στο σπίτι.
Η πρώτη ισχυρή ένδειξη πως η κυρία LaLaurie κακοποιούσε τους σκλάβους της ήρθε λίγο καιρό αφότου ο δικηγόρος έφυγε από την έπαυλη ισχυριζόμενος πως όλα ήταν καλά και δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας. Αυτή τη φορά, ένα κορίτσι μεταξύ οκτώ και δώδεκα χρονών πήδηξε από ένα παράθυρο του σπιτιού με πρόθεση να αυτοκτονήσει, κάτι που δυστυχώς συνέβη. Όπως αποδείχθηκε, το νεαρό κορίτσι, η Leah, βούρτσιζε τα μαλλιά της Delphine όταν το χτένι κόλλησε σε έναν κόμπο κάνοντάς την να πονέσει. Αντί να επιπλήξει απλά το κορίτσι, η Delphine σε έξαλλη κατάσταση, σχεδόν παραληρηματική, πετάχτηκε όρθια και είπε στο κορίτσι ότι θα το μαστίγωνε. Αρπάζοντας το όργανο του βασανισμού, άρχισε να κυνηγά το κορίτσι για να το πιάσει και να το τιμωρήσει. Το παιδί που μάλλον είχε βιώσει μαστίγωμα ξανά και ήξερε το μέγεθος που του πόνου που το περίμενε, μην αντέχοντας να το υποστεί ξανά πήδηξε από το παράθυρο.
Η Delphine μάζεψε το πτώμα του παιδιού και το έθαψε στην αυλή της ελπίζοντας πως κανείς δεν θα έδινε περισσότερη σημασία στο συμβάν αυτό και θα το άφηναν να ξεχαστεί. Έκανε όμως λάθος. Το δικαστήριο την βρήκε ένοχη για κακομεταχείριση σκλάβων και την ανάγκασε να παραδώσει εννιά από αυτούς. Οι σκλάβοι πρέπει να ένιωσαν απέραντη ευτυχία που γλίτωσαν από το σπίτι του τρόμου αλλά αυτή ήταν σύντομη γιατί η Delphine με τα χρήματα και την επιρροή που είχε τους αγόρασε ξανά. Κάποιοι από αυτούς δεν θα είχαν ποτέ νέο αφέντη.
Η κακομεταχείριση ήταν πλέον έκδηλη και στα ίδια τα παιδιά της Delphine που έμεναν μαζί της. Ήταν και αυτά ωχρά και ισχνά. Όταν ανακρίθηκαν λίγο καιρό έπειτα από τη φωτιά του 1834, ομολόγησαν ότι η μητέρα τους τα μαστίγωνε και εκείνα όταν προσπαθούσαν να κλέψουν φαγητό για να το δώσουν στους σκλάβους που λιμοκτονούσαν.
Η Delphine ήταν πεπεισμένη ότι τα φρικτά βασανιστήρια στα οποία υπέβαλλε τους σκλάβους της θα έμεναν στο σκοτάδι για πάντα αλλά έκανε λάθος. Μια φωτιά που ξέσπασε το 1834 έβαλε ένα τέλος στη δράση της αδίστακτης δολοφόνου Delphine LaLaurie.
Οι κάτοικοι της Royal Street όταν στις 10 Απριλίου είδαν τις φλόγες να τυλίγουν το σπίτι με τον αριθμό 1140, έσπευσαν να βοηθήσουν την Delphine και τον άντρα της που έτυχε να είναι παρόν και να σταματήσουν τη φωτιά πριν εξαπλωθεί σε διπλανά κτίρια και κάψει ζωντανούς ανθρώπους.
Η φωτιά ξεκίνησε στην κουζίνα, όχι τυχαία. Ο εμπρηστής ήταν μια ανήμπορη σκλάβα, δεμένη και αυτή με βαριές αλυσίδες στην κουζίνα. Ήταν μια ύστατη απόπειρα αυτοκτονίας, όπως αυτή της Leah, γιατί δεν ήθελε να τιμωρηθεί από την Delphine και να πάει στην σοφίτα, εκεί από όπου κανείς ποτέ δεν γύριζε. Η μαρτυρία αυτή έκανε όσους ήταν παρόντες να αναρωτηθούν για ποιον λόγο, αν υπήρχαν άτομα στη σοφίτα, η Delphine ήταν τόσο απασχολημένη με το να βγάζει από το σπίτι τα πολύτιμα έπιπλά της πριν καταστραφούν αναγκάζοντάς την να πάρει άλλα, και όχι τους ανθρώπους που θα πέθαιναν από τους καπνούς ή τις φλόγες.
Ο δικαστής Jacques François Canonge που μαζί με πολλούς άλλους είχε σπεύσει να βοηθήσει, ζήτησε ευγενικά από την Delphine να απομακρύνουν τους σκλάβους από το φλεγόμενο κτίριο. Η αυθάδης απάντησή της τον άφησε άφωνο : «Υπάρχουν κάποιοι που θα έχουν καλύτερη θέση αν κοιτούν τις δικές τους δουλειές αντί να παρεμβαίνουν στις δουλειές των άλλων». Ευτυχώς, ο Canonge εκτός από έξυπνος ήταν και άνθρωπος, οπότε αγνόησε την απειλή της Delphine και έσπασε τις πόρτες του σπιτιού για να απελευθερώσει όσους βρίσκονταν πίσω από αυτές. Έπειτα, έφτασε στη σοφίτα και έσπασε και την πόρτα αυτή. Τίποτα όμως δεν είχε προετοιμάσει εκείνον και όλους τους άλλους εθελοντές που ήταν παρόντες. Οι εικόνες με τις οποίες θα έρχονταν αντιμέτωποι θα θύμιζαν σκηνικό από την κόλαση, αν μπορούσαν να κρυφοκοιτάξουν εκεί.
Ακόμα και αν η φωτιά δεν τους έκαιγε ζωντανούς, οι εφτά σκλάβοι που βρίσκονταν εκεί πάνω δεν είχαν πολλές μέρες ζωής ακόμα. Ίσως μονάχα λίγες ώρες. Όλοι ανεξαιρέτως ήταν γεμάτοι μώλωπες και είχαν υποστεί έντονο ξυλοδαρμό. Κάποιοι φορούσαν βαριά μεταλλικά κολάρα τα οποία τους κρατούσαν κρεμασμένους από το ταβάνι. Άλλοι ήταν κρεμασμένοι με τρόπο που είχε παραμορφώσει τα άκρα τους. Οι περισσότεροι ήταν βαρύτατα διαμελισμένοι. Σε πολλούς είχαν βγάλει τα μάτια. Σε μια γυναίκα που βρέθηκε μέσα σε ένα μικρό κλουβί, τα άκρα της είχαν σπάσει και το ζεύγος LaLaurie τα είχε αφήσει να κολλήσουν ξανά σε αφύσικες γωνίες, σχηματίζοντας μια φρικαλέα εκδοχή ενός ανθρώπινου καβουριού. Κάποιοι είχαν υποστεί αποτυχημένες αλλαγές φύλου, συνοδευόμενες από ακρωτηριασμούς γενετικών οργάνων. Σε μια άλλη γυναίκα, της είχαν κόψει όλα τα άκρα και της είχαν ανοίξει τρύπες στο δέρμα για να την κάνουν να μοιάζει με κάμπια. Σε κάποιους τους είχαν αφαιρέσει κομμάτια από το πρόσωπο ώστε να θυμίζουν γκαρκόιλ. Μια γυναίκα ήταν τυλιγμένη με έντερα. Τα κουτάλια που βρέθηκαν στη σοφίτα σε συνδυασμό με τις τρύπες στα κρανία των άτυχων ανθρώπων υποστηρίχθηκε ότι τα χρησιμοποιούσε η κατά τα άλλα ευγενική και κοινωνική μαντάμ LaLaurie για να ανακατεύει το μυαλό τους. Υπήρχαν επίσης φήμες ότι εκτός από τους εφτά ανθρώπους που μπόρεσαν εν τέλει να διασωθούν, κάποιοι άλλοι δεν τα κατάφεραν. Τα πτώματά τους παρέμειναν να σαπίσουν στη σοφίτα με τους ζωντανούς για τόσο καιρό που τα χαρακτηριστικά τους πλέον ήταν μια αναγνωρίσιμα.
«Αυτοί οι σκλάβοι ήταν η ιδιοκτησία ενός δαίμονα που είχε το σχήμα γυναίκας», έγραψε η New Orleans Bee στις 11 Απριλίου του 1834.
Οι εφτά άνθρωποι χρειάστηκαν φορεία για να καταφέρουν να εγκαταλείψουν το σπίτι των βασανιστηρίων. Μεταφέρθηκαν στην τοπική φυλακή όπου οι άνθρωποι μπορούσαν να τους επισκεφτούν για να δουν τα κατορθώματα της επιφανούς κυρίας LaLaurie. Δύο από αυτούς δεν άντεξαν τα βαριά τραύματά τους και πέθαναν λίγες μέρες έπειτα.
Αν και μιλάμε για την Νότια Αμερική του 1834, το πλήθος των περίπου τεσσάρων χιλιάδων κατοίκων εξαγριώθηκε τόσο από αυτά που είδε ώστε όλοι εγκατέλειψαν τις προσπάθειες διάσωσης του σπιτιού και αντίθετα, επιτέθηκαν σε αυτό, καταστρέφοντας ό,τι μπορούσαν. Δεν ήθελαν να μείνει τίποτα από το σπίτι των μαρτυρίων. Αν η Delphine έμενε για να υπερασπιστεί την περιουσία της, τότε σίγουρα δεν θα είχε γλιτώσει από το πλήθος.
Εκμεταλλευόμενη την επίθεση στην κατοικία της, η LaLaurie εγκατέλειψε τη Νέα Ορλεάνη και ταξίδεψε ως το Παρίσι. Λίγα είναι γνωστά για τη ζωή της μετά την αποκάλυψη της σατανικής της πτυχής. Φαίνεται πως πέθανε το 1849, σε ηλικία εξήντα δύο ετών. Πολλοί πιστεύουν όμως δεν έμεινε στο Παρίσι την υπόλοιπη ζωή της αλλά μόνο για λίγο καιρό ώστε να ηρεμήσει η κατάσταση. Υποστηρίζεται ότι επέστρεψε στην Αμερική με νέο όνομα και έκανε ξανά ό,τι είχε οδηγήσει στην δημόσια κατακραυγή της το 1834. Το 1930 είχε βρεθεί στο νεκροταφείο της Νέας Ορλεάνης ένα μνήμα με την επιγραφή “LaLaurie, Madame Delphine McCarty” περιπλέκοντας ακόμη περισσότερο τα πράγματα.
Όσο για το σπίτι της, πήρε τη σημερινή του μορφή το 1838 από τον Pierre Trastour. Έκτοτε έχει υπάρξει δημόσιο λύκειο, πολυκατοικία, παμπ, μαγαζί με έπιπλα και πολλά άλλα. Το 2007, το κτίριο αγόρασε ένα 3,45 εκατομμυρίων δολαρίων ο γνωστός ηθοποιός Nicolas Cage.
Όπως είναι αναμενόμενο, το μέρος αποτελεί ένα από τα πιο στοιχειωμένα μέρη της Νέας Ορλεάνης και το νούμερο ένα αξιοθέατο για λάτρεις του μεταφυσικού. Αν και δεν είναι επισκέψιμο καθώς αποτελεί ιδιωτική περιουσία, όσοι πέρασαν από αυτό έχουν να αναφέρουν πολλά αλλόκοτα συμβάντα, όπως ήχοι από βήματα, ουρλιαχτά, κραυγές, κροταλίσματα αλυσίδων, πόρτες που κλείνουν απότομα χωρίς να παρασέρνονται από κάποιο ρεύμα αέρα, αντικείμενα που μετακινούνται μόνα τους. Κάποιοι αναφέρουν ακόμα και τη δημιουργία ανθρώπινων αποτυπωμάτων σε αντικείμενα, όπως σεντόνια, τα οποία όμως δεν είχε πλησιάσει κανένας πριν.
Σε μια ακόμη ανατριχιαστική μαρτυρία, όταν το σπίτι χρησιμοποιούταν ως πολυκατοικία, ένας άντρας επέστρεφε από τη δουλειά του όταν συνειδητοποίησε ότι τις σκάλες μπλόκαρα η φιγούρα ενός μαύρου αλυσοδεμένου άντρα. Του ούρλιαξε να φύγει και όταν άπλωσε τα χέρια του προς το μέρος του, αυτά πέρασαν μέσα από τον άντρα. Το φάντασμα διαλύθηκε αργά, παραλύοντας τον άντρα από τον τρόμο.
Tags: Creepy , dark , death , Delphine LaLaurie , Eerie , Jacques François Canonge , LaLaurie , Leah , Leonard Louis Nicolas LaLaurie , Madame Delphine McCarty , New Orleans Bee , Nicolas Cage , Pierre Trastour , Royal Street , The Weird Side Daily , weird , αγαθή , Αγγελική Παπανικήτα , αδίστακτη , αέρας , άθλια , άθλια κατάσταση , αίμα , αίματα , άκρα , άκρο , ακρωτηριασμοί , ακρωτηριασμός , αλυσίδα , αλυσίδες , Αμερική , άνθρωποι , Άνθρωπος , άντρα , άντρας , αξιοθέατο , απειλή , αποτρόπαια , αποτρόπαιο , αποτύπωμα , αποτυπώματα , άρθρα , άρθρο , άστεγη , αυλή , αυτοκτονία , αφέντης , βασανιστήρια , βασανιστήριο , βήματα , βουντού , γάμος , γείτονας , γείτονες , γυναίκα , δεμένη , δέρμα , διαζύγιο , διαμελισμένος , διαμελισμός , δικαστήριο , δικηγόρος , δολοφονία , δολοφόνος , δρόμος , Εγκέφαλος , εθελοντές , εθελοντής , εμπρησμός , εμπρηστής , έπαυλη , επένδυση , επιρροή , ευγενική , ευτυχία , ζευγάρι , ζωή , ηθοποιός , ΗΠΑ , θάνατος , ιδιωτική περιουσία , ιστορία , καβούρι , κακομεταχείριση , καλοσύνη , κάμπια , κατάσταση , κατοικία , κοινωνική , κόλαση , κολλάρα , κομμάτι , κόμπος , κομψό , Κορίτσι , κουζίνα , κρανία , κρανίο , κραυγές , κραυγή , κρεβάτι , Κτήριο , λιμοκτονία , λύκειο , μαλλιά , Μαντάμ , μαστίγιο , μαστίγωμα , μάτια , μεταφυσικό , μυαλό , Νέα Ορλεάνη , νεκροταφείο , ξυλοδαρμός , οικία , οικονομική ευημερία , οικόπεδο , ουρλιαχτά , ουρλιαχτό , Παιδί , παιδιά , παράθυρο , παραφυσικό , Παρίσι , περιουσία , πνεύμα , πνεύματα , πολίτες , πολυκατοικία , πόνος , πόρτα , πόρτες , πρόσωπο , πτώμα , πτώματα , σαδιστική , σατανικό , σκέψεις , σκλάβοι , σκλάβος , σκοτάδι , σοφίτα , σπίτι , στοίχειωμα , στοιχειωμένο , σχολείο , σώμα , σώματα , ταβάνι , τάφος , τιμωρία , τραύμα , τραύματα , τρόμος , τρύπες , Υπερφυσικό , φαγητό , Φάντασμα , Φαντάσματα , φήμες , φιγούρα , φίλοι , φλόγα , φλόγες , Φόβος , φόνος , φορεία , φορείο , φυλακή , φύλο , φωτιά , χρήματα , χτένι
/157503916-569fdcc25f9b58eba4ad83d7.jpg){kind=link}
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.