“Ήτανε ένα βροχερό απόγευμα του Μάρτη, τότε που η κόρη του κυρ Ανέστη του ξυλοκόπου γύρισε σπίτι της με μία αστραπή στο μάτι, φεγγοβόλα και ναζιάρικη, σαν το δειλό χαμόγελο του ήλιου μέσα από τα χειμωνιάτικα σύννεφα. Χαμογελούσε η Μάρθα και ζωντάνευε το γκρίζο, πεπλοφορεμένο χωριό της Λεπενίτσας…” Γράφει η ταλαντούχα συγγραφέας Ιωάννα Τσιάκαλου.
“Θέλεις να μάθεις γιατί χώρισα με το Μίλτο; Λοιπόν, θα σου πω αν και ξέρω πολύ καλά ότι δεν θα με πιστέψεις. Όχι ότι έχει πολύ σημασία τελικά, αλλά αφού θέλεις σώνει και καλά να μάθεις, θα σου την κάνω τη χάρη. Μόνο και μόνο για να δω τη φάτσα σου όταν ολοκληρώσω την αφήγησή μου…”
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
