”’Τότε ήταν που με βρήκε ένα ξωτικό, όμορφο με χρυσά μακριά μαλλιά, πράσινα μάτια σαν σμαράγδια και μυτερά αυτιά. Με είδε ταλαιπωρημένο όπως ήμουν και δεν με φοβήθηκε, παρόλο που η μορφή μου δεν είχε λογική. Μια μαύρη μάζα γεμάτη με φωτεινούς αστερισμούς μέσα της, ένα συσσωρευμένο σύμπαν. Αν το σύμπαν ήταν μια σφαίρα, τότε αυτή θα ήμουν εγώ. Με πήρε στα χέρια του και τότε ήταν που πήρα την πρώτη μου μορφή. Τη μορφή ενός μωρού. Αγγίζοντάς το δέρμα του έγινε και κομμάτι δικό μου. Απέκτησα σκιστά, μαύρα μάτια και μυτερά αυτιά.”
“Οι ιστορίες που λεγόντουσαν από τους Ινδιάνους τα βράδια γύρω από μια αναμμένη φωτιά και κάτω από το μαύρο πέπλο της νύχτας, μπορούσαν να φέρουν ανατριχίλα ακόμα και στους πιο δυνατούς ακροατές. Οι ψυχές όλων πάγωναν και οι καρδιές τους σταματούσαν στο άκουσμα των ονομάτων εκείνων των παράξενων και διψασμένων για θάνατο πλασμάτων…”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
